Vivian Toen Kats brief kwam, had Ingrid eerst koffie voor zichzelf gezet voordat ze hem rustig ging lezen. Vreemd genoeg verbaasde de uitnodiging haar niet – kon ze het wel een uitnodiging noemen? Een uitdaging? De oproep? Misschien had ze altijd al geweten dat ooit onder die keurige blouse met het omgeslagen kraagje en de bril aan een koord om haar nek, Wildrid zich zou laten horen. Wildrid, haar geheime, innerlijke tweelingzus. Die was thuisgebleven toen Kat al die jaren geleden vertrok, maar die in stilte had geknikt en het had begrepen. Wier gretige vingers trilden toen ze de handgeschreven brief van Kat las.
Cover-buy
Af en toe kom je van die boeken tegen die veel aandacht krijgen – zoals Momenten van geluk: op Facebook werd het veel gepromoot en geprezen en toen ik het in de boekhandel tegenkwam bij de nieuwste romans, kon ik het niet nalaten mijn oog over de flaptekst te laten gaan… en over het prachtige omslag. En die combinatie – de kleuren op de voorkant en de beelden die de achterkant opriep – zorgde ervoor dat het boek zonder pardon mee naar huis ging én zonder pardon bovenaan mijn TBR belandde. Want een verhaal over vijf vriendinnen die op Fiji herenigd worden en chocola gaan maken? Ja hoor, daar ben ik wel voor in. En deze cover-buy was absoluut terecht, want mán, wat heb ik van dit boek genoten.
Ingrid had haar koffiekop neergezet toen ze iets in haar borstkas voelde opwellen dat zich door haar hele lichaam verspreidde, een gevoel dat ze ten slotte herkende: heimwee naar een plek waar ze nooit was geweest. Van haar handen waarin ze de brief vasthield, helemaal tot aan haar lippen die zich plooiden in een glimlach van opwinding, verlangde ze naar Fiji. Naar Kat, de vogel wier vleugels ze alleen ooit van onderaf had gezien toen ze die spreidde om op te vliegen.
Chocola en vriendschap
Kat, Sina, Ingrid, Lisbeth en Maya waren in hun jeugd de beste vriendinnen – tot ze ieder hun eigen weg gingen en het leven hen uit elkaar dreef. Nu hebben ze alle vijf hun jeugd en ook hun leven ver achter zich liggen. Het leven van de ooit zo rebelse Sina draait nu om haar nietsnut van een zoon, workaholic Ingrid heeft spij dat ze nooit op avontuur is gegaan, Lisbeth vraagt zich af wat haar leven van rijkdom haar heeft gebracht en Maya, een docent in hart en nieren, vecht tegen beginnende dementie.
Misschien kan Vale mei Kat een thuis worden voor ons allemaal, een vrouwenhuis waar we samen kunnen dromen, hopen, drinken, lachen, ruziemaken en huilen. Totdat de wind ons uitwaaiert door de golven, en het onze matten zijn die de trap op worden gedragen en op de veranda worden neergelegd.
Ze hebben weinig meer om naar uit te kijken, tot Sina, Ingrid, Lisbeth en Maya alle vier een brief krijgen van Kat, die na jaren van reizen en avonturen een rustig bestaan heeft opgebouwd op Fiji en hen nu bij zich uitnodigt om hun oude dag te slijten. Ze accepteren allemaal, elk om hun eigen redenen, en allemaal vinden ze hun eigen schatten op Fiji. Maar is dat wat hen al die tijd geleden verbond er nog wel?
Betoverend en idyllisch
Momenten van geluk is zo’n boek waar je met alle liefde wat langer over doet omdat het zo heerlijk is om je erin onder te dompelen. Østby heeft een ontzettend fijne schrijfstijl die echt gewoon heerlijk weg leest: het is dromerig en sprookjesachtig, betoverend, idyllisch… de beschrijvingen van Fiji en het leven daar zijn prachtig en het hele verhaal voelt heel erg romantisch en het is zo mooi, bijna als een fantasie over het hiernamaals of als een Nicholas Sparks-film, maar dan met veel minder romantiek. De filmische schrijfstijl zorgt ervoor dat het ook echt zó een film met Meryl Streep, Julie Walters, Diane Keaton, Judi Dench en Vanessa Redgrave zou kunnen worden.
Ik denk dat je er lef genoeg voor hebt. Lef genoeg om een front te vormen tegen eenzaamheid en tv-kijken met je bord op schoot, tegen artritis en lege nachten. Lef genoeg om in een gebloemde bula-jurk kava uit een bilo te drinken.
In de bloei van hun leven
Maar naast de schrijfstijl is het verhaal van de vijf vriendinnen ook echt ontzettend fijn om je door te laten meevoeren. Het duurde in het begin even voor ik Sina, Lisbeth, Ingrid, Maya en Kat uit elkaar kon houden, maar na een tijdje wisten ze stuk voor stuk iets bij me te raken, een plekje in mijn hart te veroveren. Ik genoot ervan hun levensgeschiedenis voor me te zien ontvouwen, genoot ervan om stukje bij beetje achter hun geheimen te komen en vond het vooral heel mooi hoe Østby hun échte ik steeds meer naar voren liet komen naarmate de bladzijden vorderden. En het is zó mooi en aandoenlijk hoe ze allemaal iets vinden op dat prachtige Fiji: liefde, een doel, rust… en wat ze allemaal terugvinden, is levenslust en het besef dat ze nog steeds gewoon in de bloei van hun leven zijn. Dat ging me zó aan het hart en vond ik zó mooi!
Maya sluit behoedzaam haar mond rond het aromatische stukje; haar lippen trillen heel even al ze het op haar tong laat smelten. De chocola laat bruine vlekjes achter in haar mondhoeken als ze glimlacht. ‘Het smaakt naar geluk,’ zegt ze. ‘Naar alles wat we ooit hebben gewild.’
Vriendschap
Ook de band tussen de vrouwen onderling vond ik geweldig: het deed me denken aan De vijfde brief van Nicola Moriarty, en het deed me beseffen hoe tof ik het eigenlijk vind als het in een verhaal vooral draait om onderlinge spanningen en relaties. Want begrijp me niet verkeerd, de individuele queesten van de vijf vrouwen zijn prachtig en hun perspectieven zijn erg sterk en treffend uitgewerkt – vooral dat van de dementerende Maya – maar in de band tussen de vrouwen gebeurt zoveel en ik vond het echt heel leuk om de onderlinge geheimen en de vroegere verhoudingen te ontdekken. verweeft subtiele plotwendingen door het verhaal, waardoor je erachter komt dat het allemaal echt niet zo hemels is of is geweest, maar waardoor het geheel wel nóg meer diepgang krijgt en nog bijzonderder wordt omdat het de ontwikkelingen mooi in perspectief zet.
Wat bedoelde ik? Dat de prijs die we betalen een soort ruil is. Vrijheid in ruil voor zekerheid, dat is de keuze die we maken. We geven het vertrouwde beeld op: familie, buren, levenslange vriendschappen. Een beetje van het een opofferen voor meer van het ander. Het bijzondere.
Fiji
Wat nog meer zo leuk is aan Momenten van geluk is dat het van oorsprong een Noors boek is: de schrijfstijl heeft daardoor toch een beetje iets unieks, en Østby mixt dat met een heel fijne sfeer van Fiji. Als lezer kom je veel te weten over de cultuur daar, mede doordat het boek niet alleen vanuit de vijf vrouwen, maar ook vanuit Kats huishoudster Ateca verteld wordt. De taal, de tradities, het eten, de manier van denken… ik vond het heel tof om dat te ontdekken. Het voegt een leuk sausje toe aan het verhaal, waardoor het geheel nog rijker en mooier wordt dan het al is.
Waar maak je je zo druk over – kun je niet blij voor me zijn? Vind je niet dat ik nu wel wat chocola en kokos heb verdiend? Heb ik in mijn leven niet genoeg gekookte aardappelen en haringen gegeten?
Conclusie
Momenten van geluk is een rijke roman: de schrijfstijl is idyllisch en romantisch en toch wijs en diepgaand, waarschijnlijk door de mix van Noorwegen en Fiji als kernelementen. De plot is filmisch en sterk opgezet, met subtiele wendingen en treffende POV’s, en de verhalen van de vijf vrouwen en hun vriendschap zijn zowel boeiend als aandoenlijk. Het boek bespreekt op een prachtige manier de belangrijke boodschap dat je (kwaliteit van) leven echt nog niet voorbij is als je een hogere leeftijd hebt bereikt en dat dromen, levenslust en avontuur tijdloos zijn. Een boek om van te genieten en in je hart te sluiten.
Titel: Momenten van geluk (Biter av lykke)
Auteur: Anne Østby
Vertaald door: Monique Eggermont
Uitgeverij: Orlando
Verschenen: juni 2018
Aantal bladzijden: 320
Genre: roman
Voor liefhebbers van: Nicola Moriarty
Beschikbaar als: paperback, ebook (Kobo Plus)
ISBN: 9789492086549
Recensie-exemplaar: nee
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
