Over mijn allerlaatste colleges en hoe raar dat is

Vlak na de kerstvakantie besprong het besef me ineens: o man, nog maar een paar keer en dan hoef ik niet meer naar school. Dan heb ik officieel al mijn vakken gevolgd en zijn er geen lessen, geen colleges meer. Dan is het moment écht daar dat ik fulltime thuis ben om volop aan alle opdrachten van het laatste keuzevak en van de minor te werken en bezig te zijn met mijn stage en het afstudeeronderzoek. Ik kijk ernaar uit, want het lijkt me best wel fijn om eindelijk echt toe te komen aan al die verslagen en het leeswerk en helemaal zelf mijn ritme en weekindeling te bepalen. Het is misschien ook wel een mooie manier om te wennen aan het thuiswerken straks na mijn afstuderen. Maar die laatste lessen… die laatste schooldagen… dat was echt nog wel een dingetje. Dat was gek, en nostalgisch… en een beetje treurig.

Foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Levien Willemse.

Hoewel ik al sinds vorig jaar rond deze tijd bezig ben met het naderende einde en het uitstippelen van de afstudeerroute en ik dus ook al steeds wist dat die laatste paar keer naar school er snel aan zouden komen, voelt het toch heel gek. En dat komt omdat dit, net zoals veel dingen in mijn hbo-loopbaan, anders verloopt dan normaal gesproken het geval zou zijn. In plaats van dat de laatste lessen snel worden gevolgd door de scriptieverdediging en de diploma-uitreiking, ligt bij mij eerst nog een lange periode van thuis studeren in het verschiet, een periode die misschien nog wel twee semesters kan duren.

Het duurt nog best een poos voordat alle studiepunten bij elkaar gesprokkeld zullen zijn en er een knaller van een scriptie geschreven is, dus het is bepaald niet zo dat het diploma al klaar ligt. Geeft helemaal niks, natuurlijk, maar het zorgt er wel voor dat het afscheid van het fysieke naar school gaan des te bitterzoeter smaakt.

Want een afscheid, dat is het. Een afscheid dat volgt uit een natuurlijk proces en dat ook bést een mooie stap is, omdat het goed aangeeft hoe ver ik ben gekomen in mijn studie, maar toch een afscheid. Want hoe leuk ik het ook vind om me de komende periode écht toe te gaan leggen op die afstudeerprojecten en de puzzelstukjes steeds meer op hun plek te zien vallen, zonder dat colleges ook nog mijn energie opeisen… hoe fijn ik het ook vind dat dit een nieuw hoofdstuk is, ik sluit ook een hoofdstuk af. Een hoofdstuk dat toch maar liefst vijfenhalf jaar heeft geduurd.

Een hoofdstuk waar ik ook oprecht ontzettend van heb genoten. Van elke bladzijde dat het hoofdstuk rijk was. Van alle vakken, of ze nou over leertheorieën of leesvaardigheidsonderwijs gingen, over Young Adult-literatuur of grammatica, over ICT of groepsdynamica, over toetsing of gedragsproblemen. Ik heb genoten van alle projecten die ik heb mogen doen, van het ontwerpen van leerlijnen tot het maken van een tijdschrift en van het uitwerken van visies tot methodeanalyses. Ik heb genoten van alle inspiratie en inzicht die ik heb verkregen door mijn docenten en hun ideeën, van klassendiscussies en het uitwisselen van stage-ervaringen.

Ik heb intens genoten van het lachen en kletsen met medestudenten, van het samen werken aan opdrachten dat altijd gepaard ging met hilariteit en goede gesprekken, van het samen leren en elkaar overhoren en samen klagen over de te zware studielast of de te onduidelijke studiehandleiding. Ik heb genoten van het samen groeien als docenten, van het van gedachten wisselen over de onderwijspraktijk… ik zal het missen om samen te chillen tussen colleges door of buiten in de zon te zitten als het toevallig uitkwam.

Ik zal het missen om naar presentaties te kijken en feedback te geven op elkaars werk, ik zal het missen om gewoon in de klas te zitten en te genieten van het gezelschap. Ik zal het naar school gaan missen, het gevoel van verwachtingsvolle anticipatie aan het begin van een nieuw jaar of blok, het gevoel van tevredenheid na een leuke les, zelfs het leren voor toetsen zal ik missen. Ik zal het missen om in een ambiance van bedrijvige gezelligheid aan opdrachten te werken en toevallig medestudenten tegen te komen, ik zal het missen om praatjes te maken met docenten, om tijdens tussenuren een beetje random te kletsen…  ik denk dat ik alles wel ga missen, maar ik ben ook heel blij dat ik het allemaal mee heb gemaakt en ervan heb kunnen genieten.

