LOVE | The Passion 2014

Bron

Sinds 2011 is het elk jaar weer een begrip op de Nederlandse televisie: het muziekspektakel The Passion van de EO en de RKK, over de laatste uren van Jezus Christus. Elk jaar op Witte Donderdag, de dag van het Laatste Avondmaal, nemen diverse bekende Nederlanders de rollen op zich van Jezus, zijn moeder Maria, zijn beste vriend Petrus, de verrader Judas en de regeerder Pontius Pilatus. Het verhaal wordt meestal verteld door een presentator en het vindt elk jaar plaats in een andere stad, waar Jezus samen met zijn vrienden en zijn discipelen (ook BN’ers) langzaam zijn weg zoekt naar het centrale middelpunt en onderweg ook nog andere personages (cameo’s van BN’ers) tegenkomt. 2011 was Gouda, 2012 Rotterdam, 2013 Den Haag en dit jaar was het Groningen. Ik had afgelopen donderdag tentamen en kon het dus niet helemaal live zien, maar ben het gewoon alsnog gaan kijken toen ik thuiskwam. En oooooh, jongens jongens jongens. Wat was het weer mooi.

De eerste uitzending in 2011 heb ik niet eens gekeken, ik had er geen idee van. Syb van der Ploeg speelde Jezus, zangeres Do was Maria, Thomas Berge was Petrus en Frank Lammers Judas. Toen ik het later terugkeek, vond ik het ook niet zoveel aan – maar toen kwam de aankondiging dat de Passion 2012 zou plaatsvinden in ROTTERDAM. Mijn stad, mijn Nederlandse New York. En omdat het nog wel wat meer om het lijf heeft dan alleen BN’ers die het verhaal naspelen, was het nog specialer. Terwijl het verhaal van het lijdensverhaal wordt verteld – het laatste avondmaal, het verraad van Judas en daarna van Petrus, de uitlevering, de kruisiging – komt een levensgroot kruis, het kruis waarop Jezus zal sterven, naar het muziekpodium. Veel stukken van het verhaal zijn van tevoren opgenomen, maar de cruciale laatste momenten en optredens vinden daar op het podium plaats, en daar wordt het kruis naartoe gebracht, dwars door de stad, gedragen door vrijwilligers. In 2012 had mijn moeder het lumineuze idee om mee te lopen in de kruisprocessie en hoewel ik eerst niet goed wist wat ik daarvan moest vinden, hebben we het wel gedaan en was het echt heel, heel erg bijzonder en best wel een soort van heftig-spiritueel om er op zo’n manier bij te zijn. Ik ben katholiek opgevoed en het is ook best belangrijk voor me, maar ik ben er niet heel veel mee bezig – dit was dus wel heel speciaal om mee te maken.

Bron

Overigens was deze editie, van 2012 dus, ook echt ongelofelijk mooi. Danny de Munk speelde Jezus, Berget Lewis was Maria, Frans Bauer was Petrus en Charly Luske kroop in de huid van Judas. IJzersterke cast, maar als ik eerlijk ben lag de charme toch vooral aan Rotterdam als de setting: al die bekende punten, Charly’s solo op het dak van het Erasmus MC, Frans’ solo bij Hotel New York, en dan vooral de finale met Danny helemaal bovenin de Erasmusbrug… jeetje, ik krijg gewoon alweer kippenvel als ik eraan denk. Toch moet ik zeggen dat de Passion van 2013, vorig jaar dus, eigenlijk nog beter was en dan vooral qua acteerwerk. René van Kooten was Jezus, Jim Bakkum deed het fantastisch als Petrus en Daniel Bossevain was een geweldig intense Judas, terwijl Anita Meyer ons kippenvel bezorgde als Maria. Overigens moet ik er waarschijnlijk nog even bij zeggen dat het verhaal dus wordt verteld op basis van populaire Nederlandse muziek en dagelijks taalgebruik, wat het ontzettend toegankelijk en bijzonder maakt. Dit is ook echt de kracht van het heel spektakel: het gaat niet om geloof, maar om muziek, liefde, mensen bij elkaar brengen. In de processie lopen gelovigen en niet-gelovigen mee, het is gewoon ontzettend bijzonder.

Bron

Maar de editie van afgelopen donderdag… pfoeh. Ik heb er niet eens woorden voor, het was gewoon ZO ONTZETTEND MOOI. De setting van Groningen deed me niet heel veel en dat vond ik eerlijk gezegd ook niet erg, want daardoor had ik des te meer aandacht voor het acteerwerk en de muziek. Jezus werd gespeeld door Jan Dulles van de band 3JS en ik moet zeggen: hij zong als een engel, maar het acteren kwam niet zo uit de verf. Hij was meer de lieve, zachte kant van Jezus dan de belangrijke, bijzondere kant die je heel erg zag bij René van Kooten. Daar staat tegenover dat Jamai Loman als Judas het on-ge-lo-fe-lijk goed deed. Serieus. Hij was zó goed. Charly en Daniel bliezen me al zo ongeveer omver, maar Jamai werd Judas gewoon helemaal. Zo intens, zo krachtig, hij liet zich helemaal gaan en hij ging er echt voor de volle honderd procent voor, hij voelde alles, hij wás alles. Dat zag ik ietsje minder bij Stanley Burleson die Petrus speelde, hoewel hij wel de overtuigingskracht had maar een beetje de passie miste. De verteller, Beau van Erven Dorens, deed het overigens ook onwijs goed: hij trok me echt het verhaal in, maakte het spannend en intens en gewoon wauw.

Maar… oh men, ik weet niet eens hoe ik het moet zeggen. Simone Kleinsma als Maria was ZO GOED. Serieus, ongelofelijk. ZO GOED.  Berget zong vooral heel erg mooi en Anita Meyer had echt dat moederlijke, maar Simone… net als bij Jamai, ze wérd Maria. Ze wérd Jezus’ moeder, ze wérd de vrouw die haar kind verliest. Ik vond het geweldig mooi hoe je haar pijn ziet groeien in de liedjes die ze zong: eerst haar moederliefde voor hem, dan angst, vertwijfeling, wanhoop, machteloos puur verdriet en uiteindelijk verwerking. Ik werd enorm geraakt door de emotie in haar stem en haar mimiek en haar lichaamshouding, ik kan het gewoon niet uitleggen – ze heeft me diep, diep geraakt. Absoluut de beste Maria ooit, en Jamai is de beste Judas ooit. Wat ik overigens ook prachtig vond, was dat dit de eerste keer was dat Jezus en zijn moeder samen een lied zongen, iets dat ik al sinds 2012 dolgraag wilde zien. Hartverscheurend en jeetje, ik krijg gewoon een brok in mijn keel. Zo mooi. De finale trouwens ook: voor sommige mensen een beetje een anticlimax na vorig jaar (hij liep op het water! OP HET WATER!) en het jaar daarvoor (HET TOPJE VAN DE ERASMUSBRUG!) maar ik vond het juist heel erg mooi dat hij middenin het publiek stond, gewoon eenvoudig en puur en mooi. Ja.

Ik denk dat ik het wel duidelijk heb gemaakt… ik ga dit nog wel tachtig keer kijken. Nog even op een rijtje mijn favoriete nummers: