Vivian Ik roep zelf heel vaak dat ik het zo belangrijk vind dat bloggers doen waar ze zich goed bij voelen, dat ze alles op hun eigen manier aanpakken. Ook bij andere blogs lees ik dat vaak en het is natuurlijk een superfijn iets, dat er voor het bloggen niet echt regels zijn. Toch zijn er in de blogindustrie en misschien nog wel wat meer bij boekbloggers, toch wat taboes te bespeuren, is er soms onenigheid en kom je narigheid tegen.
Waarschijnlijk is dat iets waar je niet echt onderuit kunt, maar juist daarom wil ik er graag iets over kwijt. Niet om anderen te vertellen wat ze zich van die taboes moeten aantrekken, maar om mijn eigen transparantie te bewaken.
Recensie-exemplaren
Ik recenseer best wel wat recensie-exemplaren. Die boeken vraag ik grotendeels zelf aan bij uitgevers: het zijn dan boeken die ik anders gewoon zelf zou hebben gekocht, dus ik ben altijd honderd procent geïnteresseerd in die boeken. Ik heb geen vast ritme of systeem in het aanvragen, maar ik stuur wel pas een mailtje als ik al wat recensies van de betreffende uitgeverij online heb staan, zodat ze kunnen zien wat ze kunnen verwachten.
Aangeboden krijgen
Soms krijg ik ook wel eens een mailtje of ik een bepaald boek wil lezen, maar dat doe ik alleen als het boek me echt aanspreekt én als ik er tijd voor heb: ik probeer die boeken wel voorrang te geven, maar als ik er geen zin in heb, dan laat ik ze ook wel eens even liggen en ze moeten me sowieso echt aanspreken. Daarnaast zorg ik dat er bij recensies altijd staat dat het om een recensie-exemplaar gaat.
Niet zo leuk
Als ik een recensieboek niet zo leuk vind na het lezen, ben ik daar in de recensie gewoon eerlijk over. Wat ik vervolgens met het boek doe, ligt eraan: soms laat ik het in de kast staan en probeer ik het later nog eens, of ik leg het boek apart om weg te geven als cadeautjes. Verkopen doe ik niet.
Onaangekondigd
Het is mij nog nooit overkomen dat ik onaangekondigd een recensie-exemplaar in de brievenbus ontving, maar dan zouden dezelfde regels gelden: lijkt het me niks, dan lees ik het niet. Lijkt het me leuk, dan lees ik het – maar niet met voorrang.
Negativiteit
En ja, natuurlijk vind ik het lastig om negatief te zijn over een recensie-exemplaar of over een boek van een auteur die ik tof vind, maar alsnog ben ik dan zo eerlijk mogelijk en zorg ik, zoals ik bij elke recensie doe, voor een balans tussen positieve en minder positieve punten. Hoe? Door het gewoon puur persoonlijk te houden wat ik vind en waarom ik dat vind.
Geld verdienen
Dit is iets waar ik kort over kan zijn: ik verdien geen cent met mijn boekenblog. Het partnerprogramma van Bol.com vind ik niet interessant en voor mijn recensies of artikelen krijg ik geen geld: de recensie-exemplaren zijn voor mij de betaling en ik heb ook absoluut geen behoefte aan een verder inkomen dankzij het bloggen. Winacties komen meestal voort uit een boek dat ik dubbel heb of gewoon zelf heb gekocht ter verloting of uit een ander soort samenwerking zonder financiële aspecten. Ik heb er gewoon geen behoefte aan.
Openheid omtrent lezen
Ik denk dat de meeste boekbloggers – even eerlijk – wel eens in de verleiding zijn gekomen om een recensie te schrijven over een boek dat ze niet helemaal uit hebben gelezen, zeker als het om een recensie-exemplaar gaat. Dat is makkelijk en snel. Maar ik heb het nooit gedaan. Als ik een boek niet leuk vind, stop ik ermee – en als dat niet gaat of ik het niet wil, zoals bij een recensie-exemplaar, focus ik op wat ik leuk vind aan het boek en lees ik het gewoon uit.
Mijn manier
Ook op sociale media ben ik gewoon eerlijk over wat en hoe snel ik lees, want waarom zou ik dat niet zijn? Ik lees boeken die ik wil lezen, ik recenseer wat ik wil recenseren (eigenlijk gewoon alle boeken die ik lees) en ik doe het op mijn manier. Niets om je voor te schamen, toch? Waar ik wel eens wat meer over zwijg, is dat ik soms overmatig geld uitgeef aan de ebook-versie van een boek terwijl ik ook de papieren versie heb, maar ook dat is gewoon een keuze die ik maak.
Jaloezie
Het nare aan de blogwereld vind ik dat bloggers vaak de neiging hebben om veel negativiteit te verspreiden, omdat de computer een cocon van veiligheid, anonimiteit en onkwetsbaarheid opwerpt. En wat je vaak ziet, is gewoon een soort jaloezie en concurrentie tussen bloggers, waar ik ook zelf wel eens last van heb. Sommige bloggers lijken gewoon alles te hebben: ze staan op de perslijst van dé Nederlandse uitgevers, mogen naar alle coole events, mogen auteurs ontmoeten en meewerken aan toffe projecten, krijgen tal van recensie-exemplaren en hoge bezoekersaantallen, veel reacties…
Stimulans
Natuurlijk ben ik wel eens jaloers. Maar ik weet dat die bloggers ook dingen lastig vinden en ik weet ook dat er dingen zijn die mijn blog weer heel sterk maken, dus die jaloezie is meestal snel naar de achtergrond verdwenen: ik beschouw het als een stimulans om mijn blog te koesteren, maar tegelijkertijd ook te blijven ontwikkelen.
Welke taboes bij het boekbloggen vallen jou op?
Goed geschreven, Vivian. Even een vraagje over het aanvragen van recensie-exemplaren. de afgelopen maanden heb ik voor het eerst recensie-exemplaren aangevraagd. Sommige boeken heb ik gekregen (jeeeej!), van sommige uitgeverijen kreeg ik een mail dat ze gaan boek beschikbaar hadden (helaas) maar er zijn ook veel uitgeverijen die niet terugmailen. Heb jij dit ook weleens gehad? Hoe ga je hiermee om? Koop je de boeken dan alsnog? Ik had namelijk met een van de eerst aangevraagde boeken dat ik het boek uiteindelijk wel opgestuurd kreeg, ondanks dat ze me niet hadden teruggemaild.
Ik ben benieuwd naar je antwoord. 🙂
Dat laatste inderdaad: soms mailen ze gewoon niet terug maar krijg je het boek wel opgestuurd: vind ik vaak een beetje irritant omdat ik er dan soms al vanuit ga dat ik het niet krijg (en het in sommige gevallen alsnog zelf koop, en dan heb je het dus dubbel… niet handig). Ik hou het eigenlijk altijd bij één keertje mailen. Hoor ik dan niets, dan laat ik het meestal gaan (soms zijn ze gewoon enórm traag) en soms koop ik het boek inderdaad gewoon zelf. Nog eens mailen doe ik eigenlijk nooit, wel voor andere boeken maar niet tweemaal om hetzelfde boek want ik ben bang dat ik dan een slechte (opdringerige?) indruk maak. En het kan net zo zijn dat ze het nog eventjes niet aandurven, maar wel reageren als je na een poosje mailt over een nieuw boek. Niet aandringen dus, maar ook niet opgeven zou ik zeggen!
Goed geschreven, Vivian. Even een vraagje over het aanvragen van recensie-exemplaren. de afgelopen maanden heb ik voor het eerst recensie-exemplaren aangevraagd. Sommige boeken heb ik gekregen (jeeeej!), van sommige uitgeverijen kreeg ik een mail dat ze gaan boek beschikbaar hadden (helaas) maar er zijn ook veel uitgeverijen die niet terugmailen. Heb jij dit ook weleens gehad? Hoe ga je hiermee om? Koop je de boeken dan alsnog? Ik had namelijk met een van de eerst aangevraagde boeken dat ik het boek uiteindelijk wel opgestuurd kreeg, ondanks dat ze me niet hadden teruggemaild.
Ik ben benieuwd naar je antwoord. 🙂
Dat laatste inderdaad: soms mailen ze gewoon niet terug maar krijg je het boek wel opgestuurd: vind ik vaak een beetje irritant omdat ik er dan soms al vanuit ga dat ik het niet krijg (en het in sommige gevallen alsnog zelf koop, en dan heb je het dus dubbel… niet handig). Ik hou het eigenlijk altijd bij één keertje mailen. Hoor ik dan niets, dan laat ik het meestal gaan (soms zijn ze gewoon enórm traag) en soms koop ik het boek inderdaad gewoon zelf. Nog eens mailen doe ik eigenlijk nooit, wel voor andere boeken maar niet tweemaal om hetzelfde boek want ik ben bang dat ik dan een slechte (opdringerige?) indruk maak. En het kan net zo zijn dat ze het nog eventjes niet aandurven, maar wel reageren als je na een poosje mailt over een nieuw boek. Niet aandringen dus, maar ook niet opgeven zou ik zeggen!
Ik vind het spijtig dat je zegt dat de meeste bloggers eens de neiging hebben om een recensie te schrijven van een boek dat ze niet helemaal gelezen hebben. Dit is mij nog nooit overkomen en ik weet zeker dat dit ook niet van toepassing is bij andere bloggers. Door zulke dingen te zeggen zorg je ervoor dat er weer geruchten komen in boekblogland, wat niet echt bijdraagt aan de leuke sfeer die er normaal altijd is! En wat jaloezie betreft, ik snap best dat sommige bloggers jaloers op elkaar kunnen zijn, maar bloggers die veel leuke dingen mogen doen door hun blog, steken er ook heel veel moeite en tijd in. Dus als ik enige vorm van jaloezie voel, is dat juist motivatie om betere kwaliteit te leveren met mijn blog! 😀
Ik bedoel niet per se dat bloggers die neiging hebben, maar dat ze wel snel in de verleiding komen – dat merk ik namelijk bij mijzelf ook. Als je een boek niet zo leuk vindt maar het wel graag wilt recenseren, dan is het aantrekkelijk om het een beetje globaal/vlug/slordig/niet helemaal uit te lezen, maar ik bedoel niet dat dat dan ook per se gedaan wordt 🙂 hoewel ik je punt wel snap, geruchten laaien erg snel op.
Ik vind het spijtig dat je zegt dat de meeste bloggers eens de neiging hebben om een recensie te schrijven van een boek dat ze niet helemaal gelezen hebben. Dit is mij nog nooit overkomen en ik weet zeker dat dit ook niet van toepassing is bij andere bloggers. Door zulke dingen te zeggen zorg je ervoor dat er weer geruchten komen in boekblogland, wat niet echt bijdraagt aan de leuke sfeer die er normaal altijd is! En wat jaloezie betreft, ik snap best dat sommige bloggers jaloers op elkaar kunnen zijn, maar bloggers die veel leuke dingen mogen doen door hun blog, steken er ook heel veel moeite en tijd in. Dus als ik enige vorm van jaloezie voel, is dat juist motivatie om betere kwaliteit te leveren met mijn blog! 😀
Ik bedoel niet per se dat bloggers die neiging hebben, maar dat ze wel snel in de verleiding komen – dat merk ik namelijk bij mijzelf ook. Als je een boek niet zo leuk vindt maar het wel graag wilt recenseren, dan is het aantrekkelijk om het een beetje globaal/vlug/slordig/niet helemaal uit te lezen, maar ik bedoel niet dat dat dan ook per se gedaan wordt 🙂 hoewel ik je punt wel snap, geruchten laaien erg snel op.