Omhulde stad – Ransom Riggs

We roeiden de haven uit, langs dobberende boten die roest huilden uit hun groeven. Langs zwijgend oordelende zeevogels, die neergestreken waren op de overblijfselen van gezonken aanlegsteigers vol zeepokken. Langs vissers, die hun netten lieten zakken en als versteend staarden toen we voorbijgleden, onzeker of we echt waren of ingebeeld: een processie van zeeschimmen of op weg om schimmen te worden. We zaten met tien kinderen en één vogel in drie wankele bootjes en roeiden stil en geconcentreerd naar zee. De enige veilige haven in de wijde omtrek werd achter ons snel kleiner, onherbergzaam en betoverend in het goudachtig blauwe licht van het ochtendgloren. Voor ons lag ons doel: de grillige kustlijn van het vasteland van Wales. Vaag zichtbaar, als een inktvlek op de verre horizon.

Eerste indruk

Nadat ik De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine vol enthousiasme en bewondering had verslonden, kon ik niet wachten om eindelijk in dit vervolg te beginnen, dat opnieuw een duizelingwekkend verhaal vol bizarre maar betoverende foto’s beloofde. Aangezien de personages op weg zouden gaan naar Londen, een horrordecor tijdens de Tweede Wereldoorlog, leek het me een gruwelijk spannend verhaal dat het schrille contrast tussen lang opgesloten bijzondere kinderen en de gewone wereld scherp zou neerzetten. Of dit boek uiteindelijk is geworden wat ik ervan had verwacht? In zekere zin wel, maar vooral ook heel veel meer.

Waar het over gaat

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine zijn hun thuis kwijt: hun geliefde schoolhoofd werd ontvoerd door een hulsel en hoewel ze haar hebben kunnen redden, is de tijdlus niet opnieuw gestart en zit mevrouw P vast in haar vogelgedaante. Ze moeten afreizen naar de grote stad Londen om een andere ymbryne te vinden die mevrouw Peregrine kan helpen, maar de weg daarnaartoe is lang en gevaarlijk: hulsels liggen op de loer, maar ook gewone mensen kijken behoorlijk vreemd op bij het zien van tien kinderen in hun eentje. In een race tegen de klok om mevrouw Peregrine te redden, wordt het duidelijk dat de kinderen de magie van hun eeuwige jeugd voorgoed kwijt zijn en dat  de kans klein is dat Jacob, hun held, ooit nog terug kan naar zijn oude vertrouwde leventje. De vraag is echter… wil hij dat wel?

Wat ik ervan vond

Omhulde stad gaat verder waar het eerste deel eindigde: aan boord van een paar gammele bootjes gaan de kinderen op  weg naar Londen om hun geliefde ymbryne te redden. Ik vond het daarom ook een beetje opmerkelijk en ook ietwat jammer dat er niet echt wordt teruggeblikt op de gebeurtenissen in het eerste boek: ik vind het hele concept dat Riggs gecreëerd heeft ontzettend magisch maar ook best ingewikkeld dus ik had graag even een soort recap willen zien. Afgezien van een reeks portretten van de personages op de eerste bladzijden en een paar zinnen hier en daar gebeurt dit niet, en daarom kun je dit boek ook niet bepaald zelfstandig lezen. Dat is niet per se erg, maar het zorgde er voor mij wel voor dat het even duurde voordat ik echt in het verhaal begon te komen.

Ook in de rest van het boek zijn er momenten waarop het verhaal erg ongrijpbaar wordt: het is soms een beetje te langdradig en er gebeurt zoveel dat niet alles even boeiend is en dat mijn gedachten echt wel een paar keer afdwaalden waardoor ik sommige stukjes twee keer moest lezen. Daar staat uiteraard tegenover dat de schrijfstijl van Riggs wel echt uniek is: je hoeft alleen maar de eerste alinea op de eerste bladzijde te lezen om te zien dat hij echt kan schilderen met taal. Sowieso vind ik het geweldig knap dat hij deze wereld, deze personages, deze gebeurtenissen en al deze ontwikkelingen en verbanden heeft kunnen bedenken en ook nog eens realistisch heeft weten neer te zetten. Zijn schrijfstijl heeft iets van een tijdloos sprookje: alles speelt zich af in een paar dagen tijd, maar in mijn beleving bestond er helemaal geen tijd tijdens het lezen en dat is een hele fijne ervaring.

