Zowel mijn zus als ik zijn altijd heel close geweest met onze ouders, waarschijnlijk closer dan de meeste mensen van onze leeftijd – al wil ik natuurlijk niet voor anderen spreken. Bij mij is dat ook nog wat meer het geval geweest omdat ik van mijn ouders afhankelijk ben en zij veel dingen voor mij doen die leeftijdsgenoten zelfstandig kunnen. Daar ben ik alleen maar blij mee: ik zou voor geen goud willen dat ik superzelfstandig was, maar wel constant ruzie/meningsverschillen met mijn ouders had! En nou ja, doordat ik close met ze ben, ben ik ook het soort meisje dat blogs schrijft over haar ouders wanneer die jarig zijn. Vandaag is het papa’s beurt om een jaartje (ik zeg lekker niet het hoeveelste) ouder te worden, dus pap… bij deze word je even lekker in het zonnetje gezet op de blog van je dochter. Die je altijd zo trouw leest. Kuch.
Waarom ik de liefste papa ter wereld heb
- We lijken heel erg op elkaar: we houden van dezelfde tv-programma’s en (grotendeels) van dezelfde muziek, we zijn allebei enorm koppig (‘je hebt gelijk’ zijn voor ons allebei de drie lastigste woordjes die er bestaan), we zijn allebei heel eigenheimig, op zo’n manier dat we ons echt helemaal willen instellen op iets en dat we een situatie helemaal zo aankleden dat we er optimaal van kunnen genieten.
- Dat genieten is ook iets wat ik heel er van hem heb: mijn positiviteit heb ik wel aan beide ouders te danken, maar ik denk aan mijn vader nog net iets meer. Waarom dat zo is weet ik niet, maar hij is denk ik gewoon beter in genieten.
- Hij is zo’n vader die het hartstikke leuk vindt als ik ’s avonds na het eten iets met hem wil kijken, maar die ook niet protesteert als ik daar geen zin in heb, omdat hij me gewoon mijn eigen dingen gunt. Behalve als de DVR begint vol te lopen, dan hoor je hem toch wel.
- Hij kan af en toe zo idioot doen dat we dubbel liggen.
- Hij is niet te beroerd om me 70 meter omhoog te duwen in de rolstoel in bijvoorbeeld Praag of over lastige drempels heen te manoeuvreren. Dankzij hem zie ik zo ongeveer alles wat ik wil zien als we ergens zijn.
- Hij is net zo’n Apple-gek als ik.
- En hij kan ook juist weer heel serieus zijn en een goed gesprek met je voeren wanneer je daar behoefte aan hebt. Kan mijn moeder overigens ook, hoor.
- Hij is altijd degene geweest die vroeger, toen ik nog meer medische zorg nodig had, dat grotendeels deed. We waren de eersten uit ons ziekenhuis die naar huis mochten met permanente infuusvoeding en daar ben ik nog steeds hééél erg dankbaar voor.
- Hij was vroeger tijdens ziekenhuisverblijven vaak degene die me ’s avonds voorlas, mét alle leuke stemmetjes – waardoor ik de afleiding kreeg die ik nodig had.
- Hij is zo’n vader die, als jij zegt ”ik ben ook tevreden met een zes” een hele preek gaat houden over dat je juist het meeste uit jezelf moet halen en daardoor heb ik ingezien dat ik ook gewoon alles uit mezelf wíl halen.
Hij is gewoon de allerbeste pappie die er maar bestaat. En mam, niet jaloers zijn hoor, als jij jarig bent krijg je net zo’n blog! *pinky promise*
Tja, als het over mezelf gaat lees ik hem natuurlijk wel snel…..verder snif snif en blij
Van harte gefeliciteerd met je vader 🙂 lieve dingen heb je over hem geschreven!