Nieuw en anders | Liberty – Andrea Portes

Luister, ik wil geen levens veranderen of zoiets. Ik probeer gewoon een verhaal te vertellen. Maar toch vraag ik… Wat ik vraag, is het volgende. Mag ik het gewoon vertellen? Mag ik vertellen wat er is gebeurd? Als ik het vertel, moet je er goed op passen, oké? Je hoeft er alleen maar goed op te passen.

Spionage voor YA

Uitgeverij HarperCollins is een kei in het uitgeven van zowel gehypete boeken als boeken met verborgen pareltje-potentie. Boeken in die laatste categorie staan niet in de spotlights op Goodreads of boekenblogs en het zijn geen boeken die je op je verlanglijstje zet. Het zijn boeken die je tegenkomt als je gaat snuffelen in de boekwinkel of online, boeken waar je nog nooit echt van gehoord hebt maar die je als cadeautje voor jezelf mee naar huis neemt. Van die boeken die heel goed een verborgen pareltje zouden kunnen worden. Liberty (officieel hoort er nog hoe ik een (best wel goede) spion werd achter) was zo’n boek. Ik had gezien dat het bestond, maar ik kocht het pas toen een vriendin het me nadrukkelijk aanraadde. Ik vergat het boek eigenlijk alweer vrij snel, tot ik het tegenkwam op mijn plank en besloot het dan maar meteen te gaan lezen.

Paige Nolan, badass

Paige Nolan is studente, heeft drie bedpartners tegelijk, beoefent vechtsporten en spreekt vijf talen. Vloeiend. En ze is haar ouders, een stel prettig gestoorde activistische journalisten kwijt toen ze tijdens een verblijf in oorlogsgebied gevangen werden genomen. Als ze benaderd wordt voor een geheime missie als topspion voor een berucht Amerikaanse klokkenluider, is dat ook de enige reden dat ze ja zegt: de belofte dat de zaak van haar ouders heropend wordt. Paige wordt getraind en vervolgens naar Moskou gestuurd, waar ze algauw opgaat in de Russische studentenscene. Maar het is allemaal net wat gevaarlijker dan ze dacht…

Nieuw en verfrissend

Ik denk dat ik een jaar of elf was toen ik Tilly Topspion las, een jeugdboek waar ik me vrijwel niets meer van herinner – alleen nog dat ik het geweldig vond en van elke bladzijde genoot. En al vrij snel in het begin van Liberty had ik een beetje hetzelfde gevoel als bij dat boek: er zit een soort Agatha Christie-sfeertje in, spannend en vol suspense, alsof er iets aan de hand is waar je je vinger nog niet goed op kunt leggen, iets dat groter is dan je denkt. En dat bevel me wel: sowieso vond ik de spionageverhaallijn heel tof. Het is anders, het is stoer – yooo, badass chicks! – en het zit vol intriges en dubbelspel. Het verraste me eigenlijk hoe leuk ik dat vond, want normaal lees ik dit soort verhalen helemaal niet.

Niet zo braaf

Maar het is niet alleen het spionageverhaal waardoor Liberty heel nieuw en verfrissend is: het is ook het feit dat dit absoluut geen braaf boek is – en dat vond ik heerlijk. Paige is een ontzettend toffe en stoere hoofdpersoon: niet alleen heeft ze drie soort van-vriendjes tegelijk, drinkt ze en maakt ze foute grappen, ze is ook echt briljant en ik vond haar activisme geweldig (meer activistische personages, alsjeblieft!). Ze neemt absoluut geen blad voor de mond en lapt lekker alles aan haar laars, maar tegelijkertijd is ze ook gewoon een meisje dat crushes heeft en soms heel awkward is en dat worstelt met wat er met haar ouders gebeurd is. Heel veel yays voor Paige en haar authenticiteit.

Wat hóudt hij veel van haar. Toch? Hij hóudt van haar. Want daar doe ik dit allemaal voor, daarom praat ik in de tegenwoordige tijd. Ze leven en hij houdt op dit moment van haar en ik hou nog steeds van hen.

