Mr. Poppins – Alejandro Palomas

Het begon allemaal op de dag dat juf Sonia een vraag stelde. Door het raam scheen een grote gele zon en de waaiende bladeren van de palmbomen deden me denken aan papa als hij vroeg opstaat om me uit te zwaaien aan de schoolpoort, met zijn groene handschoenen aan, want het is winter. Juf Sonia stond op van haar tafel, dat is de grootste tafel in de klas, en klapte een paar keer in haar handen waardoor er een wolkje krijg ontstond. Ze kuchte. Nazia zegt dat het komt door het krijt, je krijgt er een droge keel van, alsof je een zandkoekje hebt gegeten. En als je geen water drinkt, ga je er soms ook nog eens van overgeven.

Hoe ik bij dit boek kwam

Toen ik vorig jaar een mailtje kreeg van uitgeverij Van Halewyck, had ik nog nooit gehoord van Alejandro Palomas, en al helemaal niet van zijn veelgeprezen boek Mr. Poppins. Maar het enthousiasme van de uitgeverij en de intrigerende samenvatting trok me al snel over de brug: een jongetje dat Mary Poppins wil zijn? Dat klonk als een prachtverhaal dat alle kanten op zou kunnen. En, ik geef toe: het hielp ook wel dat de auteur Spaans is en dat ik goede ervaringen heb met de schrijfstijl die vooral Catalaanse auteurs (denk aan Carlos Ruiz Zafón) eigen lijk te zijn. Mijn nieuwsgierigheid was getriggerd!

Waar het over gaat

Wanneer zijn juf Sonia aan de klas vraagt wat ze later willen worden, heeft de negenjarige Guille één kristalhelder antwoord: Mary Poppins. Sinds zijn moeder, een stewardess, hem en zijn vader heeft verlaten om in Dubai te gaan werken, is Guille alleen nog maar bezig et de magische toverspreuk van Mary Poppins. Die móet hij op het juiste moment op de juiste manier opzeggen, want alleen dan zal het hem lukken om alles weer goed te laten komen met zijn vader én met hemzelf. Terwijl juf Sonia de hulp inschakelt van psychologe María en Guilles vader zich afvraagt wat hij in hemelsnaam met zijn zoon moet beginnen, geeft Guille steeds een stukje van zijn verhaal prijs – dat misschien wel heel anders in elkaar blijkt te zitten dan je zou denken.

Wat ik ervan vond

Mr. Poppins is een uniek en bijzonder boek dat voor een fantastische leeservaring zorgt. Het is een boek vol indrukken: je valt als het ware van de ene verrassing in de andere, je gaat van de ene puzzel naar de andere, van het ene mysterie naar het andere. Het is bijna een soort doolhof, een labyrint van bloeiende verhaallijnen en magische ontwikkelingen. Palomas is een auteur die zonder poespas, maar met heel veel pure authenticiteit een hele wereld creëert en je meevoert in het leven van de meest intrigerende personages: het hele boek voelt als een magisch sprookje.

Perspectieven

Er zijn maar weinig auteurs die zó goed zijn in het neerzetten van verschillende perspectieven als Palomas. Het kinderperspectief van Guille is ontzettend sterk beschreven, vol eerlijkheid en eenvoudige logica. Guille is een verteller die alles perfect aan elkaar rijgt: de hoofdstukjes zitten vol met bijzondere feitjes en zintuiglijke waarnemingen die onbeduidend lijken, maar toch ongelofelijk veel zeggen over de plot en de dynamiek tussen de personages en dat is zó knap. Het deed me denken aan de manier waarop John Boyne dit doet in De jongen in de gestreepte pyjama en De jongen op de berg: het lijkt net alsof het een kinderboek is, maar door de diepgang in het perspectief krijgt het verhaal enorm veel lading.

Worstelingen

Maar juist doordat Palomas ook het perspectief aanhaalt van Guilles vader, juf Sonia en psychologe María, krijg je als lezer een ontzettend rijk en krachtig beeld van wat er speelt in Guilles kleine, maar bewogen wereldje. Ik vind het prachtig hoe je echt gaat nadenken over de kindergeest en ook steeds meer inzicht krijgt in wat zo’n kind nou echt bezighoudt. Juist doordat Guille en zijn overpeinzingen zo goed neergezet zijn, word je meegesleept en raakt het verhaal je echt: de depressie van Guilles vader, Nazia en haar cultuurproblemen, de manier waarop Guille worstelt met het vertrek van zijn moeder en hoe hij zich vastklampt aan zijn eigen fantasie… het is allemaal zo ontzettend écht en dat maakt het ook zo bijzonder.

Magie

Palomas heeft een verhaal geschreven dat echt leeft: het is boeiend en origineel en de focus op Mary Poppins brengt een aandoenlijke magie met zich mee: de manier waarop hij dat uitwerkt doet je echt geloven in het verhaal en bijna erlangen naar een eigen Mary Poppins – omdat we allemaal wel eens wat supercalifragilisticexpialidocious kunnen gebruiken. Er zit superveel vaart in het verhaal en de opbouw zorgt ervoor dat je langzaam maar zeker door krijgt dat er iets niet helemaal klopt en wat er dan precies aan de hand is. Op sommige punten is het bijna een beetje zwaarmoedig en onheilspellend, maar het einde is zo puur en oprecht dat dat meteen vergeten is.

Conclusie

Mr. Poppins is een verhaal dat laat zien dat we allemaal wel eens een beetje magie nodig hebben: een verhaal over licht in de duisternis, hoop, het geloven in toverkracht en de troost die we kunnen putten uit onze eigen grenzeloze fantasie. Ik neem mijn hoed af voor de prachtige personages, de levendigheid en warmte van het verhaal en de krachtige kindsheid die dit verhaal tot een genot maakten om te lezen. Ik hoop dat Palomas gauw nog zo’n mooi boek schrijft.

Titel: Mr. Poppins (Un Fill)
Auteur: Alejandro Palomas
Vertaald door: Lies Lavrijsen en Tine Poesen
Uitgeverij: Van Halewyck
Verschenen: november 2016
Aantal bladzijden: 282
Genre: roman
Beschikbaar als: paperback, hardcover
ISBN: 9789461315311
| Goodreads | Bolc.om | Auteurssite |

Uitgeverij Van Halewyck, bedankt voor het recensie-exemplaar!