Persoonlijke update: waar gaat dit naartoe?

Bron

Met een best wel voldaan gevoel kan ik dit blogje schrijven: vandaag heb ik mijn logopediesamenvatting geleerd, mijn handgeschreven canonsamenvatting overgetypt, mailtjes gestuurd, mijn opdrachtendossier voor het keuzevak afgerond en ingeleverd en gewerkt aan mijn essay voor onderwijssociologie. Lijkt misschien weinig, maar dat alles heb ik wel gedaan vanachter mijn bureau in plaats van vanuit bed. En ik heb ook nog eens de puf gevonden om een blog te schrijven. Vandaag was best wel een redelijke dag, maar het gaat eigenlijk niet goed.

Ik word bijna een soort van moe van het feit dat ik steeds persoonlijke update-blogs schrijf en dan praat over dat het niet zo goed gat en dat ik in een slechte periode zit, maar helaas is het niet anders – en het lijkt vooralsnog ook nog niet beter te gaan. Toen dit alles in september begon, was het voor een deel ook mentaal omdat ik teveel hooi op mijn vork had genomen, de lat te hoog wilde leggen enzovoorts. Nu heb ik op dat gebied mijn lesje geleerd, maar mijn lijf zit nog steeds in de put. En het hoe en waarom daarvan kunnen we niet achterhalen: mijn darmen zijn constant van streek, waardoor ik maar heel weinig voeding verdraag en weer heel zwak en moe word, een vicieuze cirkel dus. Met andere woorden: ik kan heel weinig en doordat mijn lijf nog maar zo weinig verdraagt, gaat alles een beetje mis, van vitaminetekorten tot uitputting. Niet zo’n leuk verhaal, hè?

Nee, nou ja, het is ook best wel, eh, stom. Op z’n zachtst gezegd. Punt is dat ik namelijk niet meer weet waar ik aan toe ben. Er zijn goede dagen waarop ik me redelijk oké voel en lekker veel kan doen, maar er zijn ook steeds meer slechte dagen waarop ik eigenlijk alleen maar op bed kan liggen en suffe spelletjes kan spelen. Soms is er een dag die daar tussenin zit: dan kom ik mijn bed niet uit, maar kan ik wel studeren. Nogal belangrijk, gezien het feit dat het volgende week tentamenweek is… gelukkig heb ik een heel fijne opleiding die zegt ”als het echt niet lukt, dan vinden we wel een oplossing.” Maar het punt is ook dat dit niet veel langer kan, zo. Die symptomen worden nu namelijk al steeds heftiger en komen ook vaker terug. In principe kan ik er wel mee dealen en op de goede dagen teren, maar het duurt gewoon te lang en op de lange termijn gaat het niet meer. Die termijn is nu zo’n beetje afgelopen.

Dus wat nu? Tja, wat nu. Nu is het vooral per dag en per moment kijken, want er zijn inmiddels ook dagen die goed beginnen en deerniswekkend eindigen. Of andersom, gelukkig. Per dag gewoon doen wat ik kan en anders maar niet gaat best, maar leuk is het niet. Het liefste zou ik eigenlijk willen dat ik nu per direct zou worden opgenomen in het ziekenhuis en dat ze me dan eens even compleet zouden doorlichten. Scans, echo’s, alle onderzoeken die maar relevant kunnen zijn, om te kijken wat het probleem is. En dan meteen een infuus met wat krachtvoer eraan dat meteen mijn bloed in kan. Ik vermaak me wel hoor, lekker een weekje schrijven en lezen en Netflixen in het ziekenhuis. Die toetsen maak ik gewoon vanuit mijn ziekenhuisbed of stellen we uit. Leuk is anders natuurlijk, maar dan gebeurt er tenminste wel wat.

Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet. We zijn nu bezig met een antibioticakuur tegen agressieve darmbacteriën en hopen dat dat iets zal uithalen. Is dat niet zo, dan ligt er waarschijnlijk wel een ziekenhuisverblijf in het verschiet. Intussen laat ik het maar gewoon lekker voortkabbelen: doen wat ik kan en anders maar niet. En natuurlijk wel positief blijven, want zoals die dagen waarop ik lekker productief kan zijn… dat is gewoon hartstikke fijn! En lieve mensen van school en stage die me alle ruimte geven om voor mezelf te zorgen zijn ook heel fijn. En mijn ouders zijn ook heel fijn. En nou ja, verder zijn lang slapen, pyjamadagen, Film1 en The Secret Garden ook best wel fijn. En natuurlijk kunnen bloggen over alles wat er niet fijn is. Het zal hier wel een beetje stil blijven omdat ik toch zoveel mogelijk aandacht aan mijn studie wil geven, maar het is fijn dat mijn blog er altijd is!