Lezen op mijn eigen voorwaarden: ik vind het heerlijk

Als er iets is waar wij boekenwurmen goed in zijn, dan is het wel in van alles verzinnen om onszelf het lezen moeilijk te maken. We stellen doelen, dagen onszelf uit, maken lijsten van wat we wanneer willen lezen, pushen onszelf om boeken uit te lezen die we eigenlijk prut vinden… op allerlei manieren proberen we ons leesgedrag aan banden te leggen. Maar waarom eigenlijk? Zeker, in sommige gevallen is dat leuk: een beetje extra uitdaging, een beetje structuur… dat hoeft echt niet altijd erg te zijn. Maar als het ten koste gaat van het leesplezier, is het tijd om korte metten te maken met zelfverzonnen moeilijkheden. En dat is precies waarom ik de laatste tijd volledig op mijn eigen voorwaarden ben gaan lezen – en dat vind ik heerlijk.

Lezen moet leuk zijn

Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk is lezen een hobby. Uitzonderingen daargelaten – lezen voor de lijst en het doorspitten van verplichte literatuur – is het iets wat je doet omdat je het leuk vindt, omdat je ervan geniet en omdat het je leven verrijkt, op wat voor manier dan ook. Juist daarom moet lezen iets zijn wat je helemaal op je eigen manier mag doen, op je eigen voorwaarden, zonder dat je rekening houdt met wat anderen daarvan vinden of hoe je het ‘’zou moeten doen.’’ Want honey, ‘’hoe het zou moeten’’ heeft geen enkele waarde. ‘’Hoe jij wilt’’ wel. Tijd dus om je leesgedrag niet langer te verantwoorden en gewoon te lezen wat jij wilt, hoe jij wilt.

Want waar is het goed voor?

Deze gedachte schoot een tijdje geleden door me heen toen ik nadacht over het maken van uitgebreide TBR-lijsten en het plannen van wanneer ik een boek uit wil hebben: waar is dat nou eigenlijk helemaal goed voor? Het is echt niet zo dat ik de wereld red door eerst al mijn recensie-exemplaren te lezen. Mijn leven wordt er niet eens beter door als ik dit boek binnen drie dagen uitlees. Er gaan geen kittens dood als ik afwijk van mijn TBR-lijst en het universum blijft nog steeds draaien als ik even een weekje of twee geen recensie plaats. De kranten zullen heus niet bij me op de stoep staan als ik een dag niet lees en de zon gaat morgen gewoon weer op als ik een paar nieuwe boeken besluit te kopen of een boek niet uitlees of wegdoe omdat ik het toch niet meer ga lezen.

Waarom zou ik het mezelf dan zo moeilijk maken met al die regeltjes over al die dingen?

Eigen denkbeeld

Juist: daar is gewoon geen goede reden voor te bedenken. Want de enige reden dat ik mezelf opleg wat ik wanneer wil lezen en hoe lang ik daarover wil doen en wat de kaders zijn waarbinnen ik wil recenseren en hoe veel boeken ik tegelijk wil lezen… is puur en alleen dat ik dat mezelf opleg. Maar ik krijg er niet eens altijd een beter gevoel van. Als dat wel zo is, hartstikke prima, dan blijf ik het vooral doen – en dat moet jij ook vooral doen. Maar als het eigenlijk nergens goed voor is en ik mezelf alleen maar in bochten ga wringen om dat competitieve lezen in ere te houden… dan moet er iets veranderen. Het is allemaal gewoon maar een denkbeeld van jezelf. En dat kun je een halt toeroepen, door te besluiten dat je het een halt toe roept. Dus dat deed ik.

Gaan voor leesplezier

Ik vind het belangrijk om me oprecht lekker en goed en relaxed te voelen bij hoe ik lees, en het is helemaal niet moeilijk om dat te bereiken. Dat is wat ik bedoel met lezen op mijn eigen voorwaarden: ik doe het volledig op gevoel en maak me verder nergens druk om. Doe ik een paar weken over een boek? Prima. Lees ik één boek tegelijk in plaats van twee? Wat maakt het uit. Lees ik er drie? Top. Lees ik eerst mijn recensieboeken omdat ik oprecht uitkijk naar die verhalen? Hartstikke mooi. Lees ik een poosje alleen ebooks? Super. Lees ik een dag of twee dagen niet? Waarom niet! Heb ik zin om een Engels boek te kopen? Ik doe het gewoon. Even wat minder recensies op mijn blog en een nieuwe manier van recenseren? Ik ga ervoor. Ik ga voor leesplezier.

Heerlijk

En eerlijk gezegd bevalt dat heel goed, om de doodsimpele reden dat ik me nu veel minder druk maak om wat ik lees en wanneer ik lees en hoe ik lees en weet ik veel wat nog meer. Op deze manier is lezen echt en oprecht ontspannend en relaxed, kijk ik echt uit naar de boeken die ik de komende tijd wil gaan lezen en onthoud ik eigenlijk ook meer van wat ik lees. Het kan me echt helemaal niets meer schelen als ik wat langer over een boek doe en ook naar mijn Goodreads-aantal kijk ik amper nog om.

Want weet je wat het uiteindelijk is… het is hartstikke prima om jezelf uit te dagen en jezelf wat leesstructuur te bieden, en er komt vast wel weer een moment dat ik dat ook allemaal heel fijn vind. Maar het kan je ook in de weg gaan zitten, en dan is het echt nergens goed voor. Zodra je je realiseert dat leessnelheid en boekenaantallen en TBR-lijsten er uiteindelijk niets toedoen en de focus op leesplezier houdt, wordt lezen zoveel fijner en beter en vrijer en makkelijker. En dat besef an sich is ook heerlijk.

Wat vind jij het fijnste: lezen op eigen voorwaarden of binnen je eigen kaders?