Waarom ik niet zonder televisie zou willen leven

Bron beeld: Pixabay

Ik kom het tegen op steeds meer blogs: er wordt vrolijk en vol overgave verteld dat ze geen tv hebben of de tv sinds kort hebben afgezworen. Elke keer weer lees ik die stukjes met stijgende verbazing en vooral bewondering. Wat een lef! Wat knap, wat sterk om zo’n vanzelfsprekend luxemiddel uit je leven te verbannen! Wat een goede beslissing, wat een vóórbeeld! Maar ook: jeetje, ben je niet bang dat je daar spijt van krijgt? Want het is wel de tv, weet je! Het zijn wel allemaal programma’s en films, het is ontspanning! Wow, ik zou dat echt niet kunnen! Tja. Bewijst maar weer eens dat we graag zeggen dat we iets niet kunnen als we het eigenlijk gewoon niet willen, want natuurlijk zou ik zonder tv kunnen leven: dat kan iedereen. Mensen hebben eeuwen zonder tv geleefd, tot pak ‘m beet zestig jaar geleden. Natuurlijk zou je het overleven. Of je er echt gelukkiger op zou worden is iets wat ieder voor zich zou moeten uitmaken, en ik schaam me er niet voor dat het antwoord op die vraag voor mij een volmondig nee is. Nee, ik zou niet zonder tv willen want tv-programma’s maken mij gelukkig. Zo. Dat is eruit.

Verstrooiing, verrijking, vermaak

Want waarom eigenlijk niet? Is het zo fout om tv te kijken omdat je dat leuk vindt? Nee toch? Ik bedoel, zolang je maar niet alleen maar spelshows of soapseries of crimedrama’s kijkt – en zelfs dan, wat maakt het uit als je er blij van wordt? Elk mens heeft zo af en toe gewoon momenten van verstrooiing nodig. Even niets hoeven, niet nadenken, niet druk maken… gewoon lekker even ontspannen met een fijne serie, een mooie film of willekeurig welk programma. Ik word daar gewoon gelukkig van: ik word gelukkig van dingen die ik leuk vind, en dat zijn vaak gewoon tv-programma’s. Tuurlijk zou ik zonder kunnen, want ik zou ook op internet nog van alles kunnen kijken en ik zou me ook best vermaken als ik de dagelijkse tv-uurtjes in plaats van voor de tv met mijn neus in een boek zou doorbrengen. Helemaal geen probleem. Maar ik wil het niet. Ik word blij van de tv en blij van alle series die ik volg. En dat is nou juist het punt van dit stuk: ik volg héél wat series. Dat wist ik al, maar in zo’n periode dat de tv-gids barstensvol nieuwe (seizoenen van) programma’s staat, word je nog eens extra met de neus op de feiten gedrukt.

Netflix

Neem nou Netflix. Ik heb een abonnement sinds iets van een maand na de lancering en ik ben er gek op. Ik kijk het niet elke dag, maar ik heb het aanbod zien groeien en groeien en ik word elke keer weer hartstikke blij als een welbekende serie of film wordt toegevoegd, of als er iets bij komt wat ik al heel lang eens heb willen zien. Mijn watchlist is ellenlang en het gebeurt ook wel eens dat titels die daarop staan verdwijnen omdat de licentie verloopt en niet verlengd wordt. Oké balen, maar ik treur er niet om: ik was er toch voorlopig nog niet aan toe gekomen en wie weet staat het er wel weer op tegen de tijd dat ik wél zover ben.

