Vivian 
In oktober begint het gefluister en gestress alweer: psstt, november komt eraan, het is al bijna weer tijd voor Nanowrimo! Normaal krijg ik dan ook weer de schrijfkriebels, maar dit jaar niet. Dit jaar weet ik gewoon dat ik er niet aan wil beginnen: ik kom nauwelijks toe aan mijn roman, laat staan dat ik er een 30 dagen-project van wil maken want ik vóel gewoon dat ik dat niet ga volhouden. Ik had het dus al naast me neergelegd dat ik NaNo dit jaar aan me voorbij zou laten gaan, maar toen zag ik het artikel van Deisy over een dagboekchallenge. En ik voelde het: KLIK. Ja. Dat ga ik doen!
Geen dagboekmeisje
Ik ben nooit zo’n dagboekmeisje geweest. Geloof me, ik heb verwoede pogingen gedaan om een dagboek bij te houden: de uitpuilende voorraad notitieboekjes in mijn bureau is daar één van de bewijsstukken van. Ik begin altijd vol goede moed, maar op zeker moment vergeet ik het. Of ik heb niks te schrijven. Of ik ga ertegen op zien om te móeten schrijven. Nee… ik blog liever, denk ik dan. Toch was ik maar wát enthousiast toen ik eerder dit jaar het boekje Ik: notes to my future self won. Een boekje waarmee je op basis van vragen een soort autobiografie schrijft en echt kunt nadenken over jezelf en wat je nu eigenlijk wilt. Ik ben er al in begonnen, maar ook dat boekje ligt sinds de zomer te versloffen. Omdat ik te lui ben. Er geen zin in heb? Het uit de weg ga? Al het bovenstaande?
Waarom dan toch?
Steeds neem ik me voor om weer met het Ik-boekje aan de slag te gaan, en steeds merk ik ook hoe chill ik het eigenlijk vind om af en toe in mijn bullet journal te schrijven alsof het een dagboek is. Over waar ik mee worstel, mijn onzekerheden en frustraties en zorgen. Het is fijn om dat van me af te schrijven, fijn om mezelf op die manier gerust te stellen, om het te kunnen relativeren, maar ook om mezelf een schop onder mijn kont te geven wanneer dat nodig is. Hou op me stressen, ga wat doen, laat het los, het is goed zoals het is. Daarnaast vind ik het een hele fijne manier om aan mezelf te werken, om te reflecteren op hoe het nu eigenlijk gaat en aandacht te besteden aan de dingen die aandacht nodig hebben.
De 30 dagen-dagboekchallenge
En dus heb ik bedacht dat ik deze challenge wil gaan doen: dertig dagen lang, dus de hele maand november, een dagboek bijhouden. Bij wijze van Nanowrimo. Zonder eisen of criteria, gewoon schrijven over hoe ik me voel, wat er speelt, waar ik mee zit. Om dicht bij mezelf te komen én te blijven, zoals Deisy ook heeft ondervonden door de challenge te doen. Ik denk dat ik het heel fijn ga vinden, zeker rond de tentamentijd en als er weer een nieuw blok begint. Daarnaast wil ik ook écht gaan proberen om Ik weer op te pakken, want dat vind ik veel te leuk om te laten zitten! Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe dit gaat bevallen!
Houd jij een dagboek bij?
Heel herkenbaar – ik vind het idee van een dagboek bijhouden geweldig, en ben er ook al meerdere keren aan begonnen, maar uiteindelijk… doe ik er niks mee. Zonde.
Ik weet ook niet precies waar dat aan ligt.
EmilyLotus onlangs geplaatst…Je eigen arts zijn is bullshit
Ik heb wel een dagboek, maar ik schrijf er enorm onregelmatig in! Haha. Ik wil wel graag meedoen aan NaNoWriMo. En ik doe dat ook op een speciale manier dit jaar, binnenkort op mijn blog 😉
Anouk onlangs geplaatst…Kleuren & kletsen #3: huisdieren en projecten
Ben benieuwd, klinkt goed!
Ik ben ook zo vaak aan een dagboekje begonnen, maar ik houd het maar nooit vol haha. Uiteindelijk ben ik gewoon te druk met andere dingen en denk ik er niet aan. Zonde eigenlijk wel..
Josianne onlangs geplaatst…Foodie Sunday – Halloween koekjes
Nee, ik heb eigenlijk hetzelfde als jij, om welke reden dan ook kom ik er niet aan toe. Ik ben benieuwd hoe je challenge gaat verlopen!
Zo simpel is dan geluk onlangs geplaatst…Genieten van The Bodyguard