Het is een enorm competitieve strijd van de massacultuur in de eenentwintigste eeuw: welk sociaal netwerk is het populairste, het nuttigste, het invloedrijkste, het winstgevendste? In het prille begin was er nog zoveel liefde voor ICQ (I Seek You), maar dat herinneren alleen onze ouders zich soms nog. Wij, de tieners van 2013, zijn opgegroeid met Hyves en het grootste deel van ons digitale leven speelt zich momenteel af op Facebook en Twitter. In Amerika is gebleken dat de meeste jongeren Twitter boven Facebook verkiezen, maar hier blijkt dat juist andersom: slechts een trieste elf procent zit liever op Vogelgefluit dan op Smoelenboek.

Ik vind het best lastig te bepalen welke mijn favoriet is. Ook ik zat ‘’vroeger’’ op Hyves, kon urenlang bezig zijn met het pimpen van mijn profiel (tja, zo heette dat toen) en oh wat vonden we het leuk om elkaar te tikken en te krabbelen. Maar als de meeste van je vrienden overstappen op Facebook en vooral de jongere mensen overblijven, heb je het gauw gezien – ik althans wel. Dus ook ik zei mijn Hyves-account een aantal jaar geleden vaarwel en ontdekte op ongeveer hetzelfde moment the next best thing: Twitter. Veel mensen herkennen het waarschijnlijk wel: in het begin vroeg ik me echt af wat het nut er nou van was, want het leek me doodsaai. Maar ja, dat was voordat ik verslaafd raakte.

Twitter heb ik nu eigenlijk altijd open staan als ik online bezig ben: ik mis eigenlijk geen enkele tweet van mijn ongeveer 160 gevolgden en heb er zelf al meer dan 14.000 tweets verstuurd sinds ik lid werd in 2010. Waarom het leuk is, weet ik zelfs eigenlijk niet precies. Het is een simpele manier om je gedachten en bezigheden te delen. Facebook vind ik ook weer om andere redenen leuk: de spelletjes die je er kunt spelen vormen een leuk tijdverdrijf, maar ook de groepen vind ik erg handig en leuk. De Durf te Vragen-groep bijvoorbeeld is veel efficiënter dan de hashtag op Twitter en in de Bloggersgroep is het gezellig en interessant. Op Facebook is wel veel drama: mensen maken hele manifesten van hun statusupdates en je krijgt ook dingen zoals de Facebook-moord: het lijkt mensen aan te sporen om zich van hun slechtste kant te laten zien. Maar dat gebeurt ook op Twitter, waar de scheld- en dreigtweets vaak niet van de lucht zijn. Qua schadelijkheid maakt het dus weinig uit. Wat ik het liefste heb? Misschien dan toch Twitter. Veel simpeler, ook al kan dat vogeltje behoorlijk irritant zijn. Complete gesprekken die via mentions worden gevoerd bijvoorbeeld, een tweet die net iets meer dan 140 tekens heeft, mensen die werkelijk alles twitteren (bijvoorbeeld de tijd, of elke dag steevast wat ze wanneer doen). Maar de gezellige sfeer op Facebook is ook fijn. Afgezien dan van de ellenlange statussen, de ruzies die door ”verkeerde” statussen ontstaan en de mensen die Facebook, overigens net als Twitter, als dagboek gebruiken. Daar staat dan weer tegenover dat de grappige accounts op Twitter en de speciale Facebook-campagnes (zoals de Bijbel of het Rijksmuseum op FB) het wel weer erg leuk maken!

You may also like...

3 Comments

  1. Leuke blog. Ik vind dat Facebook en Twitter beiden hun eigen charme hebben. Zou niet kunnen kiezen welke ik fijner vind.

  2. Ik ben geen diehard Twitteraar of Facebook-gebruiker, maar als ik echt een moest kiezen dan zou ik voor Facebook gaan. Die gebruik ik toch wel wat meer!

  3. Ik zou niet kunnen kiezen tussen de twee. Ik vind ze allebei heel erg handig.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]