Ik vind het vooral heel tof van Netflix dat ze series hebben die behoorlijk actueel zijn en waarvan elke week een nieuwe aflevering online verschijnt. Zo volg ik de nieuwe afleveringen van Pretty Little Liars: ik vind de serie echt weer een stukje leuker nu de dames wat volwassener zijn en het drama heel anders is. Ook begin ik langzaam verslaafd te raken aan Shadowhunters, een serie over jonge demonenjagers met een hoop mannelijk schoon en vooral veel leuke stoere scènes. Daarnaast ben ik ingehaakt op Jessica Jones (verrassend leuk!), moet ik nog beslissen of ik The Client List verder wil kijken (iets met Jennifer Love Hewitt in een ‘’massagesalon’’), ben ik aan het twijfelen of ik seizoen 2 en 3 van Rita wil gaan kijken (ik vond Tessa geweldig) en staat ook het vierde seizoen van Once Upon a Time nog op me te wachten. O ja, en dan heb ik het nog niet over de series waar ik razend benieuwd naar ben: The Originals, How To Get Away With Murder, The Unbreakable Kimmy Schmidt, Drop Dead Diva, Life Unexpected, Weeds, Bates Motel… en dan zijn er nog al die mooie films en o god, de series die eraan zitten te komen: Fuller House, Gilmore Girls… o en ik volg ook nog The Nanny, zo nu en dan. Want dat is zo lekker verstrooiend.

Op televisie

Maar alsof dat alles nog niet genoeg is, volg ik ook nog eens een aardige dosis series op televisie. Zo kijk ik elke week trouw naar Vier Handen Op Eén Buik (heel erg vermakelijk maar ook echt vaak tenenkrommend) en aansluitend naar Hij is een Zij (inmiddels afgelopen) en Je zal het maar hebben (deze week begonnen). Tot vorige week zat ik elke maandagavond aan de buis gekluisterd voor de enorm spannende thrillerserie Zoo (iets met een animal apocalypse, echt briljant) en geniet ik op dinsdag ook van nieuwe afleveringen van Grey’s Anatomy – en daarvoor van Code Black, maar dat vind ik niet zoveel aan. O ja, en dan is er op donderdag nog Over Mijn Lijk op BNN en Younger op TLC. En laten we Wie is de Mol? op zaterdag niet vergeten.

Er heeft zich wel een interessante ontwikkeling voorgedaan. Voorheen keek ik vooral Netflix: de tv-programma’s nam ik dan gewoon op en keek ik later. Nu is dat verschoven: ik vind het steeds fijner om daadwerkelijk rond half negen lekker in pyjama onder de dekens te zitten in afwachting van mijn favoriete dokters of de meelijwekkende zwangere meisjes. Dat scheelt ruimte op de opnameschijf, maar het is ook veel meer een tv-beleving en dat is gewoon fijn. Opnemen doe ik nog steeds wel, want ik kan natuurlijk niet alles tegelijk kijken (en tegelijk opnemen kan wel, yay) en het gebeurt ook nog wel eens dat ik meer zin heb in een boek dan in de tv. Op de een of andere manier lukt het op zaterdag bijvoorbeeld niet: dan ben ik zo lekker aan het bloggen dat ik WIDM vergeet en ook de opname ben vergeten in te stellen, dus dat moet ik dan via NPO Gemist kijken. Ook niet erg, want het is echt een tof programma: ik kijk het nu voor het eerst en ik vind de deelnemers fantastisch, de opdrachten nog fantastischer en het meedenken en puzzelen en gewoon het hele idee het meest fantastisch.

Zo. Een heel relaas dus, en een hele lijst. Het zijn zoveel series dat ik af en toe door de bomen echt het bos niet meer zie, maar ik vind het wél allemaal heel fijn om te kijken. Het is allemaal hartstikke leuk, ik geniet intens van elke aflevering en als ik eens een keertje geen zin heb om te kijken, dan kijk ik niet. Maar ik vind de televisie gewoon een heerlijke uitvinding, omdat het zoveel mogelijkheden biedt om ons te ontwikkelen en uit te puffen en tijd voor onszelf te nemen dat we ook best mogen toegeven dat we graag tv kijken. Chapeau als je het verkiest om zonder tv te leven, maar ik verkies om mét tv te leven!

Zou jij zonder televisie willen leven?