Toch neem ik nog niet helemaal afscheid. Het zal nog regelmatig voorkomen dat ik voor een studievoortgangsgesprek naar school moet en ik heb al bedacht dat ik er dan een paar studie-uurtjes in de mediatheek aan vastplak, om ook gewoon even lekker onder de mensen te zijn. Een studentje zal ik sowieso nog een tijdje blijven, en de school als natuurlijke habitat is ook echt nog niet uit mijn systeem verdwenen. Ik denk dat ik pas écht met een volledig vrij en goed gevoel afscheid van de school kan nemen als ik na mijn diploma-uitreiking daar de deur uit ga. En dat is prima, want voor nu hoort het gewoon nog heel erg bij me. Dit was het hoofdstuk Afscheid deel 1, en over een tijdje volgt Afscheid deel 2. Dat vind ik best goed klinken.

dag school
waar ik me zo lang
thuis voelde
veilig voelde
goed voelde
ik voelde
zo lang en tot in het oneinde

dag school
waar mijn stem gehoord
werd en ik
gewoon was en erbij
hoorde
heel gewoon
zoals het hoort

dag school
met je lokalen
vol licht en lachjes
herinneringen en mijmeringen
binnenpretjes en geluk

dag school
met je gangen vol gesprekken
groeten en herkenning
en erkenning nog het meest
waar gedachten fladderden
en ideeën floreerden
op de koers van passie
en de cadans van plezier

dag school
waar ik mijn droom vond
en er mijn doel van maakte
waar ik ontdekte dat mijn weg
kronkelde, maar kruislings toch
naar die droom zou leiden

dag school
waar ik een groot mens werd
klein maar geen kind meer
en mijn toekomst plots
aan de bel trok en niet meer
slechts op de stoep bleef staan

dag school
waar mijn hoofd en lijf ruzie kregen
elkaar een tijdje doodzwegen
maar hun koppigheid ook durfden opgeven
waar ik leerde dat ikzelf altijd
als eerste kom in dit leven

dag school
waar ik lessen leerde over het leven
mijn luchtkastelen niet langer hoefden te zweven
ik mensen ontmoette die ik nimmer zal vergeten
ook al is onze band allang kapot en versleten
waar ik geen liefde vond, zoals ik hoopte
en slechts weinig vriendschap
maar als ik eerlijk ben des te meer
verwantschap

dag school
je gaf me zoveel
liet me bloeien en falen
deed me groeien en balen
waardoor ik nu ben waar ik wil

dag school
het doet me pijn
het gemis is een venijn
maar je gaf me een welkom
in de wereld van zwaar en stom
je maakte me tot wie ik ben
en dankzij jou komen deze woorden nu uit mijn pen
je gaf me het kleurenpalet
van de tekeningen in mijn hart
je toonde me de weg
naar het plaatje van mijn toekomst
en gaf me de dromen die ik nog niet kende

dag school
met je talloze bladzijden
aan inspiratie en inzicht
met je woorden en wijsheid
en eindeloos support in elk gezicht

dus school
dankjewel
voor wat ie met me deed
wie je van me maakte
en wat ik van je kreeg

lieve school
ik denk dat ik wel weet
waarom het afscheid bitterzoet is
omdat je me herinnert
aan een eerder vaarwel
en ons afscheid ook niet is
hoe het zijn moet voor de ander
want mijn verhaal eindigt nog niet
maar jij, school, bent niet meer mijn metgezel
ik vervolg nu zelf mijn pad
en wacht geduldig tot het moment van vieren
waar ik sta dankzij jou
en tot die tijd glimlach ik
met mijn hand op jouw muur
en bedenk ik hoe trots ik ben op het in mij ontstoken vuur
want school
ik ben er misschien nog niet
en dat is rot, zoals je ziet
maar iets wat niemand mij meer afpakt
zelfs dit keer het leven niet
is dar ik mijzelf overtroffen heb
en niet eens, maar telkens weer

dag school
tot snel
wanneer ik vier dat je mij mijn toekomst wees
op de dag dat ik het bordje volg, zonder vrees

Ga jij nog naar school?