Op klaarlichte dag – Simone van der Vlugt

Hij moet bewusteloos zijn geweest. Als hij zijn ogen opent, ligt hij op zijn buik op de grond, met een arm omhoog. De eerste seconden voelt hij niets, dan wordt hij zich bewust van een stekende pijn. Voorzichtig draait hij zijn hoofd, maar een nieuwe pijnscheut maakt een einde aan die minieme beweging. Tegelijk ontdekt hij dat zijn wang op de een of andere manier aan de houten vloer geplakt lijkt. Vanaf dat moment dringen steeds meer feitjes zijn bewustzijn binnen. Zoals de geur die om hem heen hangt: een bekende lucht die hij wel bij anderen, maar nog nooit bij zichzelf heeft geroken. Even weet hij niet waar hij is, maar dan krijgt de realiteit weer vorm.

Eerste indruk

Op de middelbare school las ik voor het eerst een literaire thriller, namelijk Schaduwzuster van Simone van der Vlugt. Ik herinner me nog dat het boek ging over twee (tweeling?)zussen: eentje werd vermoord, de ander probeerde naarstig de moord op te lossen. Ik vond het een leuk boek om eens te proberen, maar ik heb daarna volgens mij nooit meer een literaire thriller opengeslagen: ik hou gewoon niet van dat genre, ik geef niet om het oplossen van moorden of om politiezaken. Simone van der Vlugt is wel één van mijn favoriete auteurs, maar dat komt door haar historische romans. Toch las ik onlangs deze thriller van haar hand, omdat het op de leeslijst stond voor de cursus Hedendaagse Literatuurverdieping. Ik bedacht dat ik het net zo goed kon recenseren, omdat het niet zo heel ver buiten mijn gewoonlijke leessmaak ligt.

Waar het over gaat

Nathalie heeft jaren onder de plak gezeten van haar criminele vriend Vincent, maar nu neemt ze het heft in eigen handen. Ze slaat hem op zijn hoofd en gaat ervandoor met haar zoon Robbie, denkend dat hij dood is. Maar dat valt vies tegen: Vincent leeft nog en zet de achtervolging in, kwader en gewelddadiger dan ooit. Hij laat een spoor van vernieling en verderf achter, een spoor dat de aandacht trekt van de politie. Rechercheur Julia, die heimelijk verliefd is op haar partner, pikt de zaak op en probeert niet alleen de moord op twee onschuldige mensen op te lossen, maar ook de verdwijning van een baby en van Nathalie. Intussen denkt Nathalie steeds weer ontsnapt te zijn aan haar ex, maar niets blijkt minder waar. Terwijl ze steeds dichter in elkaars buurt komen, wordt ook steeds meer van de waarheid ontrafeld over Nathalie, Vincent en Robbie.

Wat ik ervan vond

Weet je wat het is met dit soort boeken, dit genre van literaire thrillers? Ze verkopen goed, omdat ze verslavend werken. Je begint erin en kunt eigenlijk meteen al niet meer stoppen: het is zo vlot en gemakkelijk geschreven dat je er helemaal door wordt opgeslokt, niet na hoeft te denken en je al helemaal niet meer druk hoeft te maken om de problemen in je eigen leven en je eigen wereld. Dat ervoer ik met Op klaarlichte dag ook: elke dag weer keek ik uit naar het uurtje lezen ’s avonds, dat ik kon gebruiken om me weer te verliezen in Nathalies escapades en Julia’s liefdesleven.

De schrijfstijl is dan ook erg simplistisch en prima te volgen. De gebeurtenissen en personages zijn uit het leven geroepen: voor mij gold het niet zo, maar ik kan me zo voorstellen dat het beoogde lezerspubliek – vrouwen van rond de 30-40 – zich goed kan herkennen in de hoofdpersonen en de gebeurtenissen, want ze lijken uit het leven gegrepen te zijn en dat maakt het allemaal heel visueel en herkenbaar.

Hoewel Simone van der Vlugt op een soort zakelijke, afstandelijke manier schrijft, weten de personages je wel te raken. Ze zijn aan de ene kant vrij gestandaardiseerd, maar aan de andere kant kun je je goed in hen verplaatsen en dat zorgt wel voor een zekere emotionele diepgang. De wisseling tussen de vertelperspectieven – voornamelijk Vincent, Nathalie en Julia zijn aan het woord – zorgt bovendien voor een spanningsboog omdat je op dat moment ook alleen maar de gebeurtenissen rondom dat personage te weten komt: dat roept vragen op, ja maar hoe zit het dan met Nathalie, waar is zij dan en Vincent, die was toch dood? Tja, en dan heb je een leestrigger.

Diepgang is iets wat dit boek niet echt heeft. De verhaallijn is oppervlakkig: het is een politiezaak, een misdrijf… ik moet toegeven dat de verbanden goed in elkaar zitten en dat er aardig wat complexiteiten uitgewerkt zijn waardoor de plot af en toe wel verrast en hier en daar een beetje dieper gaat dan verwacht. Maar verder…  nee, verder is er geen diepgang te bespeuren in dit boek, dat daar ook duidelijk niet voor geschreven is. Om met Saskia Noort te spreken: het is geen literatuur, maar gewoon een boek dat lekker leest en daardoor vermoedelijk ook lekker verkoopt. En het houdt je ook nog wel even bezig dankzij het prikkelende einde, dat behoorlijk verrast.

Conclusie

Op klaarlichte dag van Simone van der Vlugt is spannend, leest lekker weg en absoluut geen slecht boek. Het verhaal is goed en de personages zijn dat tot op zekere hoogte ook. Prima leesvoer als je op zoek bent naar vermaak of verstrooiing maar meer is het dan ook niet.

Titel: Op klaarlichte dag
Auteur: Simone van der Vlugt
Uitgeverij: Ambo | Anthos
Verschenen: april 2010
Aantal bladzijden: 279
Genre: thriller
Beschikbaar als: paperback, ebook, hardcover
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |