J’adore Paris #1

Bonjour mes chéries! Jullie hebben het vast al wel door: ik ben vorig weekend in Parijs geweest, van vrijdag tot en met maandag. Ik beloofde jullie nog een uitgebreid reisverslag en het heeft even geduurd, want ik moest weer in het dagelijkse ritme komen en momenteel gaat het studeren voor de examens eventjes voor. En het feit dat ik geen zin had om de foto’s op mijn laptop te zetten, heeft er ook wel iets mee te maken *ahem* Maar ik besloot mijzelf er toch even toe te zetten omdat ik wel veel zin had om de blogjes te schrijven en de foto’s zijn zo mooi gelukt dat ik jullie die niet wilde onthouden! Ik zal in twee delen verslag doen: in deze post van dag 1 en 2 (vrijdag en zaterdag) en morgen van dag 3 (omdat we op dag 4 niets bijzonders meer deden). De algemene boodschap? Parijs is toujours fabuleux! ♥

(Helaas is er bij het uploaden van de foto’s van mijn camera naar mijn laptop wat mis gegaan waardoor er een aantal foto’s ontbreken… mijn fout, ik had het wat beter moeten controleren voordat ik de foto’s van mijn camera wiste. De foto’s die ik dus niet zelf heb kunnen maken, heb ik hier en daar vervangen door foto’s van internet om toch een impressie te kunnen geven! Het valt gelukkig mee, alleen in de collage van Ladurée zitten wat internetfoto’s, al het andere wat je ziet is gewoon mijn eigen fotografeerwerk!)

We vertrokken vrijdag rond tien uur met een volgestouwde auto richting de Franse hoofdstad. Ik ben beslist geen voorstander van lange autoritten, want tja… ze zijn saai, ze lijken altijd nog langer te duren dan ze echt duren en je wordt er stijf van. Gelukkig ben ik iemand die van nature gemakkelijk slaapt in de auto en op die manier heb ik dan ook het grootste deel van de reis doorgebracht, met een beetje lezen en spelletjes spelen op mijn iPad tussendoor. Rond een uur of vijf kwamen we aan bij ons hotel vlakbij Versailles, Adaglio. Het was niet superchic en helaas ook niet zo schoon als je zou willen, maar de service is goed en we hadden een fijne ruime kamer, waardoor het voor mij gemakkelijk was om rond te lopen. Het hotel zit in een heel leuk buurtje, waar het lekker levendig en bruisend is van de mensen, met kleine en echt Franse bistrootjes en cafeetjes op loopafstand. Bij een leuk Italiaans restaurantje dat zoiets als Jaordiano heette, nuttigden we ons avondeten: het was niet zo lekker als ons eigen favoriete Italiaanse restaurant in Rotterdam, maar de spaghetti carbonara die ik bestelde was beslist niet slecht. In ieder geval een fijne eerste avond!

Wat foto’s van de buurt waarin het hotel zat:

Na het eten gingen we eigenlijk meteen slapen, om de volgende ochtend rond negen uur op pad te gaan! We begonnen de dag met een superlekker maar simpel ontbijtje bij Café Panis aan de overkant van de Notre Dame, een leuk cafeetje waar we eerder zijn geweest en waar het vaak gezellig druk is. Met een echt Franse croissant en een kopje thee konden we de dag beginnen, om vervolgens koers te zetten naar de Notre Dame!

Het was helaas niet erg mooi weer: bewolkt en met slechts een waterig zonnetje, nogal wat wind en het was ook nog eens best koud. Maar dat mocht de pret beslist niet drukken, want het was in ieder geval droog en ook met wat minder weer is Parijs nog steeds heerlijk! De Notre Dame is een beetje onze plek in Parijs geworden; ik weet eigenlijk niet precies waarom, maar we gaan er bij elk bezoek wel naartoe, meestal beginnen we er onze tocht door de stad. Ik vind het een ontzettend mooie kathedraal, ik voel me altijd nog kleiner dan ik al ben als ik ervoor sta. Hij heeft zoveel karakter, hij is zo ontzettend imposant en romantisch… sowieso hou ik erg van de gotiek in architectuur en tja… ik kan het niet ontkennen, The Hunchback of Notre Dame is één van mijn favoriete Disney-films. Ik steek er altijd een kaarsje op voor iemand die is overleden of het moeilijk heeft en als ik met mijn moeder een rondje maak door het interieur, voel ik me vaak net Esmeralda als ze God Help the Outcasts zingt. Ik vind het gewoon heel erg mooi en een bijzonder gevoel om daar te zijn, het is voor mij echt een icoon van Parijs geworden. Een romantisch icoon, om bij te zwijmelen en te fantaseren.

Vanwege mijn recente obsessie met Marie Antoinette wilde ik tijdens ons weekend niet alleen graag naar Versailles (daarover later meer) maar ook naar de Conciergerie. Dat was eigenlijk de gevangenis in die tijd: het is onderdeel van het Paleis van Justitie en daar hebben eigenlijk alle Franse beroemdheden gezeten voordat ze geëxecuteerd werden. Marie Antoinette zat er gevangen tijdens haar proces, wat opmerkelijk was aangezien haar echtgenoot, koning Louis XVI, zonder pardon meteen onthoofd werd, geen proces dus. Anders dan bij de Tower in Londen, waar gewoon anonieme cellen zijn en waarvan niet meer te zeggen is wie er heeft gezeten – Thomas More? Thomas Cromwell? Anne Boleyn? Catharina Howard? – zijn hier in de Conciergerie echt nog cellen die hebben toebehoord aan deze mensen, dus ook de cel van Marie Antoinette. Ik wilde deze graag zien, maar helaas.. het mocht niet zo zijn. Op de website had ik gezien dat het grotendeels toegankelijk was, maar niets bleek minder waar. Eén en al trappetjes, zoals ze mijn vader vertelden toen hij het ging vragen. Dat werd hem dus niet. Jammer, maar ja – ik heb het al zo vaak gehad dat ik er niet meer om treur. En het werd goed gecompenseerd met iets wat we eigenlijk helemaal niet verwacht hadden te bezoeken, namelijk de Sainte-Chapelle. Deze kapel stamt maar liefst uit de dertiende eeuw en werd gebouwd voor de waarborging van de schatten van Lodewijk de… elfde? Negende? Geen idee eigenlijk, in ieder geval eentje die al heel lang dood is. Grappig is dat het Paleis van Justitie daar later omheen gebouwd is en wij dachten dus dat dit paleis gewoon te bezoeken was, maar dat bleek niet zo te zijn. Wel werden we door medewerkers het Paleis meegenomen, door het paleis naar de lift om naar de Sainte-Chapelle te gaan – waarbij ik in staat was om een stiekeme snapshot te schieten van het Paleis van Justitie zelf.

De kapel was een grote verrassing voor ons: we wisten eigenlijk totaal niet waar we naartoe gingen, maar het bleek erg mooi te zijn. Hij is dus gebouwd als schatkamer en later is het Paleis van Justitie er blijkbaar omheen gebouwd. De kapel is niet groot, maar we heel indrukwekkend: complexe glas-in-loodfiguren op de ramen, veel blauw en het heeft een romantisch sfeertje: hij deed me een beetje denken aan het kasteel van Blois dat ik heb bezocht toen ik een jaar of drie geleden in Zuid-Frankrijk op vakantie was. Een aangename verrassing, een stukje Parijs ontdekt dat we nog niet kenden!

Vanaf de Chapelle gingen we te voet naar de Boulevard Saint-Germain, waar mijn moeder (en ik stiekem ook, haha) graag naartoe wilden omdat het de setting is van een roman van Tatiana de Rosnay, Het huis waar jij van hield. Dit boek gaat over de sloop van de huizen die er toen stonden, die moesten wijken voor de aanleg van de boulevard. Het is erg aangrijpend om te lezen hoe de bewoners in opstand komen, en we wilden graag zien waar dit ongeveer is geweest. Op weg ernaartoe liepen we door een heleboel straten waar de pracht van Parijs goed tot uiting komt in mooie gebouwen, daarvan een aantal foto’s! De elegantie, de mooie kleuren, de authenticiteit van architectuur, de balkonnetjes, de statigheid… ik kan wel eeuwig doorgaan, haha. Ook ontzettend leuk: de kleine straatjes boordevol restaurantjes waar de obers gewoon buiten staan om je naar binnen te lokken, net als in Little Italy in New York. En de piepkleine libraires, zo leuk!

Op de boulevard Saint-Germain zelf is niet zoveel te zien, behalve een mooie wijk en veel verkeer, dus besloten we een stop te maken bij het heerlijk Franse en populaire Café de Flore! Ik wilde hier graag naartoe omdat het echt Frans is, omdat de echte Fransen er komen en tja, ook wel enigszins omdat Blair en Serena er ook koffie drinken aan het begin van Gossip Girl seizoen 4. Het is beslist geen goedkoop tentje, maar wel erg gezellig en helemaal Frans: mensen zitten er gewoon heel relaxed de krant te lezen en toen er een stel vaste klanten binnenkwam, snelde zo ongeveer de hele staf toe om ze te begroeten en een uitgebreid gesprek te voeren in rap Frans. Erg leuk!

Met ondertussen een gegroeide behoefte om even ergens te gaan zitten en uit te puffen, zetten we koers naar de Jardins de Luxembourg, het park van Parijs waar de echte Fransen komen. Het weer was er niet naar om echt een wandeling te maken, maar het was wel leuk om er te zitten en onze meegebrachte lunch mee te brengen – er is niets mis met broodjes en koekjes, lunchen in de stad van haute cuisine is gewoon duur, dat is geen geheim. Het was inmiddels ook een uur of twee, en de vraag was eigenlijk: wat doen we nu? De bezienswaardigheden hadden we al gehad, aangezien we niet naar de Arc de Triomphe, de Eiffeltoren, het Louvre enzovoorts hoefden. Ik wilde graag nog even een klein beetje shoppen, dus pakten we de auto en togen we naar de duurste winkels. Altijd leuk om een verlangende blik te werpen in de etalages van Chanel, Gucci, Michael Kors, Louis Vuitton en Dior. Nu moeten jullie niet denken dat ik een peperduur parfum, een echte designertas of een haute couturejurk heb gekocht, want zover reikt mijn budget helaas niet. Nee, ik wilde graag naar Bookmarc, de boekwinkel van Marc Jacobs. Die verkoopt naast de favoriete boeken van deze ontwerper ook door hem ontworpen notitieboekjes, en aangezien mijn zus Laura een groot fan is van designerartikelen had ik het in mijn hoofd geplant om zo’n boekje voor haar te kopen. Ook een beetje eigenbelang hoor, want ik wilde er zelf ook eentje, gna gna. Ze zijn relatief prijzig in vergelijking met boekjes die je bij de Action of de Hema kunt scoren, maar eh… ze zijn wel goedkoop voor een designerartikel!

Dit kocht ik voor Laura (ik jat de foto even hoor Lau, en het flesje cola kregen we er gratis bij, ook door MJ ontworpen)

En dit boekje scoorde ik voor mezelf:

De volgende halte: Ladurée! Dit vereist enige uitleg. Op de blog van Annemerel las ik al vaak over dit superschattige, op en top Franse merk dat voornamelijk bekend is door hun macarons, koekjes met een laagje van het een of ander ertussen. Het bestaat al sinds 1862 en is behoorlijk prijzig. Er zitten locaties van de boetiekjes in heel Parijs, maar ook in New York en Londen. Naast de macarons heeft Ladurée ook fantastische taartjes en broodjes. In Parijs zijn twee locaties die als restaurant ingericht zijn: de ene is enorm toeristisch en zit op de Champs-Elysées (dan weet je het al wel) en de andere, Ladurée Royale, zit aan de Rue Royale. Dit is een tearoom waar je ook kunt lunchen en ontbijten, maar waar je voornamelijk helemaal in 19e-eewse stijl kunt high tea’en! Het is klein en er staat een behoorlijke rij voor, maar wanneer je daar eenmaal in staat komt een medewerker vragen met hoeveel mensen je bent, zodat je uit de rij wordt gepikt als er een tafel voor jouw aantal vrij is, heel professioneel! Ik wilde hier echt heel graag naartoe en het was zeker een superleuke ervaring. Ladurée is heel elegant, vrouwelijk en niet super (ergerlijk) toeristisch of commercieel, maar vooral stijlvol. Ik bestelde zoals al wel te verwachten was thee met de naam ”Marie Antoinette” en die smaakte heerlijk! Vrij sterk, maar hoewel ik altijd suiker in mijn thee drink hoefde dat nu niet. Er zat van alles in en het smaakte bij de ene slok fruitig en dan weer bloemig, heel lekker! Mijn moeder had dezelfde thee en mijn vader koffie (tja, mannen die niet van thee houden, drinken het ook gewoon niet haha) en natuurlijk moest er ook wat gegeten worden. Mijn ouders waren erg benieuwd naar de macarons en bestelden daar dus een bordje van met verschillende smaken. Ik was daar niet zo geïnteresseerd in en na één hapje geproefd te hebben, vond ik het ook niet echt spectaculair lekker. Niet vies, maar het zal wel zijn dat ik er gewoon niet zo van hou. In plaats van macarons koos ik voor een taartje: nog een heel gedoe om te kiezen want het zijn zoveel mogelijkheden, en mijn buik kan momenteel niet veel aan, dus ik wilde niet met een gigantisch gebakje opgescheept zitten dat ook nog eens niet lekker zou kunnen zijn. Dus uiteindelijk ging ik maar voor het cakeje dat me het lekkerste leek, de Terre Fraise Mascarpone, met aardbeien en mascarpone (een soort roomkaasroom).

En wat bleek? Het was heerlijk! Niet alleen zag het er superlekker uit zoals je op de foto’s hieronder kunt zien, maar het smaakte ook echt heerlijk! Naast grote zaten er ook kleine aardbeitjes tussen, de room was werkelijk fantastisch (en fantastisch dikmakend…) en het taartje zelf, dus de korst, was ook echt superlekker. Serieus, ik voelde me net Blair Waldorf in het begin van Gossip Girl seizoen 4 (ja, alweer, ik weet het) die al die pastries aan het proeven was. En ik voelde me ook een beetje Marie Antoinette. Niet zo gek, als je bedenkt dat Ladurée alle heerlijkheden heeft verzorgd die je in de film met Kirsten Dunst ziet. Yummy… ♥

Na dit avontuur waren we alle drie behoorlijk uitgeput, dus pakten we de auto en gingen we terug naar het hotel. Een paar uur rust (het was ongeveer half 5 toen we bij Ladurée weggingen) deed ons goed en rond 7 uur vertrokken we weer de stad in om te eten. Aan de Boulevard Montparnasse ligt het restaurantje dat mijn ouders in 2004 ontdekten, toen ze op zoek waren naar een plek om te eten toen ik in het ziekenhuis Necker was opgenomen (in een hele grote stad lag een heel klein meisje, haha, het is niet niks om in Parijs in het ziekenhuis te liggen… maar dat is een heel ander verhaal). Sindsdien zijn we er eigenlijk altijd teruggekomen als we in Parijs waren, en dat wilden we nu dus ook weer doen. Het restaurant heet Le Select en is niet alleen heel gezellig en goed bekend (schrijfster Tatiana de Rosnay komt er regelmatig!) maar ze hebben ook superlekker eten, vriendelijk personeel én een kat van de zaak, Mickey! Helaas wilde hij zich deze keer niet vervaardigen tot een momentje op schoot, maar goed. We hebben heerlijk gegeten met ons drietjes, helaas zijn de foto’s van het eten verloren gegaan dus jullie zullen me op m’n woord moeten geloven: ik had net als mijn ouders de soep van de dag, compleet gepureerde groentesoep met van alles erin, erg lekker! Als hoofdgerecht had ik ravioli met pompoen en paddenstoelen, ook gewoon heel erg lekker, kan niet anders zeggen!

Na het eten zijn we meteen teruggegaan naar het hotel: het was nog niet zo heel laat, maar we waren alle drie moe en wilden graag naar bed om na deze heerlijk geslaagde en genoten dag op te laden voor nog eentje!