Let’s make it a good one | Dit was 2018, dit wordt 2019

Welkom in 2019! Of beter gezegd… welkom in al bijna de derde week van het nieuwe jaar. Gek hè, hoe snel dat nieuwe jaar alweer normaal voelt? Er is ook alweer genoeg gebeurd, er worden alweer volop plannen gemaakt en tegelijkertijd gaan we ook allemaal weer heel snel gewoon door met ons leven. Voor mij geldt dat net zo: even een paar dagen genieten van die shiny new nine en dan gewoon weer lekker knallen met die scriptie. Maar… iets in mij is toch aan het trekken om dat nieuwe er niet té snel van af te laten gaan. Om toch nog even wat uitgebreider te reflecteren en niet te snel afscheid te nemen van het jaar dat achter me ligt… en me misschien een beetje bewust voor te bereiden op het jaar dat komen gaat?

Flowerig

Ik heb eigenlijk een heel dubbel gevoel gehad bij deze jaarwisseling: aan de ene kant vind ik het fijn dat de teller weer op nul staat en we weer van voren af aan beginnen met de maanden en de weken, geniet ik van het frisse gevoel van een heel nieuw jaar waarin allerlei moois kan gebeuren en ook gáát gebeuren… en aan de andere kant ben ik er helemaal niet zo bewust mee bezig geweest. In vorige jaren was ik wel eens heel actief aan het nadenken over goede voornemens en doelen en alles, maar nu heb ik veel meer een gevoel van het jaar gewoon lekker verwelkomen en dan maar op zijn beloop laten. Dat rustige, dat flowerige dat mijn focus was voor 2018… ja, dat is eigenlijk wel heel goed bevallen.

Hoge eisen

Toen ik voor een opdrachtgever een blog ging schrijven over goede voornemens, realiseerde ik me iets: ik ben er min of meer mee gestopt omdat ik met die voornemens – of doelen – vaak gewoon vet hoge eisen aan mezelf stel die uiteindelijk compleet onhaalbaar blijken. Als ik íets heb geleerd van het leven, dan is het wel dat het loopt zoals het loopt en dat het soms totaal geen boodschap heeft aan de plannen die wij maken of de ideeën die we hebben. Soms pakt het veel beter uit, soms slechter… maar vaak gewoon anders. O ja, en die voornemens vergeet ik ook bijna altijd omdat mijn hoofd dan heel ergens anders zit. Een jaar lijkt altijd zo lekker lang, vol ruimte voor allerlei dingen… maar ja, zoals gezegd, het leven heeft ook nog wat ruimte nodig. En als we onszelf die ruimte geven… dát werkt.

Terugblik doelen 2018

Zo dacht ik in januari vorig jaar (ik schreef hier eerst ”dit jaar”, kan je nagaan) wel mijn minor én laatste keuzevak te kunnen afronden… niet beseffend dat het starten met mijn afstudeerscriptie het grootste deel van mijn tijd en energie in beslag zou nemen. Het afronden van mijn dossier met extra-curriculaire activiteiten en de laatste tweedejaarscursus is allebei wél gelukt – YES! – maar ik vind vooral de doelen ‘’dichterbij het afstuderen komen’’ en ‘’de tijd nemen die ik nodig heb’’ goed gelukt. Ruimte nemen, zie je? Past goed bij die flow waar ik me dit jaar op heb geconcentreerd: de flow van studeren, van hobbyen, van gewoon mijn ding doen op mijn manier. Dát is goed gelukt.

Blogdoelen gone wrong

Op dat doelenlijstje voor dit jaar stonden overigens ook nadenken over de toekomst (eh, eerst dat afstuderen maar eens…) mijn roman redigeren (ha ha HA) bullet journallen (daar ben ik dit jaar mee gestart en heb ik afgelopen jaar alleen minimalistisch gedaan, wat ook best goed beviel) meer films en series kijken (yes, gelukt!) meer korte verhalen schrijven (eh, nee) meer woordkunst schrijven (yep, en flink veel ook!) en starten met mijn tweede roman (wel behoorlijk goed gelukt ja). Oh, en ik was ook nog van plan meer eigen blogfoto’s te maken, een nieuwe blogrubriek te introduceren, meer bloggers in het zonnetje te zetten – en vaker een blogbreak te nemen. Drie keer raden welke van die voornemens gelukt is… juist, de laatste. En dat vind ik dikke prima. Maar ja, dat van die vork en dat hooi is wel duidelijk, hè?

Dit was 2018

Ach ja, ik zit er niet zo mee. Want ook dit heb ik me gerealiseerd: je herinnert je een bepaald jaar niet vanwege de voornemens die je al dan niet hebt gehaald: je herinnert je een jaar om wat het je heeft gebracht en welke mijlpalen het had. En wat dat betreft is 2018 eigenlijk een heel erg mooi jaar geweest (jongens help, ik raak nu al in de war met de 8 en de 9). Het was het jaar van mijn allerlaatste colleges, mijn allerlaatste tentamen… het jaar waarin ik met de queeste van mijn scriptie begon en de positieve psychologie (oftewel: gelukwetenschap) ontdekte en van allebei ontzettend genoot. 2018 was het jaar waarin ik me realiseerde hoe dichtbij dat afstuderen is en hoe gek én goed dat voelt.

Het was het jaar van logeren bij zus- en zwagerlief, van heel veel dates met beste vriendinnetje Joëlle, van oma die haar heup brak én gelukkig weer helemaal herstelde. Het jaar van het onwijs gave concert van Katy Perry, van een eindeloos fijne zomer, van een vakantie in Zuid-Frankrijk en Zuid-Italië en een verjaardag die gevierd werd in Disneyland. Het was het jaar van drie spoken word-optredens, het jaar dat ik met mijn liefdesbrief aan Rotterdam de prijs voor Beste Gedicht won tijdens de Rotterdam Schrijft-wedstrijd en burgemeester Aboutaleb mocht ontmoeten (nog steeds niet overheen, want het was zó bijzonder). Het was het jaar van naar het casino gaan, boekenclubs en signeersessies, uitgaan en bioscoopjes pakken. Het jaar van doen waar ik me goed bij voel, van rust pakken en naar mijn lichaam luisteren, van scènes schrijven voor mijn nieuwe roman en van nadenken over het maken van een poëziebundel. Het was een jaar van bijzondere dingen en van hele gewone en daardoor hele fijne dingen.

Het was een jaar waarin ik 63 boeken las, 41 films en 20 series keek en 17 spelletjes speelde. Het was het jaar waarin ik casual gaming weer oppakte en deel werd van een hele toffe community voor deze games. Het jaar van toffe freelanceopdrachten, een hele fijne nieuwe arts in Nijmegen, een leven dat om meer dan studeren draaide en het jaar waarin ik me realiseerde: het gaat beter dan ooit en daar ben ik zo ontiegelijk dankbaar voor. Het was een mooi jaar. Vol hoogtepunten en lichtpuntjes en mooie momenten en groei en ”is dit echt?”-momenten en flow. Een jaar om tevreden mee en trots op te zijn.

Dit wordt 2019

En nu… nu is het 2019. Heb ik voornemens? Een paar: beter slapen en wat meer geld sparen. That’s it. Verder… heb ik vooral zin in wat het jaar me gaat brengen. 2019 wordt het jaar van een ongetwijfeld te gekke reis naar Engeland, van 25 worden en waarschijnlijk een feest geven ter ere van dat heugelijke feit én van mijn afstuderen… afstuderen. 2019 wordt het Jaar van het Nieuwe Hoofdstuk, want als alles goed gaat ben ik rond april (maar sowieso vóór de zomer) afgestudeerd en dan… is het tijd voor nieuwe stappen. Werk zoeken? Absoluut. Werk vinden? Hopelijk. Iets nieuws opbouwen. Misschien oriënteren op een eigen woning. Ik wil waarschijnlijk een online magazine gaan beginnen dat misschien en misschien ook niet langzaam maar zeker mijn blogs zal vervangen. Het wordt het jaar van concerten: van Charles Esten, van MAAN, van Teske én van Ariana Grande. Het wordt een jaar van een nieuw begin… en ik ben onwijs benieuwd. Ik vind het spannend. Maar goed spannend. Ik denk dat het mooi wordt.

Wat hoop jij dat 2019 jou brengt?