Persoonlijke update: ik ben gelukkig (+ nieuwe blogmanier!)

Zo, dat is meteen een duidelijke titel, hè? En sorry voor de slechte fotokwaliteit, ik had geen zin om een Unsplash-afbeelding te gebruiken maar het was al donker dus het licht was niet geweldig. In ieder geval… sinds ik vertelde over mijn doelen voor de komende maand is het hier stil geweest en dat komt doordat ik me iets heb gerealiseerd: ik ga minder bloggen. Niet heel veel minder, maar niet meer elke dag. En nou kan ik dat wel gewoon meteen gaan invoeren, maar zonder tekst en uitleg staat dat ook een beetje stom, dus vandaar dat ik er even een blogje aan wijd. En ook omdat ik jullie het een en ander wil vertellen over hoe het nu gaat: het gaat namelijk goed, en juist daarom heb ik besloten minder te gaan bloggen!

Kijk… toen ik begon met bloggen, was dat vooral omdat ik mijn ei kwijt wilde kunnen. Niet zozeer om een uitlaatklep te hebben, maar gewoon om een plekje, iets, te hebben waar ik mezelf zou kunnen laten zien, omdat dat in real life wat lastiger is. Het werd toen algauw serieuzer omdat ik merkte dat ik er goed in was en het werd een hobby omdat ik merkte dat ik het ontzettend leuk vond om te doen: een eigen stekje hebben waar ik kon schrijven over van alles en nog wat, om zo te laten zien wie ik ben en bovendien om mijn schrijven (schrijftalent klinkt zo arrogant) te ontplooien. Inmiddels is Vivians Vocabulaire echt mijn kindje geworden en ben ik zo’n blogger die zenuwachtig wordt als de boel eruit ligt of als er een update van WordPress gedaan moet worden, haha. Inmiddels kan ik me niet meer voorstellen dat ik géén blogger zou zijn en dat ik het bloggen niet tot mijn hobby’s zou rekenen. Bovendien is het nu ook echt een uitlaatklep: de afgelopen weken heeft het me ontzettend geholpen om hier te kunnen schrijven over alles wat er door me heen ging met het mezelf voorbij lopen, stressen, mezelf vergeten en acceptatie van dingen die nou eenmaal niet gingen. Het helpt echt om meer inzicht te krijgen en dat is ontzettend fijn!

Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat het bloggen af en toe ook als een soort verplichting voelt. Sowieso heb ik ooit een keer met mezelf afgesproken dat ik, op het moment dat het zo zou gaan voelen, gas terug zou nemen en minder zou gaan bloggen. Maar zo’n gevoel sluipt er gemakkelijk in, momenteel vooral in de vorm van het bloggen inplannen in de vorm van een taak op het to do-lijstje. In de vorm van blogconcepten die op de kalender staan. In de vorm van lijsten met ideeën, in de vorm van avonden waarop ik in mijn hoofd hele blogs aan het typen ben omdat ik niet kan slapen. In de vorm van net zo goed/origineel/grappig/inspirerend willen zijn als andere bloggers. In de vorm van het jammer vinden als er geen reacties komen op een post en in de vorm van de drang om de blogs te lezen van de mensen die wel regelmatig reageren, om het terug te doen. Dat soort gevoelens, maar vooral het eerste en het laatste, wil ik eigenlijk niet. Er zijn momenten waarop ik het niet erg vind om het zo te voelen, maar ook momenten – zoals nu – dat ik het juist vervelend vind, vooral omdat er ook zoveel andere dingen zijn die ik leuk vind. En omdat ik zuinig moet omspringen met mijn energie (en bloggen kost, helaas, ook energie) moet ik soms gewoon keuzes maken wat ik naast mijn studie wil doen en wanneer ik dat wil doen. De avond van tevoren al een lijstje maken van mijn planning voor de volgende dag kan voor overzicht zorgen, maar ook voor een verplichtingsgevoel – en dan kan ik dat lijstje de volgende dag wel uit het raam gooien, maar het gevoel blijft.

Als ik me even niet zo goed voel, is het gemakkelijk om te zeggen: even niet bloggen, even niet belangrijk. Maar nu voel ik me juist wel heel goed: ik heb weer veel energie, veel minder last van mijn darmen en ik kan tenminste weer lekker alles doen (studeren, hobby’s) en ik hoef minder rust te nemen. En juist daardoor is het lastiger om te besluiten dat mijn blog niet zo belangrijk is. Want mijn studie komt, direct na ”voor mezelf zorgen” op mijn lijstje van prioriteiten. En die twee gaan behoorlijk hand in hand: als ik voor mijn studie bezig ben geweest, moet ik daarna weer voor mezelf zorgen en omgekeerd. Want hoe lastig ook – als ik energie heb, wil ik die gebruiken – het is gewoon ontzettend belangrijk om, juist als het goed gaat, te blijven zorgen dat ik genoeg rust krijg en dat ik me goed blijf voelen. Bloggen staat wel op mijn Nice List, maar vreet energie en tijd. Energie en tijd die ik ook wil besteden aan andere dingen, op dit moment vooral: lezen en schrijven.

Dusss… ik ga minder bloggen. Geen ingeplande posts meer, behalve wanneer ik daar in de flow mee bezig ben. Niet meer bloggen als taak op het to do lijstje, maar gewoon erop los tikken wanneer ik zin of behoefte heb. Daardoor zal het misschien vaker (langer) stil zijn, maar stoppen met bloggen doe ik in ieder geval NIET, want daarvoor vind ik het veel te tof en te waardevol! Ik ga gewoon meer op gevoel schrijven, wanneer het goed voelt, zodat ik er dan optimaal van kan genieten. De ene week zal dat misschien wel dagelijks zijn, de andere week helemaal niet. Maar waar het mij om gaat, is dat dat verplichtingsgevoel verdwijnt. Dat ik na een dag(deel) school en na het afwerken van mijn studieplanning niet ga bloggen omdat ik ”moet” bloggen, maar dat ik kies waar ik zin in heb: lezen, schrijven, Netflixen, een spelletje spelen… of bloggen. Want op dit moment ben ik hartstikke gelukkig en mijn blog is een van de redenen daarvan, en dat moet het natuurlijk wel blijven 🙂