Making others happy is making yourself happy: Project Haar

Je hoeft tegenwoordig maar een paar pagina’s op We Heart It te bekijken en je vindt al tientallen afbeeldingen met mooie quotes. Over happiness, over liefde, vriendschap, het leven – over zo ongeveer alles dus. De quote die ik echter onlangs heb gevonden is niet veel bijzonders: het is gewoon een simpele quote waar ik blij van word en die heel goed past bij de beslissing die ik onlangs heb genomen. Ik – en waarschijnlijk ook jullie wel – vind het namelijk heel erg fijn om in het gezelschap te zijn van mensen die gelukkig zijn, zich goed voelen, blij zijn. Maar ik vind het ook enorm leuk om iets te doen of te zeggen waardoor andere mensen zich gelukkig voelen of weer wat energie krijgen. Als een vriendin advies nodig heeft en ze zich daarna weer beter voelt, dan geeft dat niet alleen haar maar ook mij een goed gevoel: ik heb dan iets gedaan om iemand te helpen, ik heb me nuttig gemaakt. Daarom wil ik ook leraar worden, om mensen iets te leren, iets voor ze te betekenen, ze misschien wel gelukkig te maken. Ik word er namelijk ook gelukkig van als ik door de uitleg van een docent eindelijk iets snap of als ik een compliment krijg – of wat dacht je van al die toffe reacties op mijn blogs? Daar word ik heeeuul happy van hoor! Om die reden en ook nog om een paar andere redenen die ik hieronder zal toelichten, heb ik iets besloten. Iets wat ik ga doen om mensen écht te helpen en écht iets te betekenen.

Het is geen geheim dat ik door mijn ziekte een aantal periodes heb doorgemaakt dat het niet zo goed ging – helemaal niet goed zelfs. Ik denk daar logischerwijs liever niet aan terug en dat doet er verder ook niet toe, maar waar het om gaat is dat ik tijdens zo’n periode, in 2004, door de ziekte en ook door medicijnen mijn haar kwijtraakte. En niet een beetje haaruitval zoals je gewoon wel eens kunt hebben, nee ik werd echt helemaal kaal. Ik was toen tien en behoorlijk ijdel en het heeft me heel erg veranderd: toen het gebeurde, had ik een soort rotsvast geloof dat het wel weer in orde zou komen, dat het over zou gaan, dat het weer goed zou komen. Ik had heel lang haar waar ik ontzettend trots op was en dat verdween allemaal: het duurde dik een jaar, anderhalf voor het weer mooi en enigszins lang was. Ik weet dus hoe naar het is om kaal te zijn, ik weet hoe het is als mensen denken dat je kanker hebt terwijl dat helemaal niet zo is. Ik moet er wel bij zeggen dat ik toen nog een stuk jonger was en me niet veel herinner van hoe ik alles bekeek en over alles dacht, maar dit weet ik nog wel. Wat was ik trots en wat was ik blij toen mijn haar weer begon te groeien en er weer mooi begon uit te zien, maar de ijdelheid was wel weg: dat deed er niet meer toe. Zoveel andere dingen, gewoon stabiel zijn, het (relatief) goed hebben op dat gebied, naar huis mogen na een lange ziekenhuisopname… dat was allemaal veel belangrijker. Haar was maar haar. Ik was het kwijtgeraakt en nu was het er weer. Daar was ik blij om, maar het betekende verder niets.

Maar die herinnering van kaal zijn is er nog steeds. Bovendien ben ik ook iemand die snel aangedaan is door mensen met (enigszins) hetzelfde lot: ik begin al te snikken bij de campagnes van Hey Jude voor het Amerikaanse kinderkankerziekenhuis, om nog maar te zwijgen van het reclamespotje dat Nick & Simon opnamen voor het nieuwe kinderkankercentrum hier. Kanker is gewoon iets heel ergs, maar kinderkanker is nog iets veel ergers. Kinderen hebben nog een leven voor zich, moeten zichzelf nog ontdekken, horen absoluut niet ziek te zijn. Toch vind ik dat  kinderkanker enorm veel aandacht krijgt, eigenlijk teveel in vergelijking met al die andere ziektes die minstens zo erg en verwoestend zijn. Er gaat heel veel geld en aandacht naar Kika en natuurlijk is dat logisch, want alles om te zorgen dat die ziekte zelf verwoest wordt. Maar… kanker is niet alleen een ziekte die bestreden moet worden. Het is niet alleen een ziekte die je lichaam vernietigt, maar ook je leven, je zelfbeeld – je zelfvertrouwen. Kinderen met kanker verliezen negen van de tien keer hun haar door de chemo, en vooral voor meisjes is dat heel heftig. Je haar is over het algemeen iets heel moois, iets bijzonders, iets om trots op te zijn. Zonder haar voel je je anders, naakt, zwak. Het lijkt simpel en oppervlakkig, maar haar betekent zoveel meer – en die kant van (kinder)kanker krijgt veel minder aandacht dan het verdient.

Jullie zullen misschien onderhand wel doorhebben waar ik naartoe wil. Onlangs vertelde een klasgenootje en vriendin dat ze haar superlange, supermooie haar ging afknippen voor de stichting Haarwensen, een stichting die pruiken maakt en kosteloos geeft aan kinderen met kanker die zelf geen pruik kunnen betalen – niet zo gek, want die dingen kosten algauw een paar duizend euro. Dit zette me toen aan het denken: eigenlijk wil ik dat ook wel. Ik heb altijd al eens iets voor een goed doel willen doen, iets waarmee ik echt een verschil kan maken, echt iets kan betekenen – en ik weet hoe het is om kaal te zijn. Anderen gelukkig maken en daar zelf ook een stukje gelukkiger door worden omdat ik toentertijd dat stukje geluk van veel haar hebben, miste.

Toen ik ook nog eens een actie van uitgeverij Blossom Books zag voor het doneren van haar, wist ik het zeker: ja, ik ga het doen. Volgend jaar, in 2015, ga ik mijn haar afknippen en doneren aan Stichting Haarwensen, zodat zij er een pruik van kunnen maken en ik een meisje dat heel graag mooi lang blond haar wil, gelukkig kan maken. Ik ga het samen doen met mijn zus Laura, zodat ze dubbel zoveel haar hebben en het lijkt me ook gewoon tof om dat als zussending samen te doen. Afgelopen week ben ik naar de kapper geweest om mijn haar te laten bijpunten, zodat het nu de kans heeft om mooi lang en gezond te groeien. Het moet minimaal 25 cm zijn in een vlecht, dus tegen volgend jaar weet ik zeker dat het lang genoeg is én kan ik zelf nog een leuke coupe overhouden, in plaats van dat alles eraf is en ik alleen nog een bloempotkapsel overhou, haha. Mijn streven is minstens 30 cm eraf laten halen en dan nog schouderlang haar hebben.

Dat wordt mijn doel voor 2015! Ik vind het heel spannend en heb er ook onwijs veel zin in, helaas moet ik nog wel even wachten haha. Mocht je het nu zelf ook willen doen of meer info willen, kijk dan op de site van Stichting Haarwensen!