Vivian Op 1 juli begon ik met lezen in de Engelse klassieker Oliver Twist van Charles Dickens (natuurlijk) en twee dagen geleden, op 30 juli, las ik de laatste en vierhonderdzestiende bladzijde. Dertig dagen heb ik erover gedaan om dit boek te lezen, precies zoals ik wilde: één klassieker per maand. Nu zijn jullie vast wel benieuwd hoe ik het lezen van deze pil heb ervaren!
Het boek Oliver Twist is ontzettend beroemd, want wie kent tegenwoordig niet de vreselijk onfortuinlijke avonturen van het weesje Oliver, wier leven na zijn prille kindertijd in het armenhuis alleen maar verder bergafwaarts gaat? Wie kent hem niet, the boy who asked for more?! De jongen die in de klauwen valt van de dievenbende van Fagin, die uit stelen moet met Bill Sikes en desondanks beschermd wordt door het dappere meisje Nancy? De arme, zwakke en o zo moedige jongen die uiteindelijk wordt opgevangen door lieve, aardige en zorgzame rijke mensen – van wie hij helemaal aan het einde een lang verloren familielid blijkt te zijn. Dat is het verhaal van Oliver, zo triest en tragisch en niet geheel fictief, want men zal in deze tijd – Victoriaans Londen – vaker zulke jongetjes tegengekomen zijn, weesjongens die ten prooi vielen aan het leven in de achterbuurten, dief moesten worden en helemaal alleen raakten. Het is ook niet onwaarschijnlijk dat meneer Dickens dit boek heeft geschreven als klacht tegen de maatschappij, waarmee het zo armetierig gesteld was: geen bescherming voor kinderen, nauwelijks bescherming voor armelui, zoveel sociale ongelijkheid… nee, het was geen beste tijd en de kloof tussen arm en rijk was ongelofelijk groot.
Wat ik van het boek vond? Tja, dat laat zich niet zo gemakkelijk uitleggen. Ik wilde dit boek graag lezen omdat het natuurlijk dé Engelse klassieker is en omdat ik graag eens zoiets wilde proberen. Het is echt iets heel anders dan wat ik normaal lees, niet zozeer het genre – want ik hou van historische romans – maar meer in de schrijfstijl. Dit boek heeft een driedubbele bodem – zoals mijn vader dat zo leuk heeft geïnterpreteerd – waar je echt even aan moet wennen. Alles, werkelijk alles, heeft een achtergrond en een gedetailleerd bijkomend karakter. Soms heb ik echt passages overgeslagen omdat ze zoooo ongelofelijk uitgebreid waren dat mijn gedachten continu afdwaalden. Deze driedubbele bodem roept wel veel sfeer op, maar het is mij iets teveel van het goede. Ik vond het wel een mooi boek, met natuurlijk een erg mooi verhaal en uitgesproken personages en interessante plotwendingen.
En nu? Nu begin ik vandaag met het lezen van Pride and Prejudice van Jane Austen en dat hoop ik dan eind augustus uit te hebben. Het is de Engelse versie, dus ik ben benieuwd hoe me dat afgaat!
Wat leuk dat je dit boek hebt gelezen! Lijkt me wel lastig dat het vaak een driedubbele bodem heeft. Ik heb dit boek zelf nog nooit gelezen, misschien moet ik er op vakantie maar eens aan gaan beginnen. 😉
Ik moet ook nog eens Charles Dickens gaan lezen, maar wel veel diepgang ja. Veel plezier met het volgende blog!