Prentenboek met een missie

Ik kan me eigenlijk niet zo gek veel prentenboeken herinneren van vroeger. Het boek van de mol die wilde weten wie er op zijn kop had gepoept… het boek over de bijzondere vis en haar kleuren, en het boek over Grote IJsbeer en Kleine IJsbeer… maar dat is het wel zo’n beetje, want daarna ging ik vrij snel naar de kinderboeken met het voorlezen en zelf lezen. Ik ben dan ook geen blogger die prentenboeken leest: die recensies sla ik altijd over als ik ze tegenkom op Bloglovin’ en ik heb ook echt geen idee wat er allemaal in prentenboekenland gebeurt. Toen ik een mail kreeg van de stichting Dream4Kids of ik hun prentenboek wilde lezen, was ik dan ook geneigd om vriendelijk maar beslist af te wijzen. Toch deed ik dat niet, en besloot ik De droomdag van Beer te lezen en recenseren. En ik ben blij toe!

Stichting Dream4Kids

De droomdag van Beer is een uitgave van Stichting Dream4Kids, een organisatie die droomdagen organiseert voor kinderen die een trauma te verwerken hebben gehad. Dat kan een vechtscheiding zijn, een overleden dierbare, mishandeling of misbruik, uithuisplaatsing enzovoorts. Deze kinderen voelen zich vaak onzeker en kunnen last hebben van allerlei andere sociaalemotionele problemen, en door deze dagen – waarop ze allerlei leuke dingen kunnen doen en hun dromen kunnen zien uitkomen – krijgen ze het vertrouwen in zichzelf, hun toekomst en de wereld, maar ook in andere mensen weer een beetje terug. Ontzettend mooi en belangrijk, want hoe veerkrachtig jonge kinderen ook zijn… trauma’s kunnen iemand enorm beschadigen, en dan is het juist zo waardevol dat ze hulp krijgen om daarvan terug te veren. Maar liefst een op de vier kinderen krijgt hiermee te maken, dus vrij veel, en dat maakt het nog belangrijker.

De droomdag van Beer

Om hun werk te promoten en ook kinderen ermee bekend te maken, heeft de stichting een prentenboek laten maken voor kinderen in de basisschoolleeftijd. In het boek, dat krap 30 bladzijden telt en gekenmerkt wordt door de korte teksten en grote, kleurrijke illustraties, wordt Beer alleen gelaten door zijn beste vriend Eekhoorn, en wordt daarvan zo verdrietig dat hij niets meer wil. Zijn vrienden in het bos willen hem graag opvrolijken en laten zien dat er nog genoeg leuke dingen in het leven zijn, en organiseren daarom – yep – een droomdag voor hem. Maar is dat wel genoeg om Beer over zijn verdriet heen te helpen?

De droomdag van Beer is dus een prentenboek met een missie: enerzijds is het een erg mooi vormgegeven verhaal om lekker van te genieten, maar anderzijds zorgt het er ook voor dat deze groep kinderen en hun hulpbehoefte een stuk zichtbaarder worden. En daar slaagt het boek enorm goed in. Niet alleen zijn de illustraties erg schattig en sprookjesachtig, de auteur heeft ook een erg mooie balans weten te vinden waardoor het boek niet te kinderlijk, maar ook zeker niet te zwaar is: er wordt terecht aangenomen dat kinderen heus wel weten wat verdriet is en hoe het voelt om een tegenslag te verduren te krijgen, maar ook om hun vertrouwen weer te herstellen. Het is niet overdreven medelijdend of emotioneel, maar simpelweg serieus en oprecht, bijna volwassen.

Waardevolle les

Het mooie is ook dat er duidelijk aandacht is besteed aan de uitvoering van de thema’s: de beschrijvingen van het verdriet en de somberheid zijn erg treffend en zullen zeker herkenbaar zijn, ook voor kinderen die weten wat ‘’gewoon’’ verdrietig zijn betekent. De verhaallijn is bovendien mooi realistisch en er zit een heldere lijn in: het is niet allemaal happy-go-lucky en het is duidelijk dat dat ook niet hoeft, want juist het proces van rouwverwerking wordt mooi duidelijk. De les die Beer leert, zal ook voor jonge kinderen misschien wel heel troostrijk en waardevol zijn: dat het verdriet en de pijn niet zomaar weg zullen gaan, maar dat er altijd nog genoeg leuke dingen en liefdevolle mensen in het leven zijn. Kortom: een bijzonder en treffend prentenboek met een belangrijke missie.