PERSOONLIJK | Als ik 36 uur had…

Sinds ik in totaal drie blogs run, fulltime studeer, voor een aantal andere sites op regelmatige basis schrijf, om mijn gezondheid moet denken en ook nog eens een sociaal leven moet onderhouden én dingen voor mijn plezier wil doen, voelt het verstrijken van tijd als een zandloper. Een zandloper die ik de hele dag door op mijn netvlies gebrand heb staan: ik zie het zand langzaam verminderen naarmate de dag vordert en ik weet: er zijn nog zoveel dingen die ik moet en wil doen. Ik heb het me absoluut zelf op de hals gehaald en ik heb absoluut van geen enkel ding spijt, er is absoluut niets dat ik zou willen laten vallen want ik geniet van alles evenveel (en nee, ik probeer mezelf niet te overtuigen, dit is gewoon zo). Maar… soms is het wel eens lastig. Prioriteiten stellen en mijn tijd managen is gewoon niet mijn sterkste kant.

Mijn gezondheid komt natuurlijk op de eerste plaats: ik wil me goed voelen, lekker in mijn vel zitten en energie hebben, ik wil dat het goed met me gaat en dat ik me happy voel. Daarna komt de studie: die is na hoe ik me voel gewoon het belangrijkste. Ik wil naar de colleges, ik wil de opdrachten goed maken, ik wil deadlines halen, ik wil goed studeren voor tentamens en ik wil die in één keer halen. Daarna komen mijn drie blogs: eerst mijn eigen blog (deze dus, Vivians Vocabulaire) omdat ik het nog steeds het belangrijkste vind dat ik mijn eigen ei kwijt kan en omdat ik hier volgens mij ook de meeste bezoekers heb die ik niet wil teleurstellen (ik schrijf voor mezelf, maar ik vind het ook gewoon fijn om mijn lezers te geven waar ze voor komen). De Jonge Bibliofiel en Happiness in the Making zijn na VV het belangrijkste, daar stop ik heel veel energie en tijd in. Inmiddels heb ik voor mezelf een planning: elke dag van de week werk ik aan een andere blog, met vrijdag als reservedag voor als er eerder iets niet is gelukt. Op die dagen werk ik alleen aan die blog, probeer ik een flinke voorraad in te plannen zodat er nooit niets online komt.

Daarna komen dingen met andere mensen, die ik gewoon inlas als ik er zin in of behoefte aan heb: dat bind ik niet aan regels. Plus mijn eigen hobby’s, dingen die mij gelukkig maken en waar ik van kan genieten: lezen, schrijven, series kijken, paardrijden, leuke dingen doen buitenshuis, koken enzovoorts. Ik zorg er altijd voor dat dit nooit ten koste gaat van andere dingen, want mijn hobby’s dragen ook heel erg bij aan mijn welzijn: ik voel me niet happy als ik geen tijd heb voor lezen of schrijven omdat ik die tijd wilde besteden aan bloggen, en ik kan alleen vol overgave bloggen als ik me happy voel. Het is echt een soort vicieuze cirkel: die moet goed lopen en naast mijn gezondheid vormt mijn happyheid de basis ervan. Dat stel ik ook rustig als hoogste prioriteit: als ik me een dagje niet super voel, werk ik gewoon niet aan mijn blogs of stop ik er wat eerder mee. Als ik geen zin meer heb, stop ik en ga ik iets leuks doen. Mijn mantra is namelijk altijd: het moet leuk blijven.

Tegenwoordig deel ik mijn dag in aan de hand van een to-do lijstje. Dat werkt echter niet altijd even goed: ik ben vaak wat te enthousiast met inschatten hoeveel ik op een dag kan doen en vaak lukt het meeste niet (helaas). Gelukkig hoef ik tegenwoordig maar één dag in de week al om half 9 op school te zijn, dus soms lukt het me om voor ik naar school ga (wat nu op z’n vroegst half 11 is) nog iets te doen. Als ik, laten we zeggen, tot halverwege de middag college heb met een tussenuur, probeer ik in dat tussenuur ofwel huiswerk te maken ofwel aan één van mijn blogs te werken. Wanneer ik thuis kom, is er ook weer die keus: huiswerk (indien dat er is) of bloggen/hobbyen? Op dagen dat ik pas echt laat naar school hoef, lukt het me wel: eerst iets voor school doen, daarna bloggen en dan na school doen waar ik zin in heb, meestal schrijven of vroeg naar bed met de tv aan. Sowieso heb ik mezelf wel aangeleerd om, als ik een to-do-lijstje maak, te zorgen dat de dingen voor school bovenaan staan zodat die in ieder geval af komen en ik nooit in de penarie kom met deadlines. Datzelfde geldt voor de sites waarvoor ik schrijf: ik vind het heel belangrijk dat ik me aan die deadlines houd zodat zij ook op mij kunnen rekenen.

Sowieso is het me dus wel gelukt om sinds ik drie blogs onderhoud, gedisciplineerder met tijd om te gaan. Ik ga eerder slapen en sta vroeger op, speel minder vaak een spelletje – de mensen met wie ik Wordfeud speel, krijgen meestal rond negen uur ’s avonds een reactie haha – en kies echt voor bepaalde activiteiten op bepaalde momenten van de dag, met als vuistregel: stoppen als het niet leuk meer is, als ik er geen zin meer in heb. Het heeft me meer verantwoordelijkheidsgevoel gegeven en ook meer inzicht in wat nou echt belangrijk is bij het stellen van prioriteiten: de belangrijke dingen eerst en tegelijkertijd zoveel mogelijk tijd overlaten voor mezelf. Ik red het allemaal wel, ik geniet met volle teugen en als het een keertje niet lukt is dat absoluut geen ramp, hoewel ik het wel eens naar vind als het me niet lukt om op tijd een blog te publiceren of als er dagen voorbijgaan dat er nies verschijnt. Maar daar zet ik me dan weer overheen: morgen weer een dag!

Toch zou het zo ontzettend fijn zijn als er wat meer uren in een dag zouden zitten. Want tja, ik heb nog steeds tijd nodig om ’s ochtends bij te komen en mijn ochtendritueel te voltooien en tussendoor zijn er ook echt wel momentjes die ik liever op Youtube doorbreng dan bloggend, studerend of vul het maar in. En soms moet ik op een dag schrikbarend veel schoolwerk doen en dan is er ineens geen tijd en ook geen energie meer voor iets anders, dat is dan jammer (overigens komt dat vele schoolwerk dan niet door achterstand, maar doordat er gewoon veel opgegeven wordt). Daarom zou het zo heerlijk zijn als een dag wat langer zou zijn. 48 uur vind ik wel weer en beetje veel, dan komt er geen eind aan – laten we zeggen, 36 uur. 12 uur om te slapen, 24 uur om je dagdingen te doen. Afhankelijk van hoe laat je momenteel naar bed gaat en hoelang je slaapt, heb je dan toch algauw twaalf uur extra in een dag, en in twaalf uur kun je zoveel doen! Ik zou dan in een dag niet alleen flink kunnen schrijven voor alle drie mijn blogs, maar ook kunnen zorgen dat mijn huiswerk altijd op peil is én alle tijd hebben om te genieten van boeken, tv-series en schrijven. Dat zou zo fijn zijn.

Maar ja, zo werkt het nu eenmaal niet, tenzij we met zijn allen besluiten om twee dagen als één dag te beschouwen, maar ik denk niet dat dat gaat werken. Dus… dan houden we het toch maar bij 24 uur. Ik ga ervoor zorgen dat mijn to-do-lijstjes wat realistischer worden en dat ook blijven, en dat ik probeer om wat gedisciplineerder te zijn met de kleine momentjes van tijd. En om vooral te blijven genieten van alle manieren waarop ik mijn tijd doorbreng.