Pretty in Pixar | Waarom ik van animatiefilms houd

Ik ben al mijn hele leven dol op animatiefilms. Nee, wacht: ik ben al mijn hele leven dol op tékenfilms. Van Disney. Vroeger mochten het ook echt alleen de ouderwetse Disneyfilms zijn: van films als Toy Story en later Cars en The Incredibles moest ik niets hebben. In mijn ogen was er een soort tweedeling: je had de Classics voor meisjes. En dan had je de Pixar-films, over díngen die konden praten, en die waren meer voor jongens. Ik was zo’n meisje dat gewoon 100 keer naar De Leeuwenkoning en De Klokkenluider van de Notre Dame kon kijken, maar het allerliefste keek ik naar de prinsessenfilms. Van Assepoester tot Pocahontas. Want die waren zo mooi. En ze liepen altijd goed af. En de jurken waren zo jaloersmakend. En de liedjes kon je zo fijn meezingen. En ze waren zo troostrijk als ik ziek was. De films hoorden er bij – en nu nog.

Animatiefilmavond

Nu ben ik 22 en in een fase aanbeland dat mijn liefde voor animatiefilms weer helemaal opleeft. Maar er is dan wel iets belangrijks veranderd. Want de klassiekers met de prinsessen kijk ik niet zo snel meer: als ik ze kijk, dan liever de remakes zoals Maleficent met Angelina Jolie en Cinderella met Lily James (en straks Beauty and the Beast met Emma Watson!). De tekenfilms kijk ik niet echt meer. In plaats daarvan ben ik nu weer helemaal verliefd op de animatiefilms, Pixar-stijl. Finding Dory, Frozen, Brave, Tangled, Ratatoiulle, Monsters, Inc, The Good Dinosaur, Big Hero 6… oh, en ik wil héél graag Moana en Sing! zien, maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Maar echt. Als ik besluit om een filmavond te houden in het weekend, wordt het steeds vaker een animatiefilm. Weet je waarom? Omdat ik bij die films precies weet wat ik kan verwachten en dat maakt ze zó fijn.

Succesformule: vermaak en verhaal

Dat komt natuurlijk deels omdat ik de films vaak al een keer gezien heb en dus weet wat ik er leuk aan vind. Maar ook bij nieuw ontdekte films heb ik het: ik voel gewoon dat ik erop kan vertrouwen dat ik intens ga genieten van de film. Dit soort films hebben namelijk altijd een perfecte combinatie van vermaak en verhaal. Bij een gewone film moet je altijd maar afwachten wat oor vlees je in de kuip hebt en of je er wel wat aan gaat vinden, maar bij animatiefilms… je weet dat het twee fijne uurtjes worden waarin je kunt lachen, ontroerd en geraakt wordt en je kunt ontspannen. En belangrijker nog: je weet dat je niet zult hoeven na te denken, maar dat de film je wel tevreden achter zal laten.

Puur en oprecht

Wat ik vooral zo ontzettend mooi vind aan deze films, is hoe puur ze zijn. Er is geen Hollywood-opsmuk, geen geforceerde grappen of trucjes of overdadige actie. De films zijn zo goed omdat er echt geïnvesteerd wordt in een goed verhaal, in personages die je hart veroveren en het altijd vast blijven houden – dat is ook waarom het films zijn die je blijft kijken. De verhaallijnen zijn nooit te ingewikkeld of te dramatisch, maar juist altijd ontzettend veelzijdig. De mensen die deze films maken, weten precies dat ze oneindig veel kanten op kunnen met storytelling en dat doen ze dus ook. Het zijn mensen die, of dat idee krijg je althans, uiteindelijk het meeste om de kwaliteit van de film geven en wat minder om de box office-cijfers.

Echte boodschappen

En daarom vind ik de boodschappen van deze films ook zo mooi. Ze gaan niet meer alleen maar over liefde en happy endings – ‘’You can’t marry a man you just met!’’ is echt de geweldigste animatiefilm-quote ooit – maar veel meer over andere dingen. De band met je zus of met je moeder bijvoorbeeld, of die met je vrienden. Over angsten overwinnen en opkomen voor wat jíj graag wilt. Over zelfvertrouwen en ergens gewoon voor gaan, maar ook over het aannemen van een beetje hulp als dat nodig is. Over troost en warmte en vertrouwen. Over het najagen van je dromen. Over sterk zijn en je best doen en doorzetten. Over vooroordelen en wat het betekent om écht om iemand te geven. En dat… die boodschappen, die verhalen… die zorgen er altijd weer voor dat ik kippenvel krijg. Dat ik de films blijf kijken en ze zo ontzettend mooi vind.

Waarden en normen

Ik denk dat deze films misschien nog wel waardevoller zijn voor jonge kinderen dan de klassiekers van vroeger. Want, ja, Belle en het Beest leerde ons dat echte schoonheid van binnen zit (en dat boeken lezen cool is), maar verder? Als ik heel eerlijk ben, is Pocahontas de enige Disney Classic met wat girlpower. Assepoester en Sneeuwwitje waren te afhankelijk van anderen en Doornroosje slaapt het grootste gedeelte van de film… maar goed, het zijn mooie verhalen over ware liefde. Die het alleen niet halen bij de krachtige boodschappen van Merida, Rapunzel, Anna en Elsa en Dory en noem het maar op.

Goud waard

Als ik in het basisonderwijs zou werken, zou ik deze films met de kinderen kijken en met ze praten over welke waarden en normen ze eruit kunnen leren. Want alleen al het feit dat kinderen van nu opgroeien en zeggen dat ze net zo stoer en sterk willen zijn als Merida en net zo avontuurlijk als Rapunzel en net zo onverschrokken en doelgericht als Anna… dat is goud waard, toch?

Grappig en lief

Oh, en laten we ook alsjeblieft niet vergeten dat de films zo onwijs leuk zijn om naar te kijken. De grappen zijn hilarisch, de filmwerelden zijn zó mooi gemaakt en er zitten zoveel momenten in die ontroerend en hartverscheurend zijn dat je er gewoon nooit genoeg van krijgt. Het zijn gewoon geweldige films. In alle opzichten.

Hou jij van animatiefilms?