Literatuurproject #3: A Little Princess – Frances H. Burnett

Afgelopen zomer begon ik met de uitvoer van een zelfbedacht literatuurproject: ik ben namelijk wel dol op lezen, maar heb maar weinig echt grote titels op mijn lijst van gelezen boeken staan, terwijl ik auteurs als Jane Austen en Charles Dickens toch fascinerende persoonlijkheden vind. Tot nu toe heb ik twee boeken gelezen – het vordert niet zo omdat het best zware kost is en ik de boeken voornamelijk digitaal lees, waar ik ook gewoon niet altijd zin in heb. Oliver Twist van Charles Dickens en Pride and Prejudice van Jane Austen heb ik nu gelezen en eind vorige maand voegde ik daar nog een boek aan toe: het beroemde kinderboek A Little Princess van Frances H. Burnett, vooral bekend van The Secret Garden.

Als kind was ik helemaal gek van de film The Little Princess, met de vreselijk beminnelijke Shirley Temple, en film uit 1939. Dit is echt zo’n productie die je je hele leven lang bijblijft als je ermee opgegroeid bent, en toen ik ontdekte dat het gebaseerd is op een boek van een van mijn favoriete schrijfsters – De Geheime Tuin vond ik als kind namelijk ook superleuk – wilde ik die onmiddellijk lezen. En het is dan misschien geen echte literatuur, maar wel kinderliteratuur en dat vond ik ook tellen, bovendien is het wat luchtiger, dus ook wat fijner leesbaar na het pittige werk van Dickens en Austen. Ik las dit boek, net als Pride and Prejudice, wel in het Engels om mijn taalvaardigheid daarin een beetje te trainen en zodat het nog een beetje een uitdaging bleef.

Ik moet wel even heel eerlijk zijn: ik heb het boek niet uitgelezen. Dat komt doordat het verhaal ten eerste nogal voorspelbaar is als je de film gezien hebt en het daarom niet echt een spannende plot heeft, en ten tweede had ik er halverwege gewoon genoeg van omdat ik het toch al niet zo heel geweldig vond.

Het verhaal gaat over de kleine Sara Crewe, die oorspronkelijk uit India komt en de dochter is van een steenrijke legerkapitein. Ze heeft altijd alles gehad wat haar hartje begeert, maar is het meest gehecht aan haar papa. Wanneer hij voor een missie gedurende lange tijd weg moet, brengt hij haar naar het chique, maar ook strenge weeshuis van Miss Minchin in Londen. Daar gaat ze aanvankelijk verder met haar prinsessenleventje en wordt algauw erg populair onder de andere meisjes vanwege haar grote fantasie en levendige verhalen. Maar wanneer het tij op drastische wijze keert voor Sara, zal ze haar verbeeldingskracht meer nodig hebben dan ooit om te overleven.

Ik zei het net al: wanneer je de film hebt gezien, is het eigenlijk niet zo leuk om het boek te lezen omdat je al weet dat alles helemaal goed afloopt. Daarom ben ik ook gestopt bij hoofdstuk 11 van de 19, want toen beleefde ik gewoonweg geen plezier meer aan het lezen. De plot is, ook zonder dat je de film hebt gezien, eigenlijk veel te voorspelbaar, maar dat komt natuurlijk doordat het echt een kinderboek is. Waar ik mij het meest aan ergerde, is dat de kleine Sara gewoonweg veel te perfect is. Ze is echt een Mary Sue, kan helemaal niets verkeerd doen en iedereen houdt van haar. Er wordt totaal geen woord vuilgemaakt aan haar slechte eigenschappen – als ze die al heeft – en dat maakt het gewoon onrealistisch. Het verhaal is wel mooi geschreven, met levendige beschrijvingen en vrij geloofwaardige personages, afgezien van de hoofdpersoon. Zij vormt, samen met de plot waarin helemaal niets gebeurt en waarvan het einde al in het begin te voorspellen is, de grootste reden waarom ik het boek niet leuk genoeg vond om het uit te lezen.