Vivian 
Lieve Kurt Cobain,
Mevrouw Buster gaf ons vandaag bij Engels onze eerste opdracht: een brief schrijven aan iemand die dood is. Alsof die brief bij jou aan zou komen in de hemel, of op het postkantoor voor geesten. Waarschijnlijk bedoelde ze dat we moesten schrijven aan iemand als een vroegere president of zo, maar ik heb iemand nodig om mee te praten. Dat zou ik niet met een president kunnen, maar wel met jou. Kon je me maar vertellen waar je nu bent en waarom je bent weggegaan. Je was het idool van mijn zus May. Sinds zij er niet meer is, is het lastig om mezelf te zijn, want ik weet niet precies wie ik ben. Maar nu ik naar de highschool ben gegaan, moet ik daar wel snel achter komen. Want ik weet zeker dat ik hier anders verzuip.
Hoe ik bij dit boek kwam
Toen Liefdesbrieven aan de sterren een paar jaar geleden uitkwam, was het één van de boeken die ik absoluut wilde hebben. Het omslag betoverde me, vrijwel alle meningen die ik erover las en hoorde waren lyrisch en oké, de aanbeveling van Emma Watson hielp ook wel. Toch werd het ook één van die boeken die vervolgens heel lang in de kast staan omdat andere boeken gewon voorrang krijgen. Tot ik besloot dat daar verandering in moest komen, want het boek was al zó lang naar me aan het lonken en ik was bang dat ik het helemaal niet meer zou gaan lezen als ik er nu niet aan zou begonnen. Dus deed ik dat.
Waar het over gaat
Laurel heeft het allesbehalve gemakkelijk als ze begint op de middelbare school. Haar grote zus en grote voorbeeld May is onlangs overleden, haar moeder heeft Laurel en haar vader in de steek gelaten en haar vader weet niet hoe hij met Laurel moet praten. Op school krijgt ze de opdracht om een brief te schrijven aan een overleden persoon en dat leidt tot niet één, maar een hele verzameling brieven. Aan Kurt Cobain, aan Amy Winehouse, aan John Keats, aan Amelia Earhart en aan Judy Gerland, om er maar een handvol te noemen. Brieven die Laurel helpen om te gaan met alle struggles van de middelbare school: nieuwe vriendschappen, nieuwe liefde, maar ook het verleden. Want wat is er nu eigenlijk met haar zus gebeurd en wat heeft Laurel daarmee te maken?
Wat ik ervan vond
Je weet dat een boek je écht raakt als de lijst met notities voor de recensies alsmaar langer en langer wordt. Zo’n boek was Liefdesbrieven aan de sterren: er kwamen steeds meer gedachten en gevoelens bij tijdens het lezen en uiteindelijk had ik echt een wauw-gevoel toen ik het uit had. Ik vind dat Dellaira een heel erg bijzondere schrijfstijl heeft: het heeft iets poëtisch en ongrijpbaars, eigenlijk als zo’n gedicht van Dickinson of Bishop – dichters aan wie Laurel schrijft – met heel veel mooie passages en metaforen over het leven en de liefde. Het hele boek is eigenlijk één grote liefdesbrief aan het leven, de pracht en pijn daarvan, over ideaalbeelden en dromen, vriendschap en liefde, opgroeien en je identiteit. Behoorlijk heftig, maar ook heel erg treffend.
Brieven
Ik heb eigenlijk nooit eerder echt een briefroman gelezen en begon er dus eigenlijk zonder verwachtingen aan. Ik denk wel dat het een techniek is die je echt moet beheersen, maar in dit boek is dat heel mooi gelukt. In het begin wist ik niet zo goed of het hele verhaal nou via de brieven verteld zou worden of dat er ook nog ‘’gewone’’ stukken zouden komen, maar al snel werd ik helemaal meegesleept in de brieven. Het leest heel prettig en het is zó persoonlijk en intiem dat je echt enorm meeleeft met Laurel en haar gevoelens. Via de brieven kom je te weten wat ze allemaal doormaakt, maar ook wie May was en wat voor band ze hadden. Het heeft iets magisch, iets breekbaars en dat is heel erg mooi.
Beroemdheden
Ik weet niet hoe Dellaira op het idee is gekomen van de brieven aan beroemdheden, maar ik vind het heel origineel gevonden. Het is eigenlijk iets wat ik zelf ook zou doen: brieven schrijven aan overleden beroemdheden, mensen die je bewondert. De manier waarop de persoonlijkheden van die mensen in het verhaal zitten, ook al zijn het geen echte personages, is echt heel mooi gedaan. Allemaal hebben ze een soort connectie met Laurel, allemaal hebben ze een soort symboliek die weer te maken heeft met haar eigen worstelingen. Ze worden door de brieven heel erg menselijk en minder mythisch gemaakt en dat vind ik prachtig. Het zijn allemaal mensen met dromen en ideeën, die iets achter wilden laten, hun stempel wilden drukken, maar die het ook moeilijk hadden.
Emotie
Toch vind ik vooral de emotionele diepgang in dit boek heel erg mooi. Het is enorm gevoelig en heartfelt, en de thema’s die Dellaira beschrijft zijn heel erg rauw en tegelijkertijd hoopvol. Aan de ene kant is er de magie van de zussenband tussen Laurel en May, het opbloeien van nieuwe liefde, het sterker worden van vriendschap, het ontdekken van je eigen waarden en het gehecht raken aan de mensen om je heen… anderzijds is het ook een verhaal over pure kwetsbaarheid, over het vertwijfeld zoeken naar wie je bent, over groepsdruk en hoe heftig het kan zijn om op te groeien, het moeilijk te hebben en niemand te hebben. Zeker tegen het eind van het boek moest ik een paar keer slikken omdat het zo naar was, maar juist daarmee heeft Dellaira en heel mooi en oprecht verhaal verteld.
Conclusie
Liefdesbrieven aan de sterren is een heel mooi, intiem boek over kwetsbaarheid, pijn en hoop, over openheid en vleugjes magie. In het begin lijkt het wat onsamenhangend, maar de intens persoonlijke brieven en de poëtische schrijfstijl maken het verhaal tot een betoverende ervaring.
Titel: Liefdesbrieven aan de sterren (Love Letters to the Dead)
Auteur: Ava Dellaira
Vertaald door: Carolien Metaal
Uitgeverij; Luitingh-Sijthoff
Verschenen: november 2015
Aantal bladzijden: 384
Genre: young adult contemporary
Beschikbaar als: hardcover, ebook
ISBN: 9789024569465
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
