Vivian 
Bron beeld: Youtube
Nog niet zo lang geleden, toen ik de laatste aflevering van seizoen 5 van PLL eindelijk had bekeken, schreef ik over dat ik eigenlijk wel een beetje klaar was met de serie. Het werd allemaal een beetje te veel uitgemolken en te eentonig rondom het hele ‘’o die is A, o nee toch niet, dan zal die het wel zijn, o nee ook niet’’-gedoe. Ik gaf toen echter al aan dat ik de manier waarop seizoen 5 eindigde, namelijk met de onthulling van Charles, wel weer erg interessant en spannend vond. En dat ik best wel benieuwd was naar het nieuwe seizoen. Dat is nu inmiddels begonnen: op Netflix komt als vanouds weer elke dinsdag een aflevering online en inmiddels hebben we er drie gehad. Tijd voor een tussenevaluatie!
Waarschuwing: SPOILERS!
Uit het poppenhuis
Aan het einde van seizoen 5 zagen we dat alle vier de meiden werden gearresteerd omdat ze medeplichtig werden geacht aan Mona’s dood. Op weg naar de gevangenis werden ze echter ontvoerd door – uiteraard – A, gedrogeerd en vervolgens opgesloten in een of ander bizar poppenhuis, met kamers die exact leken op hun eigen slaapkamers. En ze waren daar niet alleen: het bleek namelijk al snel dat Mona, van wie we dachten dat ze dood was omdat we haar lichaam hadden gezien, toch echt nog springlevend was en voor hem moest doen alsof ze Alison was. Seizoen 6 gaat op precies hetzelfde punt verder en laat zien dat de meiden erin slagen te ontsnappen uit het poppenhuis, mede dankzij Mona. Spencer heeft dan al ontdekt dat A een naam heeft, Charles: en niet alleen een naam, ook een ziel, te oordelen naar de foto’s, familiefilmpjes en het speelgoed in zijn privékamers. Nog een ontdekking: er is nog een meisje in het poppenhuis, Sara Harvey. De meiden hebben er misschien twee weken gezeten, zij zit er al sinds Alisons verdwijning, helemaal terug in seizoen 1.
Wat ik zo interessant vind, is dat de koers van de hele serie vanaf de eerste aflevering ompleet anders is: het gaat niet meer over de vraag wie A is, want dat weten we nu: hij heet Charles en is een DiLaurentis. Vergeleken met wat we de afgelopen seizoenen allemaal niet wisten, is dit echt wel heel veel! Natuurlijk weten we verder nog niets, maar het is wel een verademing dat we niet meer hoeven te piekeren over iedereen die A wel en niet zou kunnen zijn en om welke redenen. Serieus, mijn brein maakte vorig seizoen echt overuren. Vooral omdat je met elke nieuwe aanwijzing probeert om de informatie te koppelen aan alle onverklaarbare dingen die zijn gebeurd en alles wat je al weet. Het hele N.A.T Club-gebeuren bijvoorbeeld, ik snap nog steeds niet hoe dat nou zit en wat het voor belangrijk nut heeft.
Diepgang
Maar goed, ik dwaal af: een nieuwe koers dus. Het gaat niet meer om uitvogelen wie A (niet) is, het gaat nu vooral om het moeten dealen met wat A hen heeft aangedaan. Want we hebben al ontzettend veel martelingen en nare dingen gezien, maar de opsluiting in het poppenhuis slaat toch wel alles. En wanneer de meiden eenmaal ontsnapt zijn, blijkt ook dat er in dat poppenhuis meer is gebeurd dan wij als kijkers hebben gezien: het is niet alleen maar de nare leefomstandigheden, de isolatie en de angst: ze moesten op bepaalde momenten zelfs kiezen wie er eten en drinken zou krijgen. En dat is echt wel heftig: heftiger dan wat A tot zover met de meiden heeft gedaan. Vandaar ook dat dit seizoen nu al, na drie afleveringen, behoorlijk wat meer diepgang heeft gekregen: de meisjes moeten dingen zien te verwerken en doen dat op hun eigen manier. Ik vind dat de actrices pas door dit scenario de kans hebben gekregen om te laten zien wat ze kunnen: het acteren is aanzienlijk beter dan vorig seizoen, een stuk minder eentonig ook. Karakteristieker.
Daarnaast zijn het ook andere thema’s die aan bod komen: de A-zoektocht is grotendeels afgezwakt, er is iemand opgepakt (maar of diegene schuldig is, is nog maar de vraag) en hun leven is veranderd. Het gaat nu weer veel meer over hun vriendschap, over hoe die is beïnvloed door hun tijd in het poppenhuis, over de verhoudingen met Ali nu blijkt dat zij nergens iets mee te maken had. Over Sara Harvey die ook een bijzonder verleden heeft, over dokter Sullivan die weer terug is. Over Spencers drugsverslaving die weer de kop op steekt en over Aria’s band met Ezra die weer oplaait. Over nog niet naar school durven na dramatische gebeurtenissen, over het niet kunnen loslaten wat er gebeurd is. Kortom… meer realistisch drama, minder thriller- en horrorachtige scenario’s. En dat is precies waar ik van hou: voor mij hoeft er echt niet zoveel actiespanning in te zitten, ik heb veel liever emotioneel-psychologische spanning!
Volg jij het nieuwe seizoen van Pretty Little Liars ook?