Op de top van mijn kunnen: 27-urige werkweek?

Bron beeld

Na de eerste week van het nieuwe blok merkte ik dat het best wel weer zwaar was: ik had flink wat energie, maar één middagje stage en twee vrij lange dagen colleges volgen bleek er toch wel in te hakken. Ik kwam erachter dat ik mijn draaglast wat moest reduceren: niet meer dan 3 uur per dag werken op dagen dat ik thuis ben en ook vooral niet te veel van mezelf vergen. Inmiddels ben ik erachter dat het op deze manier best te doen is: ik heb niet het idee dat ik een stap terug moet gaan nemen en begin langzaam maar zeker te ontdekken wat de juiste manier is om het allemaal te combineren. Dat heeft me echter wel aan het denken gezet: ik kan eigenlijk best veel hebben, mits ik het allemaal goed kan combineren. Maar wat betekent dat precies voor nu en voor de toekomst?

27 uur

Ik besloot onlangs om eens even op een rijtje te zetten hoeveel uur ik eigenlijk per week actief ben en waaraan ik die uren besteed. Ik kwam uit op maar liefst 27 uur: dat zijn de uren dat ik op school of stage ben, maar ook de tijd die in beslag wordt genomen door fysiotherapie en paardrijden én de uren die ik thuis besteed aan huiswerk, waarbij ik uitga van een maximum van 3 uur, en dan heb ik nog één dag zonder enige vorm van vastgelegde activiteit, een dag die ik gewoon mag besteden aan leuke dingen.27 uur dus. Best veel eigenlijk: meer dan de helft van een 40-urige werkweek. Ik las nog niet zo lang geleden dat je, om arbeidsgeschikt te zijn, minstens 20 uur per week moet kunnen werken en als ik het goed begrijp, zou dat dus moeten lukken. Ik ben nu ongeveer 27 uur per week actief en functioneer daar goed op: betekent dat dan ook dat ik 27 uur per week zou kunnen werken?

In theorie: ja. Eigenlijk wel, waarom niet? 27 uur per week lesgeven betekent dat ik ongeveer 3 hele dagen per week of een paar hele en een paar halve dagen zou kunnen werken. Maar… dan is het ook op. Dan kun  je me waarschijnlijk opvegen en ben ik de rest van de week aan bed gekluisterd, en dat is natuurlijk ook niet ideaal. Want er moet tijd overblijven om lessen voor te bereiden en een beetje aan mezelf te denken in de zin van leuke, ontspannende dingen doen (bloggen bijvoorbeeld).

Op de top van mijn kunnen

Sophie schreef laatst een heel mooi stuk over op de top van haar kunnen zijn en dat heeft me flink aan het denken gezet. Op de top van mijn kunnen functioneren is iets wat ik, al denk ik er nooit in die bewoordingen over na, eigenlijk altijd wel mee bezig ben. Ik wil voortdurend het beste uit mezelf halen, mijn uiterste best doen, zoveel mogelijk doen wat ik kan en altijd maar doorgaan om mijn doelen te bereiken, om de dingen te doen die ik wil doen en die ik moet doen. De lat ligt hoog, bij vrijwel alles wat ik doe. Ik ga tot het gaatje en dan het liefst nog een stukje verder, want ik wil het gevoel hebben dat ik alles eruit heb gehaald wat erin zit. Ik vind het een heel erg naar gevoel als ik aan het eind van een dag naar bed ga met het idee niks gedaan te hebben, of nog erger: niet gedaan te hebben wat ik wilde doen, wat ik me had voorgenomen te doen.

Maar toch: is dat eigenlijk wel gezond? Is dat wel goed? Op de top van je kunnen functioneren betekent enerzijds dat je heel goed weet wat je kunt, waar je naar streeft en wat je wilt en dat je daar ook voor gaat, iets dat absoluut bij mij hoort. Maar het betekent ook dat je jezelf misschien wel tot het uiterste drijft. Op de top van je kunnen zijn betekent enerzijds heel goed in je vel zitten en jezelf goed kennen, maar anderzijds ook onwijs streng voor jezelf zijn. Het betekent dat je jezelf misschien maar weinig tijd gunt voor andere dingen dan datgene wat je moet doen of vindt dat je moet doen.

Rusten en relaxen

Ik denk dat functioneren op de top van je kunnen heel goed kan zijn, mits je er de juiste definitie aan verbindt. Mijn 27-urige werkweek is verspreid over alle dagen van de week. Op maandag besteed ik drie uurtjes aan mijn studie en doe ik voor de rest rustige, leuke dingen. Op dinsdag ben ik ongeveer vier uur op mijn stage, en voor de rest ben ik lekker aan het lezen of bloggen. Op woensdag ben ik een uurtje actief met fysiotherapie, daarna rust ik uit en dan werk ik nog een paar uurtjes aan school. Op donderdag en vrijdag ben ik steeds zes à zeven uur op school, dus no way dat ik dan nog iets anders doe dan lezen, internetten en televisie kijken. Op zaterdag vermaak ik me een uurtje of drie op de manege, daarna is het me-time met een warm bad en een boek op bed (o ja, en mijn joggingbroek). Op zondag doe ik niks, behalve rusten en relaxen.

