Na zeven jaar is het bijna afgelopen

Anderhalve maand geleden begon het nieuwe schooljaar voor mij, en tevens mijn laatste schooljaar. In juni werd ik achttien en het schooljaar 2012-2013 gaat het jaar zijn waarin ik de laatste havo-vakken examineer en mijn havodiploma ga halen. Tenminste, dat is de bedoeling – ik ga er natuurlijk niet vanuit dat ik zak en ik maak me daar ook geen zorgen om, maar het is wel een beetje spannend. Na zeven jaar – vijf jaar VMBO en twee jaar havo – middelbare school is het straks bijna voorbij. De mensen die niet meer op de middelbare school zitten, zullen dat gevoel herkennen: een plek waar je zoveel jaar van je leven hebt doorgebracht, ga je straks verlaten om er nooit meer terug te keren en te beginnen aan een compleet nieuw hoofdstuk in je leven.Volwassenheid en zelfstandigheid.

Ik kan eerlijk zeggen dat ik bijna altijd met plezier naar school ben gegaan (de middelbare school heb ik het dan over, op de basisschool vond ik het nooit zo heel erg geweldig). Nu komt dat ook wel een beetje doordat ik een nerd ben en het bijna altijd leuk vind om te leren en met de daarbij horende dingen bezig te zijn, maar ik heb de omgeving en cultuur van school ook altijd leuk gevonden. School is voor mij een van de weinige plekken die me in staat stellen om contact te maken met de buitenwereld, wat voor gehandicapte mensen doorgaans niet gemakkelijk is.  Op school kon ik vrienden maken en een beetje ontdekken hoe de buitenwereld in elkaar zit.

En nu is dan mijn laatste jaar aangebroken. In mei ga ik examen doen in de vakken Duits, geschiedenis, maatschappijwetenschappen en kunst: op mijn school kun je namelijk je examens uitspreiden over twee jaar. Vorig jaar deed ik al Nederlands, Engels en Frans en ook het VMBO haalde ik in twee jaar. Wat wel een nadeel is: ik moet dit jaar slagen. Als ik zak voor een of meerdere vakken, dan kan ik niet met mijn hele havo-diploma naar het HBO. Want als je je examens in twee jaar doet en je slaagt het tweede jaar niet helemaal, dan mag je het niet overdoen en dan heb je dus alleen de herexamens als tweede kans. Best een beetje spannend dus! Ik ga er natuurlijk gewoon vanuit dat ik het ga halen, desnoods met een wat lager cijfer – maar je weet maar nooit natuurlijk.

Het is wel een heel vreemd idee dat het na zeven jaar middelbare school bijna voorbij is. Mijn laatste eerste schooldag op de middelbare heb ik gehad, straks komt ook het laatste kerstgala en de laatste excursies en de laatste keer examen doen. Ik vind het niet heel erg om straks weg te zijn, maar ik moet toegeven dat het ook best een beetje eng is. School was altijd een veilige haven, en wat er daarna komt is toch best onzeker. Beslissingen nemen over wat ik ga doen is eenvoudig, maar zorgen dat ik daar ook echt kom is toch iets anders.  Ik probeer daarom enerzijds heel hard te werken om te zorgen dat ik het echt gewoon ga halen en om niet tegen onverwachte verrassingen aan te lopen, maar anderzijds ook te genieten van dit laatste jaar. Afspreken met vriendinnen (al ben ik daar sowieso niet zo van, maar hoogstwaarschijnlijk zie ik de mensen van deze school straks helemaal niet meer), gewoon leuke dingen doen en ook weer niet té serieus bezig blijven. Want dan is het straks vast en zeker voorbij zonder dat ik het echt in de gaten had.