Ik wil geen Dora-schoenen!

Ik ben er de persoon niet naar om te klagen over de dingen die door mijn ziekte niet kunnen, maar soms zijn er gewoon zaakjes die niet zo fijn zijn en dat mag de wereld best weten. Eerder deze week schreef ik al over dat ik soms best onzeker ben over de rare kronkels van mijn lijf en dat me dat best frustreert; vandaag gaat het over iets praktischers. Ik ben namelijk klein – momenteel nog net geen 1.40 – en ik zal nooit de lengte van een normale volwassene bereiken. Mijn droom is heel lang de 1.50 geweest, maar onlangs hebben we te horen gekregen dat mijn groeischijven aan het sluiten zijn waardoor het groeihormoon dat ik momenteel spuit niet lang meer zal werken en we er dus binnenkort mee moeten kappen. Nu vind ik het over het algemeen niet zo erg om klein te zijn, want klein is fijn en het geeft een des te fijner gevoel om lekker volwassen te reageren wanneer iemand me aanziet voor het kind dat ik niet ben. Maar er is één ontzettend hekel punt waar ik in het dagelijks leven steeds weer op stuit en dat moet er gewoon even uit. Want het is iets dat niet onmogelijk op te lossen is en ik ben van de kleine-kansjes-zijn-ook-kansjes, dus… lees vooral door!

Ik heb namelijk vaak veel moeite met het vinden van kleding. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit tegenwoordig best meevalt omdat ik de laatste paar jaar flink gegroeid ben, waardoor ik nu qua maten ongeveer bij de twaalf- tot veertienjarigen zit. Kleren voor die leeftijd passen gelukkig goed bij mijn stijl en zijn ook niet al te kinderachtig, dus het is nooit echt moeilijk om iets te vinden als ik ga shoppen. Maar met schoenen is dat vaak een ander verhaal. Laarzen vallen nog wel mee, die kan ik redelijk goed vinden, maar tot voor kort zat ik met de zomerschoenen echt tussen de gympen met plaatjes van Dora en de Disney Prinsessen erop (vaak ook nog terwijl ze voor de rest gewoon hartstikke leuk waren, grmbl). Heel erg frustrerend. Zoals ik al zei valt het met kleding nu wel mee, maar ik heb ook periodes gehad dat ik met jeans gedoemd was tot glittergevallen voor tienjarige meisjes en met jassen tot afschuwelijke fluorescerende kleuren plus stomme versieringen en plaatjes. Blegh.

Maar dat is niet het enige struikelpunt. Ik denk dat er meer mensen zijn met een ziekte of handicap die dit probleem hebben: er is heel weinig kleding geschikt voor rolstoelgebruikers of mensen die door fysieke beperkingen of ziektes andere lichaamsverhoudingen of -problemen hebben. Er bestaat wel aangepaste kleding, maar die ziet er meestal niet zo geweldig modieus uit. Nu red ik het nog wel met gewone kleding van de H&M, C&A en Zara, mede dankzij de naaikunsten van mijn moeder die het altijd wel kan fixen als er iets veranderd moet worden, maar niet iedereen heeft zo’n fijne mams. Veel mensen hebben vanwege hun beperkingen kleding nodig die bepaalde delen ondersteunt of het accent verlegt, die comfortabel zit om pijn of ongemak te voorkomen, noem het maar op. Om nog maar te zwijgen van schoenen: ik vind het in de zomer al lastig om schoenen te vinden die leuk zijn én waar ik goed op kan lopen, terwijl er waarschijnlijk ook mensen zijn die te allen tijde speciaal ondersteunende schoenen moeten dragen maar ook niet altijd leuke kunnen vinden.

Gelukkig wordt er in de modewereld best wel wat gedaan voor mensen met lastige kledingvereisten. Zo is er een wedstrijd gaande die Fashion on Wheels heet en erom draait toffe mode te ontwerpen voor gehandicapten – waarvoor de enorm inspirerende en ernstig zieke Tannika de Koning gastontwerper is – en heeft Topshop een speciale collectie voor short ladies. Hartstikke fijn natuurlijk, maar de kleding van Tannika – de zogeheten Pijnlijn voor mensen die altijd pijn hebben – en die kleding voor kleine vrouwen vind je nergens. Het zou zo fijn zijn als de gewone winkels die ik net noemde – H&M, Zara, C&A en voor mijn part zelfs Zeeman – ook kleding zouden verkopen voor ”andere” lichamen, maar met dezelfde prijzen. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn, als er veel gebruik wordt gemaakt van stretchstof voor kleding en stevige zolen bij schoenen, vind ik het al best. Het zou het leven voor gehandicapte en kleine mensen zoveel gemakkelijker maken – misschien heel oppervlakkig, maar iedereen wil er toch leuk uitzien in plaats van gehandicapt of kinderlijk? Het is nu eenmaal zo dat je je met leuke kleding aan lekker voelt én als je weet dat je er goed uitziet, krijg je meer zelfvertrouwen. Helemaal niets mis mee dus!