Dát is wat het voor mij betekent om op de top van mijn kunnen te functioneren: ik ben zoveel mogelijk bezig met de dingen die echt deel uitmaken van mijn dagelijks leven én van mijn toekomst, namelijk mijn studie, stage en dergelijke. Maar dat doe ik op zo’n manier dat ik ook nog tijd (én energie, heel erg belangrijk) overhoud voor andere dingen, dingen die mij gelukkig maken en die me helpen ontspannen. Want vergis je niet: je hebt ook energie nodig om te ontspannen. Ben je helemaal uitgeput na een dag werken op de top van je kunnen, dan heb je ook echt geen zin meer om nog een boek te lezen of serie te kijken, dan wil je alleen maar slapen. En van niet kunnen doen wat je leuk vindt, word je ook niet gelukkig. Met andere woorden: ik doe de dingen die ik graag wil doen en die ik kán doen, zonder daarbij te vergeten om voor mezelf te zorgen.

In de toekomst

Voor nu werkt het best goed om 27 uur per week écht actief te zijn. Het betekent wel dat ik keuzes moet maken: ik kan mijn huiswerk niet elke week goed bijhouden en ik moet dat huiswerk sowieso op een andere manier maken, namelijk door wat passiever te studeren in plaats van actief samen te vatten. Maar ik kan naar de colleges gaan, ik kan lesgeven en verder gewoon alles doen, én ik kan elke dag tijd inlassen voor mijn hobby’s. Dat werkt fijn, dat voelt goed: ik geniet ervan.

Toch zet het me wel echt aan het denken. Een 27-urige werkweek zou best mogelijk moeten zijn: ik zou bijvoorbeeld één dag in de week kunnen besteden aan thuis werken aan lesvoorbereidingen, werkvormen en meer van dat soort dingen. Eén dag in de week zou ik dan ook thuis moeten zijn om gewoon te kunnen rusten, en de andere vijf dagen kan ik steeds een x-aantal uurtjes lesgeven. Uiteraard ook met wat restricties: soms gewoon lessen geven waarin zelfstandig gewerkt wordt bijvoorbeeld, of werken met kant-en-klare lesplannen. Vergaderingen skippen, geen mentoraat op me nemen, dat soort dingen. Dat zou mogelijk moeten zijn: uiteindelijk zou ik echt al heel blij zijn als het me daadwerkelijk lukt om op parttime basis voor de klas te staan. Dat zou me zo onwijs gelukkig maken, maar alleen als het me dan ook lukt om dat goed te doseren, om voldoende rust te pakken en fijne dingen te doen die geen verplichte energie kosten. En om ook stukjes van mijn energie te besteden aan de andere dingen die ik wil doen: romans schrijven, lesmethodes ontwikkelen, werken in andere takken van het onderwijs, een succesvolle blog onderhouden, lezingen geven over mijn ervaringen met geluk…  of dat allemaal te combineren gaat zijn? Geen idee. Ik wil ervoor gaan, dat in ieder geval. Maar wel op een manier die past bij mijn kunnen.

De lat

Waar het uiteindelijk om gaat, is die lat. Leg je hem te hoog, dan functioneer je daadwerkelijk op de top van je kunnen en drijf je jezelf tot het uiterste zonder dat je daar echt gelukkig van wordt. Leg je hem te laag, dan zul je nooit het gevoel hebben dat je alles uit jezelf haalt wat erin zit. Leg je hem op precies de juiste hoogte, dan zal het nooit te zwaar zijn of juist te leeg aanvoelen. Dan zul je kunnen doen wat je goed kunt, wat je gelukkig maakt en waar je voor wilt gaan, met precies de juiste dosering tussen energie uitgeven aan en energie krijgen van de dingen die je doet. Dan zal het niet voelen alsof je faalt omdat je niet genoeg doet, dan zal het juist enorm veel voldoening geven om te rusten en te relaxen, omdat je weet dat je dat verdient als je kijkt naar alles wat je hebt gedaan. En dan zal het nooit té zwaar zijn, omdat je er altijd voor zorgt dat ook jouw werkelijke gesteldheid niet vergeten wordt.  Dan zul je op de top van je kunnen functioneren, oftewel: je zult altijd precies genoeg aandacht kunnen besteden aan álle facetten van de persoon die je bent. Dan zul je kunnen doen wat je graag wilt en wat je goed kunt, zonder daarbij jezelf uit het oog te verliezen.

En met dat besef kan ik zeggen: ik functioneer op de top van mijn kunnen, of dat probeer ik althans zoveel mogelijk te doen. Ik doe vrijwel alle dingen die ik graag wil doen en maak daar bewuste keuzes in die me écht gelukkig maken, op de juiste momenten. En zolang ik dat kan blijven doen, zal de lat voor mij nooit te hoog liggen.

Wat betekent de top van jouw kunnen voor jou?