Film: Jurassic World (2015)

Bron beeld: Kinderfeest

Ik heb het al vaker gezegd, en ik zeg het nog een keer omdat ik het gewoon heel leuk vind om te zeggen: ik ben een meisje dat helemaal hyper kan worden over de live action-verfilming van Beauty and the Beast en tegelijkertijd niet kan wachten om de nieuwe Jurassic Park-film te zien. Heel apart, maar goed, that’s who I am. Die nieuwe JP-film is echt iets waar ik heel lang naar heb uitgekeken: de eerste drie films heb ik inmiddels allemaal een keer of vier gezien en hoewel deel 3 duidelijk minder goed is dan deel 2, zijn ze alle drie fenomenaal. Niemand rekende eigenlijk nog op een vervolg, omdat deel 3 in 2001 uitkwam en er daarna met geen woord meer is gerept over de franchise. Maar toen werd Jurassic World aangekondigd… en ik wist meteen precies waar die over zou gaan. afgelopen vrijdag ben ik hem gaan zien in de bioscoop (in 2D, de eerste drie films zijn ook zonder de 3D-effecten al spectaculair dus ik had echt geen behoefte aan een dinosnuit in mijn gezicht) en WOW, wat en film!

Meer tanden

Jurassic World speelt zich 22 jaar na de catastrofes van het oorspronkelijke park af, het park dat John Hammond bouwde en waar vijf mensen omkwamen tijdens een stroomstoring. Op datzelfde eiland, Isla Nublar, is nu het park alsnog gebouwd, met alle moderne technologieën en veiligheidssnufjes: het loopt al tien jaar als een trein, met twintigduizend bezoekers per dag. Mensen komen aan met cruiseschepen, verblijven in hotels, zien voedershows met de gigantische waterdinosaurus en de T-Rex, rijden in een soort bubbel tussen de herbivoren, kunnen paardjerijden en spelen en knuffelen met jonge dinootjes en eieren zien uitkomen. Maar het is niet genoeg, weet parkeigenaresse Claire (Bryce Dallas Howard): mensen willen meer spanning, meer lawaai, meer… tanden. En dus wordt er in het laboratorium, onder leiding van wetenschapper Henry Wu (B.D. Wong, de enige acteur uit de originele films) gewerkt aan een nieuwe dinosaurus, die in de prehistorie nooit bestaan heeft… en of dat een goed idee is, is nog maar de vraag.

Terwijl Claires neefjes Grey (Ty Simpkins) en Zach (Nick Robinson) in hun eentje door het park struinen en een onorthodoxe route besluiten te nemen, gaat Claire te rade bij Owen (Chris Pratt), met wie ze ooit een korte fling heeft gehad en die nu de raptors in het park traint zodat ze naar hem luisteren. Aan Owen de taak om te checken of de kooi van de nieuwe dino, die binnenkort aan het publiek getoond moet worden, wel veilig is. Maar Owen heeft al genoeg zorgen doordat zijn baas Hoskins (Vincent D’Onofrio) de raptors wil verkopen aan het leger. En dan zijn er nog de investeerders onder leiding van de filantroop die het park financiert (Irrfan Khan) die willen weten of ze nog wel geïmponeerd kunnen worden…

Magische plot, ijzersterke thema’s

Goed, toen werd aangekondigd dat deze film er zou komen, wist ik al precies waar het over zou gaan: al na het zien van de derde film riep ik dat ik nu eens graag een film wilde zien waarin het park echt open zou zijn en dat er dán van alles fout zou gaan (leuk ben ik hè). Het leek me vrij logisch dat dat de plot zou worden voor deze film, en inderdaad: het park functioneert, doet het al jarenlang goed en er worden bakken met geld verdiend. Enigszins voorspelbaar dus wel, maar mán… wat zit dat park goed in elkaar! ik verheugde me enorm op de shots van Jurassic World en ik ben absoluut niet teleurgesteld, want het ziet er prachtig uit. De visuele effecten zijn echt magisch, en door de cameratechnieken is het net alsof je echt zelf in de film zit en daar bent. Ik vond het vóór de film in de bios verscheen al een supersterke publiciteitsstunt dat het productieteam echt een website heft gemaakt die wordt gepresenteerd als de website van het park, waardoor je echt kunt kijken naar de attracties en het hoe en wat van het park, veiligheidsmaatregelen en zo… ik kreeg er toen al een ik wil daarheen-vibe van en die was alleen maar sterker aanwezig tijdens de film zelf.

Wat het nog beter maakt, is dat de thematiek van het verhaal ongelofelijk sterk zijn. Claire zegt het zelf al: dinosaurussen zijn onderhand saai en achterhaald geworden, en als ze willen dat het park blijft lopen, moeten ze steeds met iets nieuws komen (lees: nieuwe dino’s). Dit klopt helemaal met het gevoel dat de film bij je oproept: als je zit te kijken naar de watershow met de Mosasaurus of ziet hoe de Tyrannosaurus wordt gevoed, als je toekijkt hoe kleine kinderen op de rug van jonge planteneters worden gezet en ze mogen aaien en knuffelen… het is een gewone dierentuin geworden. De dinosaurussen zijn niet meer de uitgestorven dieren (ze zijn letterlijk niet meer uitgestorven), het zijn gewone dieren voor wie geen respect meer wordt opgebracht. Dat bewijst Claire zelf ook door de manier waarop ze dwars door hologrammen van dino’s heen loopt. Deze hele thematiek van dat we steeds maar meer willen en dat we nooit impressed genoeg zijn, dat we geen respect meer hebben voor iets wat dat wel verdient vind ik heel sterk, ook omdat het best actueel is.

Gebroken gezin en uitbuiting

Ook de inferieure thema’s zijn mooi: de broers die nader tot elkaar komen in de spanningen en gevaren van het park, mede doordat hun gezin uiteen dreigt te vallen: ze krijgen hierdoor als personages niet alleen diepgang, maar het park krijgt er ook meer waarde door. Het meest krachtige echter is misschien nog wel de verhaallijn rondom Owen en de raptors: de scènes waarin te zien is dat hij ze heeft getemd en echt een band met ze heeft opgebouwd zijn prachtig, maar ook schrijnend: dit zijn monsters, en toch wordt er met ze omgegaan alsof het huisdieren zijn, alsof het honden zijn die je trucjes kunt leren. Daarom is het op het einde ook zo mooi als blijkt dat de raptors toch echt nog wilde vleeseters en moordmachines zijn. Maar de kracht van deze hele verhaallijn wordt goed weergegeven, ook door het irritante personage Hoskins dat de raptors aan het leger wil verkopen. Owen is eigenlijk de enige die nog wat respect voor ze heeft.

Bron beeld: Hollywood Hits

Hommage en spanning

Nog iets dat deze film heel erg mooi maakt, is dat er op tal van manieren wordt terugverwezen naar de eerste drie films. Sommige scènes kun je bijna letterlijk terugvinden, zoals het in een auto worden achtervolgd door dino’s, een zieke/gewonde dinosaurus, het rijden tussen de planteneters, de T-Rex die een geit te eten krijgt, hologrammen van dino’s in scènes uit de eerste film en zelfs het oude bezoekerscentrum dat er nog is, inclusief rekwisieten. Geweldig om te zien voor fans van de originele films en voor mensen die deze niet kennen zijn het gewoon heel veel mooie details die veel diepte aan het verhaal geven. Daarnaast moet het natuurlijk gezegd worden dat de film ongelofelijk spannend is: veel en veel spannender dan de eerste drie, al zijn die natuurlijk niet nieuw meer dus daar kan het ook door komen. Aanvankelijk lijkt het weinig om het lijf te hebben, maar je hebt wel voortdurend het gevoel ‘’dit kan niet goed gaan dit kan echt niet goed gaan’’ en dat levert een hoop spanning op. De dinosaurussen zijn geweldig gemaakt, veel echter en enger dan in de eerste films en de monsterlijke nieuwe dino is bijzonder angstaanjagend. Dankzij de muziek gil je het af en toe uit bij de scènes en het blijft compleet onvoorspelbaar wat voor chaos er nog meer zal ontstaan. Echt heel erg sterk. Prachtige scènes sowieso, en er blijft steeds een diepere laag in het verhaal zitten.

Het enige jammere aan de film vind ik wel dat je eigenlijk weinig te weten komt over hoe het park tot stand is gekomen: er wordt alleen gezegd dat het al jaren goed loopt en dat er nooit incidenten zijn, maar ik wil juist graag weten hoe het in zijn werk is gegaan, hoe ze erbij zijn gekomen om het weer opnieuw op te bouwen na alle gebeurtenissen uit de geschiedenis. Daar komt nog bij dat ik echt een beetje teleurgesteld was in de openingsscène: een van de redenen dat de vorige drie films zo sterk zijn, vind ik dat er in het allereerste begin steeds iets gebeurt, waardoor dat gevoel van spanning en suspense wordt opgeroepen. Dat miste ik hier toch wel erg, en dat vind ik een gemiste kans. Positief vind ik dan weer wel dat er in deze film tenminste geen sprake is van een storm: in de eerste twee films is dit wel zo en dat vind ik altijd minder leuk om naar te kijken omdat daardoor alles zo wazig en donker wordt. Ik vond het juist zo briljant en geweldig gaaf dat je in deze film gewoon die monsterlijke dino op klaarlichte dag door het park ziet banjeren. Bovendien worden er flink wat slachtoffers gemaakt, ook uit onverwachte hoek (eerste film waarin vrouwelijke personages doodgaan, wat een vreemd feminisme) en dat vind ik ook altijd wel erg interessant. Als het dan toch een dinofilm moet zijn, laat ze dan ook maar lekker wat mensen afmaken. Ik ben best wel erg, ik weet het.

Kritiek

De kritiek die de film krijgt, vind ik trouwens ongegrond: veel fans vinden het een sla pafrtreksel van de franchise, maar ik denk dat de verwachtingen een beetje te hooggespannen waren: we werden ook wel heel erg lekker gemaakt met promotiemateriaal en de website bijvoorbeeld en dan valt het snel tegen. Ook wordt er veel geklaagd dat de originele cast niet is teruggekeerd, maar dat vind ik juist wel goed: het is nu juist weer lekker nieuw, en sowieso… ik kan me echt niet indenken onder welke voorwaarden je Ian Malcolm, Alan Grant en Ellie Settler weer naar het park zou krijgen na alles wat er is gebeurd. Wel zou ik het leuk hebben gevonden om een volwassen Lex en Tim te zien, maar ook dat zou niet realistisch zijn geweest.

Al met al… een geweldige actiefilm die me helemaal omver heeft geblazen! Absoluut een aanrader als je een fan bent van dino’s of van de eerste films, zorg dan vooral dat je iemand hebt om fijn te knijpen bij de angstaanjagende stukken – en dat zijn er nogal wat.

Heb jij deze film al gezien? Of hou je niet van dit soort verhalen?