Persoonlijke update: hoe gaat het?

Op Instagram, Twitter en Facebook laat ik wel regelmatig foto’s of updates zien over hoe het gaat, en de afgelopen weken viel het misschien op dat ik het regelmatig had over dat ik me goed voelde. Eigenlijk sinds het begin van deze maand al: de selfies komen weer wat vaker voorbij en ik ben steeds met van alles bezig. Conclusie die je kunt trekken: het gaat een heel stuk beter dan, zeg, drie weken geleden. De afgelopen week zijn er allemaal posts verschenen die ik vorig weekend al had ingepland en nu de voorraad op is, leek het me fijn om eerst eens even een bijkletsblog te doen! Pakken jullie allemaal een kopje thee?

Allereerst: het is heel fijn als mensen vragen hoe het gaat en dat ik echt weer ”goed” kan zeggen. De afgelopen weken zei ik dat ook wel, maar, ik geef het toe, dat was dan wel een beetje een leugentje. Ik zei het tegen taxichauffeurs of mensen die ik random tegenkwam. Het is een cliché, maar wel waar: de meeste mensen willen eigenlijk maar één antwoord horen als ze vragen hoe het met je gaat. Ik merk ook gewoon verschil tussen de ”gewone” hoe gaat het-vraag en de hoe gaat het-vraag van mensen die weten wat er allemaal aan de hand is, maar het is fijn om op beide soorten vragen naar waarheid te kunnen antwoorden dat het goed gaat. Gewoon… tja. Dat voelt gewoon fijn.

Maar waardoor komt dat dan? Ja, dat is een beetje een raadsel. Eind januari had ik een darmonderzoek: vlak daarvoor ging het niet goed. Vlak erna zijn we gestart met een nieuw soort dieet, om het zo maar te zeggen – en bij dieet moet je dus niet denken aan echt voedsel, maar aan kant-en-klaar spul waar alle voedingsstoffen al in zitten, maar in een gereduceerde hoeveelheid en samenstelling. En… sinds dat onderzoek, sinds die nieuwe voeding…. is er niets meer aan de hand geweest. We waren natuurlijk nog wel supervoorzichtig, want, ja, toen het nog slecht ging waren er ook goeie dagen en het kan altijd nog terugkomen… maar het kwam niet terug. Het is nog steeds niet teruggekomen. De extreme vermoeidheid, de zwakte, de buikkrampen, de darmdrama’s (nieuw woord haha)… het is allemaal weg. De dingen waardoor het zo slecht ging, de ziekmakers… verschwunden.

Hoe? Geen idee. Waarom? Ook geen idee. En, toegegeven: het is nog niet helemaal zoals het moet zijn. Ik ben flink wat gewicht kwijtgeraakt en ik heb allerlei tekorten waardoor ik het bijvoorbeeld bijna constant ijskoud heb (serieus, mijn benen zijn net ijsklompen ’s avonds). Maar… ik voel me goed. Ik voel me fit. Ik heb energie. Ik kan functioneren, ik kan doen wat ik leuk vind, ik kan productief zijn, ik kan naar school en stage, ik hoef niet constant op bed te liggen, ik heb geen krampen… 

Ja. Dat dus. We hebben nog wel een weg te gaan, want ik moet weer op gewicht komen en flink aansterken zodat alle tekorten die zijn ontstaan door de diarreeproblemen weer aangevuld worden en ik weer wat ”gezonder” word voor zover dat mogelijk is met mijn lijf. Maar vooralsnog ben ik gewoon heel erg happy. Elke dag dat ik me goed voel, geniet ik ontzettend en doe ik gewoon alles waar ik blij van word, en ik geniet er onwijs van dat ik weer kan functioneren zoals voorheen zonder me zorgen te hoeven maken. Ja, ik ben nog steeds wel een beetje bang dat het weer fout zal gaan, want dat kan. Maar niet meer zo bang als eerst. Ik heb niet meer het gevoel dat het morgen weer mis kan zijn. Het gevoel dat ik wel heb, is vooral dat mijn lijf zichzelf weer een beetje aan het opkalefateren is en dat mijn lijf eindelijk uit een diepe put (= een slechte periode) heeft weten te klimmen. He is nog een behoorlijk eind, maar we komen er wel. Zolang het goed blijft gaan, gaat het goed!