Politiek

En dat is niet het enige: iets wat Liberty inmijn ogen echt uniek maakt, is het feit dat politiek best een grote rol speelt in het verhaal. Er zijn maar weinig auteurs die daarvoor kiezen: een aanklacht tegen de maatschappij is één ding, maar echt zaken als klokkenluiders en de problemen in het Midden-Oosten en de maffia erbij halen op een best heftige en doordringende manier is wel even andere koek. En toch heeft Portes dat heel goed neergezet: het is een beetje gedurfd, maar ik vind het tof dat ze Paige daar uitgesproken ideeën over en ervaringen mee heeft gegeven. Het maakt het verhaal echt, het zorgt ervoor dat het een echt ‘’hier en nu’’-verhaal is en het maakt het serieus en belangrijk en ongecensureerd, terwijl het ook luchtig is. Overigens vraag ik me wel af waar die vrouwelijke president vandaan komt…

Luchtig

Juist die combinatie van luchtigheid met een serieus verhaal zorgt ervoor dat dit boek een gouden match is. Portes schrijft vlot en de manier waarop de lezer wordt aangesproken is erg leuk, ook al ben ik daar lang niet altijd een fan van omdat het soms de illusie van het verhaal doorbreekt. Daarnaast zit er heerlijk gevatte giechelhumor in het verhaal en stikt het van de grappige feitjes – serieus, ik heb nog nooit zoveel gegoogeld tijdens het lezen van een boek. Want ja, er bestaat echt een sexy Poetin-kalender. En Gael García Bernal is inderdaad knap. Het deed me zelfs een beetje denken aan de Geek Girl-serie wat dat betreft. Het vleugje romantiek maakt het leuk af.

Ik wou dat deze boot voor altijd de rivier af kon blijven drijven, naar de Wolga, langs Jaroslavl, door de wateren van de tsaren naar Sint Petersburg. En dat we van daaruit een wilde sprint konden trekken naar Finland, en dat niemand ooit zou weten waar we waren of wie we zijn of wat we deden of wat we nooit hadden willen doen.

Plothole

Ik vind het wel jammer dat de personages buiten Paige niet echt genoeg diepte kregen om me aan te spreken: ik vond ze vooral een beetje raar. En typisch. En soms wat irritant. Maar dat kwam vooral doordat ik niet echt hoogte van ze kreeg en me vooral focuste op Paige. En over Paige gesproken… het boek heet Liberty, wat haar codenaam zou moeten zijn, maar die wordt… eigenlijk nooit genoemd? Plothole, anyone? Net als die vrouwelijke president? Béétje apart. Maar goed, het mag de pret niet drukken.

Hierbinnen zijn we alle drie een soort vluchteling. We verschuilen ons voor de krachten die zich in ons leven naar binnen hebben gewrikt en gewrongen, maar die uiteindelijk niets met ons te maken hebben.

Conclusie

Liberty: hoe ik een (best wel goede) spion werd is geen doorsnee YA-boek en dat maakt het leuk. De balans tussen spanning, romantiek, humor en emotie is heel fijn en het feit dat Paige een lekker rebels en uitgesproken, maar vooral volwassen personage is, is vooral heel verfrissend. Er zitten wat vreemde plotholes in, maar het spionagesfeertje en de diepere laag van politieke thema’s maken veel goed. Luchtig en spannend: Agatha Christie gemixt met Stephanie Perkins!

Titel: Liberty: hoe ik een (best wel goede) spion werd (Liberty: The Spy Who (Kind of) Liked Me)
Auteur: Andrea Portes
Vertaald door: Angelique Verheijen
Uitgeverij: HarperCollins Young Adult
Verschenen: januari 2018
Aantal bladzijden: 320
Genre: young adult contemporary
Beschikbaar als: paperback, ebook
Voor liefhebbers van: Stephanie Perkins, Agatha Christie
ISBN: 9789402700527
Recensie-exemplaar: nee
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |