Van een aantal mensen heb ik de afgelopen weken gehoord dat ze graag meer zouden willen weten over mijn stage, en al sinds mijn eerste stagedag was ik van plan om daar een blog over te schrijven. Maar nou ja, toen kwam mijn oververmoeidheid en werd mijn blog even helemaal niet meer belangrijk. Inmiddels gaat het weer een stuk beter en vond ik het niet alleen tijd worden om het een en ander te schrijven over mijn stage, maar sta ik ook zo onderhand op knappen omdat ik op dat gebied zoveel denk en zoveel te zeggen heb! Duss… véél stage-dingetjes en vooral véél enthousiasme na de klik!

Zenuwen

Ik geloof niet dat ik woorden vuil hoef te maken aan hoe NERVEUS ik was. Seriously. Achteraf denk ik: waar sloeg dat op, was helemaal niet nodig. Maar op dat moment was ik gewoon echt heel nerveus: voor hoe de docenten op me zouden reageren, voor hoe de leerlingen zouden reageren, of ik het wel leuk zou vinden, of alles wel goed zou gaan qua zien en horen, of het met het vervoer wel zou lukken, of ik wel iets te doen zou hebben… nou ja. Ik weet niet wat er precies is gebeurd, maar ergens tussen het begin van de eerste les – of misschien al mijn aankomst op de afdeling – en de eerste bel was alles gewoon goed. Zoals het hoorde. En dat gevoel is alleen nog maar beter geworden. Ik kan het niet eens echt uitleggen, het voelt gewoon zo onwijs goed om er te zijn, om er bezig te zijn… ik ben er gewoon helemaal op mijn plek. Eigenlijk hetzelfde gevoel dat ik kreeg toen ik net begonnen was met mijn opleiding: niet iets van BAM of zo, maar gewoon heel zoetjesaan dat het een vanzelfsprekendheid wordt.

Wat ook wel heel erg helpt is dat ik meteen heel goed ontvangen ben: de docenten, van wie ik natuurlijk zelf les heb gehad toen ik er zat, vinden het hartstikke leuk dat ik er ben en ik heb ook vrij snel het vertrouwen van de leerlingen gewonnen. Of misschien is vertrouwen niet echt het juiste woord, maar ze nemen me wel serieus en dat is gewoon heel fijn! Komt misschien ook doordat ik qua leeftijd best wel dicht bij ze sta, al zit er alsnog best wat afstand tussen mij en bijvoorbeeld de eersteklassers natuurlijk. Maar misschien draagt het feit dat ik soort van-docent ben en net als zij in een rolstoel zit ook wel iets bij en dat geeft wel een KICK!

Leerlingen

Goed, wat doe ik allemaal… wat doe ik niet, kun je misschien beter vragen haha. Het is eigenlijk echt al vanaf de allereerste les zo dat ik gewoon echt een soort hulpdocent ben: ik mocht tijdens die les al meteen iets uitleggen en al rondjes maken om te kijken of leerlingen hulp nodig hadden, en dat is steeds zo. Ik ben begonnen met twee dagen in de week: op woensdag (dan is er alleen ’s ochtends les) en op maandag, maar vanaf na de herfstvakantie wordt dat één ochtend in de week omdat het anders te vermoeiend wordt. Op maandagochtend heb ik vmbo 2, 3 en 4 (BK-niveau) en op woensdagochtend de tl/havo-brugklas. Dat zijn dan op allebei de dagen twee lesuren: de rest van de ochtend wordt er geen Nederlands gegeven en dat is nog wel eens vervelend omdat ik dan echt iets moet vinden wat ik kan doen, maar gaandeweg lukt dat steeds beter omdat ik inmiddels ook toetsen of ingeleverde opdrachten (boekverslagen) mag nakijken. Met de brugklas kan ik zelf ook beter uit de voeten dan met de vmbo-klassen, omdat die wat complexer zijn: er zitten wat leerlingen tussen waar ik echt eerst hoogte van moet krijgen voordat ik die überhaupt wil lesgeven en het zijn ook grotere groepen. De brugklas is vooral een heel leuk, klein groepje met wie ik echt contact kan leggen en dat is echt al vanaf de eerste les een beetje ”mijn” klas zeg maar.

Wat ik doe!

Het grootste gedeelte van de tijd observeer ik, maar inmiddels ben ik zover dat ik op de woensdagen ook zelf lesgeef! Dat is begonnen met kleine delen van lessen geven, bijvoorbeeld een opening waarbij ik checkte of ze op schema lagen, een stukje over studievaardigheden en het voorkomen van achterstand en een stukje waarin ik checkte wat ze nog wisten van het vorige onderwerp. Ik weet nog hoe spannend ik het vond toen ik dat voor het eerst mocht doen, een week of drie geleden: ik had het helemaal voorbereid en uiteindelijk stelde het natuurlijk niet zoveel voor (het was tien minuutjes of zo) maar het was wel echt heel erg leuk. Het ging ook veel beter dan ik dacht: ze luisterden echt naar me en gaven serieus antwoord als ik iets vroeg en zo, plus dat ik ook helemaal niet gespannen was toen ik bezig was, maar gewoon heel relaxed en normaal. Dat heb ik een paar keer gedaan en op een gegeven moment voelde dat zo goed dat ik voor mezelf besloot: oké, nu is het wel eens tijd om een stapje verder te gaan. Ik had gezien dat ze twee weken later bij het onderwerp Fictie zouden komen en nou ja, ik wilde wel heel graag het een en ander vertellen over leuke boeken!

Het toffe was ook dat mijn vakcoach – zo noemen we de docent Nederlands die je als stagiair begeleidt – dat helemaal prima vond, en dat was dus afgelopen woensdag: mijn eerste echte les. Heel gek eigenlijk, om het ineens helemaal zelf te doen: een beetje onwennig ook wel, vooral omdat ik het digibord niet aan de praat kreeg, mijn vakcoach opgehouden werd en ik door het prutsen met dat ding tijd verloor. Uiteindelijk kwam het goed en kon ik gewoon mijn verhaal doen, maar die tijdsdruk bleef wel in mijn nek hijgen en dat is gewoon vervelend. Sowieso is dat iets waar ik aan moet werken: ik vertel graag heel gedetailleerd en dan gaat de tijd toch sneller dan je denkt, zeker als je ook steeds met leerlingen in gesprek bent. De les ging trouwens wel echt heel goed: het bleek dat de meeste leerlingen lezen gewoon al leuk vonden en me ook konden vertellen waarom, dus dat was echt heel cool – vooral omdat ik dat niet had verwacht. Natuurlijk ging het niet perfect en heb ik een hoop leerpunten ontdekt, maar mijn vakcoach was hartstikke positief en nou ja, het was gewoon leuk. Vooral omdat ze echt luisterden en deden wat ik zei, en nog veel belangrijker: ZE VONDEN HET LEUK! Dat had ik aan het eind van de les gevraagd en ze staken bijna allemaal hun vinger op (twee uitgezonderd, waarvan eentje sowieso niet vaak haar vinger opsteekt, en op zes leerlingen vind ik dat gewoon heeeeeel tof!). Ik stuiter meteen weer als ik eraan denk, haha.

Op de maandag doe ik niet zo heel veel, maar zeker ook niet weinig: ik geef nog geen les, maar ben dan wel actief bezig met het helpen van leerlingen. Als ze tijdens het werken hulp nodig hebben en hun vinger opsteken, ga ik ernaartoe en dan lukt het me eigenlijk altijd wel om hun vraag te beantwoorden of ze iets uit te leggen – vooral ook op zo’n manier dat ze uiteindelijk zelf met het antwoord komen haha, daar ben ik blijkbaar goed in. Maar een paar weken geleden mocht ik bijvoorbeeld ook een dyslectische leerling helpen met zijn leeswerk. Zoals ik al zei mag ik ook toetsen of verslagen of dingen nakijken, en daarnaast praat ik ook onwijs veel met mijn vakdocenten: ik observeer, maar vraag ook vaak waarom ze dit of dat doen of wat ze van een bepaald iets vinden. Daar doe ik geen verslag van, maar ik leer er wel ontzettend veel van wat ik weer meeneem. Verslagen moet ik al genoeg maken haha, van elke uitgevoerde opdracht moet een reflectieverslag in mijn dossier komen. Die maak ik ook altijd meteen als ik thuiskom, want dan zit het nog vers in mijn geheugen… en aantekeningen maken tijdens mijn activiteiten is ook gewoon hartstikke leuk haha. Ik geniet overal van, echt overal!

De komende weken

Nu is het herfstvakantie en dat is ook best lekker natuurlijk, maar van mij hoeft zo’n vrije periode niet hoor haha. Steeds als ik thuiskom uit stage heb ik zoiets van ”wat doe ik hier, ik wil terug!” Omdat het gewoon zo onwijs leuk is, ik voel me er zo ontzettend op mijn plek. Zelfs als blijkt dat het voor de klas staan niet gaat lukken of niet mijn wens is, dan wil ik gewoon het onderwijs in op het gebied van leerlingbegeleiding: remedial teacher of ambulant begeleider of huiswerkbegeleider of wat dan ook worden (volgens mij ligt dat allemaal heel dicht bij elkaar, maar goed haha). Maar voorlopig is voor de klas het enige wat ik wil! Dat is ook waar ik me de komende weken op ga richten: de woensdag na de herfstvakantie ga ik niet meteen weer een hele les geven, maar wel een paar kleine stukjes op dezelfde ochtend, want met verschillende elementen bekend raken is ook belangrijk. En de maandag daarna heb ik waarschijnlijk zelf een klas omdat mijn vakcoach dan naar een training is: ze gaan gewoon werken, maar ik ben er dan voor de begeleiding en ik zie zo voor me dat ik misschien ook het een en ander zal uitleggen als daar behoefte aan is. Is alleen maar leuk! Dat is ook de klas met wat lastigere leerlingen erin, maar gezien het feit dat ze ook luisteren als ik ze tot de orde roep wanneer ze zitten te kletsen of te klooien, denk ik dat dat wel moet goedkomen… hoop ik. Gaan we gewoon vanuit. En anders… anders leer ik er alleen maar van! Net zoals ik overigens ook heel veel heb geleerd van de andere stagiaire die ik deze week heb ontmoet: zij is ook ziek en heeft ook een aantal aanpassingen in haar programma, dus we konden heel fijn over het een en ander praten. Maar sowieso vond ik het super om te zien dat zij ook haar eigen stijl helemaal heeft waar ik onwijs veel inspiratie van heb kunnen opdoen!

Nou, to make a long story short: IK HOU VAN MIJN STAGE. Mochten jullie nog dingen willen weten, vraag het dan gerust want ik hou er ook van om erover te praten!