Licht vermaak, zakdoekjes en bedkluisteren

Afgelopen weekend zat ik in Frankrijk met mijn ouders. Even drie heerlijke dagen eruit, naar het wondermooie Lille. Superleuk, we genoten ontzettend en het was gewoon fijn om even weg te zijn van het stressvolle dagelijkse leven. Maar het eindigde niet zo leuk, want zaterdagavond werd ik een beetje ziek. Tenminste, het begon als een beetje, met een lichte keelpijn. Geen nood, dacht ik, waarschijnlijk gewoon een kleine verkoudheid die opkomt. Niets aan de hand. Maar de volgende ochtend werd ik wakker… met ongelofelijke keelpijn, knallende hoofdpijn, een vreselijk lamlendig gevoel en een constante loopneus. Gelukkig gingen we die middag weer naar huis, maar het ging van kwaad tot erger… conclusie? Ik ben ziek. 

Daarom kwam er gisteren niets online, want ik voelde me echt te beroerd om ook maar langer dan twintig minuten achter de laptop te zitten. Geen nood, zodra ik me beter voel komt er alsnog een dagboekblog van de afgelopen week én een artikel over Lille online. Maar tot die tijd beroep ik me op de moraal ”bloggen is geen verplichting…”

Zondag en gisteren was het echt een beroerde dag. Rauwe keel, bonkend hoofd, drekkig snot dat steeds uit mijn neus liep, koorts, dikke ogen, misselijkheid, het gevoel dat ik bijna niet op mijn benen kon staan (lang leve de rollator, haha) en het gevoel dat ik steeds in slaap zou vallen, maar wanneer ik dan ’s avonds eindelijk in bed lag wilde de slaap natuurlijk niet komen. Er was geen sprake van dat ik gisteren naar school zou gaan, en toen er gisteren nog geen verbetering bleek te zijn, besloot ik ook dinsdag en woensdag nog maar thuis te blijven. Wat ik heb? Een fikse verkoudheid, gemengd met griep. Een verkoudheid die een aanslag heeft gepleegd op mijn immuunsysteem, waardoor er ook nog wat griepsymptomen bij kwamen. Ik kan jullie vertellen… het hebben van een veelvoorkomende ziekte als griep is nog vele malen vervelender en heftiger wanneer je sowieso al chronisch ziek bent…

Het enige wat je dan wilt, is beter worden. Maar ja, dat gaat niet zo één twee drie… dan zul je toch eerst de bewuste dag door moeten komen met de hoop dat het morgen beter zal gaan. En wat doe je dan? Ik probeer het vol te houden  met de volgende activiteiten…

• Een hele stapel Girlz! lezen die ik nog had liggen… om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik het wil opzeggen. Teveel geklets over jongens, liefdesverdriet, seks en zogenaamd aangrijpende verhalen die volgens mij nep zijn.
• Het drinken van heel veel thee. Voor het zere keeltje. En verder niets eten.
• In bed liggen en af en toe gewoon even niks doen. Gewoon… rusten. Niksen.
• Zakdoekjes erdoorheen jagen. Net zo lang snuiten tot je hoofd nog meer pijn doet en je neus leeg is. Maakt niet uit of er snotvlekken op je kleren of beddengoed komen.
• Op internet surfen naar Tumblr-posts. Om een beetje te lachen.
• Televisie kijken, voornamelijk luchtige programma’s. Zoals Glee, Achter Gesloten Deuren, Desperate Housewives, Say Yes to the Dress en Extreme Home Makeover. 

Vandaag voel ik me gelukkig wat beter en heb ik de puf gevonden om toch maar eens achter mijn bureau te gaan zitten om weer eens in de blogbusiness te duiken. Maar in tegenstelling tot wat ik de afgelopen tijd vaak dacht als ik me niet zo lekker voelde, betekent ”je iets beter voelen” niet meteen dat je beter bent. Dus… verwacht nog niet teveel updates!