Vivian Voor de een is het een steek in het hart, voor de ander een heerlijk iets: gebroken ruggen, ezelsoren, aantekeningen en noem het allemaal maar op. Leessporen, worden ze genoemd: in bibliotheekboeken kun je soms de vreemdste dingen aantreffen die aangeven dat de boeken gelezen zijn en dat de lezers er een bepaald soort klik mee gevoeld hebben, en ook boekenkopers doen het, juist omdat de boeken dan van hen zijn. Ik heb er altijd gemengde gevoelens over en besloot om vandaag eens op een rijtje te zetten hoe het eigenlijk zit met die leessporen.
Ik heb zelf een aantal boeken in mijn kast staan met gebroken ruggen en flinke deuken die aangeven dat ik de boeken vaak gelezen heb. Dat is ook de reden dat ik tegenwoordig liever hardcovers koop dan paperbacks: het prijsverschil doet me niet zoveel en hoewel paperbacks soms fijner in de hand liggen, vind ik de hele leeservaring van hardbacks gewoon zoveel prettiger. Plus: de rug breekt vele malen minder snel en daarom wil ik ook graag mijn Potterboeken en Twilight-reeks vervangen door hardcovers: dat zijn boeken die zo vaak gelezen zijn, de Potters ook nog eens door mijn zus, dat ze niet echt mooi meer zijn. Sterker nog… uit Harry Potter en de Gevangene van Azkaban ontbreken een stuk of zes pagina’s. Waar die zijn gebleven, geen idee… maar ik heb dus een bepaalde scène nooit kunnen lezen en dat is best stom.
Nieuwe boeken krijgen niet heel snel leessporen bij mij. Vooral omdat ik er altijd onwijs voorzichtig mee ben: ik laat mijn boeken niet slingeren en doe niet ruw met het omslaan van pagina’s en dergelijke. Ik maak nooit ezelsoren en laat boeken zelden met de pagina’s naar beneden liggen voor langer dan tien minuten. Daar komt nog bij dat ik redelijk snel lees, waardoor een boek niet lang genoeg open gaat om echt beschadigd te worden, plus dat ik een boek nooit helemaal open doe waardoor er geen deuken in komen. Heb ik altijd al zo gedaan: dat vind ik eigenlijk gewoon fijner.
En toch, hè… toch hebben boeken met leessporen – dat is ook een veel liever woord dan beschadigingen – iets moois. Jazeker, ik vind het niet bepaald mooi staan in de boekenkast en al helemaal niet op foto’s, want ik ben nou eenmaal iemand die behoorlijk wat waarde hecht aan de schoonheid van boeken (een bibliofiel, zo beschouw ik mezelf wel eens). Je zult in mijn boeken ook echt geen vlekken, aantekeningen of scheuren tegenkomen, behalve dan misschien in de boeken die ik tweedehands heb gekregen (zoals de Potters) of die ik al sinds mijn kindertijd heb. Maar ondanks al die dingen hebben leessporen iets moois, want hoe meer leessporen, hoe vaker of hoe intensiever een boek gelezen is. En hoe mooier je het dus hebt gevonden, hoe meer je ervan hebt genoten. Dat heeft ook eigenlijk wel iets: het is net als met knuffels, die bepaalde versleten plekjes hebben omdat je ze zo innig hebt geknuffeld en geaaid. Boeken zijn eigenlijk gewoon knuffels. Hetzelfde geldt voor boeken met markeringen of aantekeningen: ik doe het zelf niet, maar ik vind het wel altijd iets enorm fascinerends hebben als ik het tegenkom, in biebboeken bijvoorbeeld.
Dat is ook de reden dat ik het wel eens jammer vind om een ebook te lezen: soms kies ik daar bewust voor vanwege het gemak, maar soms heb ik een boek in de kast staan dat ik vervolgens in ebookvorm lees, bijvoorbeeld omdat de letters te klein zijn voor mijn slechte ogen of omdat het te dik en daardoor te vermoeiend is. Want in ebooks heb je nooit leessporen, en dus kun je daar niet in één oogopslag aan zien hoeveel je ervan hebt genoten. En om nou alleen daarom de rug van je fysieke exemplaar te gaan breken…
Wat vind jij van leessporen: liefdevol of mishandeling?
Ik probeer altijd voorzichtig te doen, maar niet krampachtig. Het hoort er een beetje bij vind ik
Het ligt er een beetje aan wat voor leessporen. Dubbelgevouwen bladzijden/kaft vind ik zonde, omdat dat altijd per ongeluk gaat en het eigenlijk makkelijk vermeden kan worden. Gebroken ruggen ben ik gezellig gaan vinden. Ik koop trouwens liever hardcovers omdat die inderdaad netter blijven als je ze meeneemt, maar ook omdat ik die soms makkelijker open te houden vind dan paperbacks (van die hele kleine dikke, zoals van Game of Thrones).
Bij mij ligt het ook aan de leessporen.
In biebboeken kom je nog wel eens snotjes tegen, of hebben mensen (iig hier op de bible belt) de vloeken doorgekrast. Hoewel ik zelf ook geen plezier beleef aan een boek vol vloeken, vind ik dat gekras dan toch tenenkrommend. Net als veel scheuren of vouwen.
Aan de andere kant heb ik hier een hele plank in de boekenkast vol boeken die ik van mijn opa gekregen heb, en waarbij hij aantekeningen gemaakt heeft in de marge over dingen die hij opgezocht heeft bijvoorbeeld. Dat vind ik dan weer geweldig, als ik zo’n boek vastpak zijn die leessporen net een soort extra verbinding met mijn opa, en voelt het een beetje alsof hij bij me in huis is en tegen me praat, als komt hij al die trappen niet meer op en heeft hij door zijn parkinson moeite zich nog verstaanbaar te maken. Een beetje of ik die oude, energieke opa die gek is op boeken en voorlezen weer terug heb of zo. Klinkt misschien raar en sentimenteel, maar toch 😉
Dus ja, ik heb eigenlijk dezelfde gemengde gevoelens als jij bij gebruikerssporen.
Ik hou wel van leessporen. Ik lees vooral onderweg en dan ontkom je er niet echt aan dat je boeken beschadigingen oplopen.
Ik ben een voorzichtige lezer, maar eigenlijk is dat een gewoonte die ik al van kindsaf heb. Misschien omdat we toen enkel bibliotheek-boeken ontleenden. Niet dat ik krampachtig lees uit schrik voor een gebroken rug, het is blijkbaar een automatische reflex om zorgzaam met boeken om te gaan. Desondanks vind ik het wel iets hebben wanneer je kan zien dat een boek meerdere keren gelezen is. Misschien is dat wel wat ik het meeste mis wanneer ik een ebook lees.
Ik vind leessporen niet leuk, ik lees mijn boeken eigenlijk ook heel voorzichtig, zoals jij het ook doet. Ooit had ik een boek aan een vriendin geleend en ik kreeg het terug in een staat alsof het al tientallen mensen het hadden gelezen. Sommige boeken uit de bieb zien er meer netjes uit..
Dus leen ik geen boeken meer aan iemand…
Dat is ook de reden dat ik geen boeken uitleen aan mensen die ik niet goed genoeg ken om te weten dat ze er goed voor zullen zorgen!