Zodra je eenmaal écht in het verhaal zit, word je absoluut betoverd. De personages maken een hele nieuwe ontwikkeling door: terwijl Jacob moet zien te dealen met zijn held-zijn en of hij dat wel kan en wil, proberen de kinderen zich nog wanhopig vast te klampen aan hun jeugd terwijl ze die toch echt aan het verliezen zijn – heel bizar als je bedenkt dat ze allemaal eigenlijk ruim een eeuw oud zijn. Het zijn kinderen van wie je echt ontzettend veel gaat houden en in wie je gaat geloven alsof het fantasievriendjes of sprookjesfiguren zijn. Ook de andere personages zijn enorm levendig en intrigerend, van de dieren in de menagerie van mevrouw Wren tot het Londense meisje Sam. Het is als een droom: grenzeloos en rijk en heerlijk. Het sfeertje is magisch, alles is mogelijk en alles is ook gewoon echt, en het is ontzettend fijn om je daar steeds in te verliezen.

Ook in dit boek is de vormgeving weer prachtig: rijkelijk geïllustreerde pagina’s en natuurlijk de foto’s. Dit zijn er minder dan in het vorige boek en ze zijn ook wat minder bizar: waar de foto’s in deel één echt een rol speelden in het verhaal en in de levens van de personages zijn ze hier vooral ter illustratie van de scènes in plaats van dat Jacob en de kinderen ze echt in handen krijgen. Enerzijds vind ik dat jammer, want ik vond juist de verbinding foto’s-plot heel mooi, maar dit werkt ook zeker erg goed.

En dan de plot… de plot zit gewoon heel erg goed in elkaar. Af en toe lijkt het een beetje doelloos: dan vraag je je af waar het precies naartoe gaat, maar op elke plek in het verhaal ontdek je nieuwe dingen, nieuwe personages, nieuwe magie. Sommige scènes zijn inderdaad gruwelijk spannend zoals ik verwachtte, andere stukjes zijn hartverwarmend aandoenlijk of vermakelijk, of gewoonweg droevig. Riggs schildert niet alleen met taal, maar ook met emoties en het komt allemaal zó goed uit de verf dat je het gewoon voelt. Vooral de laatste 100 bladzijden zijn enorm meeslepend en vooral erg sterk geschreven: daarin rijst het gevoel dat dit boek eigenlijk beter is dan deel één. Ineens krijgt het verhaal een hele lading extra diepgang, meer details, meer shock en horror en wow-factor. Ineens wordt alles op losse schroeven gezet en neemt het verhaal een wending die je niet had zien aankomen: ineens eindigt het op een compleet andere manier dan je had verwacht. Ineens is daar die laatste bladzijde en dan rest je niets meer dan de belofte van deel drie… laat die maar snel komen!

Conclusie

Hoewel Omhulde stad niet altijd even boeiend en soms een beetje langdradig is, zit het verhaal wederom ijzersterk in elkaar, veroveren de personages je hart sneller dan je hun naam kunt zeggen en leest het hele zaakje als een heerlijk, verslavend sprookjesboek. Wees gewaarschuwd: na die laatste bladzijde zijn je verwachtingen voor het derde en laatste deel hooggespannen.

Titel: Omhulde stad (Hollow City)
Auteur: Ransom Riggs
Serie: Mevrouw Peregrine #2
Uitgeverij: Clavis
Aantal bladzijden: 435
Verschenen: maart 2014
Genre: young adult fantasy
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |