Voor mezelf kiezen: wat wil ik het allerliefste?

Af en toe heb ik een dipje. Doordat het lichamelijk niet zo geweldig gaat, doordat ik weinig energie heb voor mijn bezigheden, doordat school of stage of allebei stress oplevert, door een blog- of leesdip, doordat ik gewoon even niet zo goed weet wat ik wil, doordat dingen anders zijn dan anders of doordat ik mezelf teveel forceer en in een richting duw: vinden dat ik van alles moet doen en mezelf aanpraten dat ik dat ook wíl doen terwijl dat niet zo is. Heel vervelend, want daardoor kan ik totaal uit mijn doen raken en dan lijkt het alsof niets me meer echt gelukkig maakt terwijl dat gelukkige juist zo belangrijk voor me is. Afgelopen week had ik dat gevoel ook: ik kwam terug van een weekje vakantie dat draaide om lezen, schrijven en precies doen waar ik zin in had, een gevoel van vrijheid. Een gevoel dat weg leek te zijn zodra we thuiskwamen, en dat vond ik niet leuk. Maar toen dacht ik… nee. Dit klopt niet. Die vrijheid, die heb ik niet alleen op vakantie. Dat doen wat ik wil, dat kan thuis ook. Waarom doe ik dat dan niet? Want is dat niet dé definitie van voor jezelf kiezen? Je gevoel volgen, doen wat je het allerliefste wilt?

Rusteloosheid

Ik merk dat ik er vaak last van heb in een periode van grote vrijheid: nu heb ik bijvoorbeeld ook gewoon tot 9 mei helemaal vrij en dat is best een beangstigend iets. Verplichtingen van school en stage vallen weg terwijl die toch meestal de dienst uitmaken in mijn dagindeling. Al bereid ik maar één les voor of maak ik maar gewoon een planning, het voelt nuttig. En zodra dat wegvalt… zodra ik alleen nog maar mijn blogs en romans en boeken en ander schrijfwerk en spelletjes heb, krijg ik het benauwd. Want dan kom ik niet meer op regelmatige basis de deur uit en moet ik op een andere manier mijn dagen indelen. Voelt het alsof ik minder nuttig ben. Word ik rusteloos. En dan weet ik niet meer wat ik moet doen. Wat ik wil doen.

Alles mag, niets moet

Maar afgelopen weekend kwam het besef bij me op: ik kan doen wat ik wil. Serieus: ik kan doen wat ik maar wil. Wat ik maar fijn vind, waar ik maar van kan genieten, wat me maar gelukkig maakt. De hele dag Birdy luisteren en naar haar impromptu concert op Amsterdam Centraal kijken. Spontaan een film kijken op Netflix die ik net op mijn lijstje heb gezet. Een hele avond Demi Lovato: Path To Fame spelen. Quotes verzamelen uit mooie boeken. Gedichtjes schrijven, inclusief poëzieplaatjes. Alle videoclips van de nieuwe K3 achter elkaar kijken en luidkeels meebrullen. Met een kop thee en kaneelbeschuitjes in één ruk een boek uitlezen, en dat twee dagen achter elkaar met twee verschillende boeken. Reageren op reacties zonder daar tijd voor uit te trekken, maar het gewoon doen omdat ik wil. Blogs lezen in een onlogische volgorde. Een blog schrijven over wat me nou eigenlijk echt bezighoudt. Mijn blogplanning omgooien. Uitgebreid in mijn bullet journal schrijven. Alles mag. Niets moet.

Het is een keuze

En toen kwam het volgende besef: vrijwel alles wat ik doe, komt voort uit een keuze die ik heb gemaakt. Ik kies ervoor om te bloggen, niemand zegt dat ik dat moet doen: dat maakt het makkelijker om er relaxed onder te zijn als een artikel wat later of niet online komt. Ik kies ervoor om te lezen, niemand zegt dat ik dat moet doen: dat maakt het makkelijker om te lezen op het tempo dat ik fijn vind en om helemaal zelf mijn volgende boek te kiezen, of dat nou een recensie-exemplaar is of een re-read of een boek dat al twintig jaar ongelezen in mijn kast staat. Ik kies overal zelf voor, niemand zegt dat ik het moet doen – dus als ik er geen zin in heb, doe ik het niet. En omgekeerd werkt het ook: mijn studie en stage zijn dingen waarvoor ik zelf heb gekozen, en juist daardoor voel ik me er goed bij. Doe wat goed voelt en voel je goed bij wat je doet. Zo simpel.

Wat wil ik nu het allerliefste?

Natuurlijk is het vaak lastig om er op deze manier naar te kijken: vaak push ik mezelf toch nog om even die blog af te maken, om de recensie van dat boek op die datum online te hebben, om binnen zoveel dagen een boek uit te hebben, om dit of dat op die of die manier te doen. Maar het is makkelijker nu. Ik vind het minder erg als iets op mijn takenlijstje blijft staan en verwijder het net zo lief. Ik ben minder bezig met ‘’o is het nu alweer zo laat maar ik wil nog dit en dit en dit’’ en ik doe veel makkelijker gewoon spontaan iets terwijl ik eigenlijk iets anders had willen doen. ik kan beter het verschil zien tussen iets wat moet omdat het moet of omdat ik vind dat het moet. Ik zet stress makkelijker van me af, ik geniet meer en intenser van wat ik doe. Ik maak mijn eigen regels en verander die net zo makkelijk weer. Ik vraag me af wat ik nou eigenlijk het allerliefste wil doen en doe dat dan ook, gewoon omdat het kan. En omdat het mag. Ik denk er minder over na, maar doe gewoon wat ik graag wil doen, waar mijn lijf behoefte aan heeft en wat goed voelt, zonder het te willen koppelen aan een strak systeem. Ik kies voor mezelf en voor wat ik wil.

Ik hoop dat ik dat ook kan blijven voortzetten als ik straks weer met school en stage bezig ben, want juist dan lijkt het me zo waardevol om gewoon echt eens naar mijn gevoel te luisteren in plaats van naar mijn strenge strebersstem. Voor nu voelt het in ieder geval heel goed om er zo over te hebben nagedacht en geschreven, en ook voor mijn blog betekent het alleen maar goeds: meer stukjes over wat me echt bezighoudt en wat ik echt wil delen, en waardoor jullie hopelijk net zo geïnspireerd raken als ik!

Wat betekent voor jezelf kiezen voor jou?