Over een verdiepingsopdracht en erkenning

Afgelopen donderdag (28 juni) had ik mijn diploma-uitreiking op school. Of nou ja, je moet weten dat het geen echte diploma-uitreiking was: voor de derde keer op rij heb ik examen gedaan en voor de tweede keer heb ik een half diploma gehaald. Ter verduidelijking: in mei heb ik havo-examen gedaan in Nederlands, Engels en Frans en daarvoor ben ik geslaagd. Op mijn school mag je twee jaar over je eindexamen doen, dus daarom maak ik het hele eindexamen van havo volgend jaar af. Maar, nadat ik mijn certificaat van dit jaar overhandigd had gekregen, bleek mijn docente Nederlands – en mentrix – nog een verrassing te hebben waar ik absoluut niet op gerekend had…

Voor Nederlands las ik onder andere het boek De Engelenmaker van Stefan Brijs, over een geestelijk gestoorde dokter die erin slaagt zichzelf te klonen in de vorm van drie jongetjes. Ik ga hier niet de hele plotlijn uit de doeken doen, daarvoor is het veel te geniaal (ga lezen die handel!) maar ik kan wel zeggen dat ik er enorm van onder de indruk was. Aangezien je op de havo voor Nederlands ook twee verdiepingsopdrachten moet maken, besloot ik mijn fantasie de vrije loop te laten en een soort verlengstuk aan het boek te schrijven. Oftewel: een verhaaltje over het leven en in het perspectief van een minder belangrijk personage – voor wie het boek kent, Irma Nussbaum. Dat verhaal telde uiteindelijk ongeveer 8 Word-pagina’s en mijn lerares was er enorm van onder de indruk. Afgelopen donderdag bleek dat ze daar werk van had gemaakt… zonder dat ik het wist heeft ze het verhaal naar Stefan Brijs – de auteur van het boek, dus – gemaild! Je kunt je vast wel voorstellen dat ik nogal oh my god oh my god oh my god was, vooral toen ze me een prachtig papier overhandigde MET EEN BRIEF VAN STEFAN BRIJS GERICHT AAN MIJ! En wat er in die brief stond… nou, ik heb er een foto van gemaakt maar ik zet hem toch maar niet hier neer, daarvoor houd ik toch teveel van mijn privacy, haha. Maar ik kan jullie vertellen: hij sprak met NIETS DAN LOF over mijn schrijfkunst, was duidelijk erg ONDER DE INDRUK en impliceerde zelfs al dat we over geruime tijd elkaar zouden ontmoeten op een boekenbeurs, onze boeken signerend! Hij beveelt me vooral aan veel te blijven oefenen met schrijven en ervan te genieten, want – en dit is wel een wat vrijere interpretatie dan wat hij werkelijk met zoveel woorden schreef, haha – dat is de sleutel naar het succes van een schrijver.

Tja. Weten jullie hoe ik me voelde toen ik de hele brief had gelezen? Stuiterend van geluk, ongeloof en euforie. Oh ja, en ik heb de brief vervolgens nog een keer of twintig gelezen, om mij ervan te vergewissen dat het écht was. Ik vind het echt heel erg geweldig dat ik nu, zwart op wit, een soort van echte erkenning heb gekregen voor mijn schrijfwerk, en dan ook nog eens van een echte schrijver! Dat voelt echt heel erg goed, haha. Mijn docente heeft me zijn e-mailadres gegeven, dus ik ga hem deze week mailen om te bedanken. Dat vind ik eerlijk gezegd wel een beetje griezelig, in contact komen met een echte schrijver, vooral omdat ik wil dat mijn schrijfkunst ook uit die mail blijkt. Ik verwacht eerlijk gezegd geen antwoord, want de man heeft het natuurlijk druk, maar het zou wel cool zijn als er een correspondentie uit zou ontstaan… het allermooiste zou natuurlijk zijn als hij ook andere verhalen van mij zou willen lezen en mij gewoon echt rauwe feedback zou kunnen geven – daar leert een aspirant-schrijver immers het meeste van!