Vivian Al een aantal weken ben ik nu bezig in Violet: Heldin van de Duisternis van Abigail Gibbs. Niet omdat het zo’n dik boek is of omdat ik zo weinig tijd heb om te lezen, want als ik heel eerlijk ben had ik het al lang en breed uit kunnen en willen hebben. Nee, ik denk dat het leesdip-achtige gevoel komt doordat ik dit boek nu al voor de derde keer in een relatief korte tijd lees. Oftewel: ik heb de herleesblues en dat is niet zo heel erg fijn.
Ik lees niet zo vaak boeken opnieuw: over het algemeen vind ik dat er zoveel fijne boeken zijn om te ontdekken dat ik die gewoon liever wil lezen dan de boeken die ik al ken. Toch is het nu mijn project voor dit jaar om boeken te gaan herlezen, deels omdat ik die boeken graag wil recenseren voor mijn blog en deels omdat ik de magie van het verhaal en de personages gewoon weer eens wil beleven. Maar ik heb ontdekt dat er wel wat grenzen aan dat herlezen zitten. Neem nou Violet: dat boek las ik voor het eerst toen ik het als recensie-exemplaar kreeg, ongeveer een jaar later las ik het opnieuw met de intentie om deel twee, Herfstroos, erachteraan te lezen: dat kwam er toen niet van en dus besloot ik dat het nu maar eens wel moest gebeuren.
Op zich is het fijn, dat herlezen. Je hoeft er veel minder over na te denken en kunt veel meer genieten, het is leuk om te zien of je het boek nog steeds zo leuk vindt als eerder. En je kunt er natuurlijk enorm van genieten als dat inderdaad zo is. Maar dat geldt eigenlijk alleen als de magie van die boeken ook echt het herleven waard Is, als de schrijfstijl zo prachtig is, het verhaal zo uniek en de personages zo levensecht dat je het liefst alleen nog maar dat boek zou willen lezen. En dat geldt helaas niet voor alle boeken.
Sommige boeken hebben namelijk een verhaal dat maar een enkele keer mooi is, omdat je daarna gewoon te goed weet wat er gaat gebeuren en hoe de vork in de steel zit. Soms is de hele spanningsboog na een enkele keer lezen opgedoekt, soms is de schrijfstijl dan niet genoeg om vaker van het boek te kunnen genieten. Dat is wat ik nu heb met Violet: het verhaal vind ik nog steeds leuk, maar de loop van de plot ken ik inmiddels zo goed dat ik precies weet welke stukjes er gaan komen: oh ja, nu gaat er dat en dat gebeuren en dat vond ik eigenlijk helemaal niet zo boeiend, hm ik heb niet zoveel zin meer om verder te lezen.
Welke boeken vind ik dan wel het herlezen waard? Ik denk dat de Twilight– en Potterboeken wel echt herleesmateriaal zijn: die hebben zo’n unieke schrijfstijl en unieke wereld dat het leuk blijft om je daarin onder te dompelen en er zijn zoveel interessante verhaallijnen dat die nooit saai worden. Maar het is lastig, want de plot is nou eenmaal iets dat na een keer bekend is. Neem nou titels als Eleanor en Park, Waar het licht is en Hier was ik: je kent de keuzes van de hoofdpersonen en de toedracht ervan. In boeken als De Selectie weet je hoe het uiteindelijk gaat lopen en bij tal van boeken weet je uiteindelijk wie er dood zullen gaan. Is het dan nog wel leuk? Tja, dilemma’s, dilemma’s…
Eigenlijk vind ik dat ook wel een belangrijk criterium voor een schrijver: een boek waar je hoe dan ook meerdere keren van kunt genieten, dat waardevol en magisch blijft. Of beter nog: een boek dat steeds magischer en waardevoller wordt hoe vaker je het leest.
Herlees jij graag boeken?
Ik herlees bijna al mijn boeken minstens één keer, of het moet echt afschuwelijk geweest zijn. Ik heb wel een herlees-lijstje, maar die is niet superlang ofzo. Ik hou er wel van, van dat herlezen! Alleen lig ik dan wel stil natuurlijk, wat betreft nieuwe boeken ontdekken. Dat vind ik wel jammer.
Er zijn enkele boeken die ik heel graag wil herlezen (De Harry Potter-reeks en Twilight-saga zijn daar alvast goede voorbeelden van). Alleen lijkt het er nooit van te komen om daar ook effectief tijd voor te vinden. Van sommige boeken weet ik echter meteen na het lezen dat ik ze niet persé wil herlezen en het afgelopen jaar heb ik daar een heel deel boeken van weggedaan. Dit jaar ben ik wel zoveel mogelijk eigen boeken aan het lezen, dus dat herlezen zal er ook nog wel is van komen.
Ik ben gek op het herlezen van boeken! Het afgelopen jaar is het er veel te weinig van gekomen, dus voor 2016 heb ik mezelf een doel gesteld. Ik ga proberen in totaal 10 complete series uit eigen boekenkast te herlezen – boeken waar ik al eerder enorm van genoot en waarvan het lezen alweer veel te lang geleden is. Op de planning staan onder andere de Divergent boeken, The Hunger Games en Uglies 🙂
Ik herlees wel vaker boeken, maar dan boeken die of heel mooi zijn geschreven, of die nooit saai worden (zoals de Harry Potter-reeks). Een thriller herlezen zou ik niet snel doen, omdat de spanning er inderdaad niet meer is als je de plot al kent.
Er zijn een aantal boeken/series die ik graag herlees. Harry Potter inderdaad, en de Discworld-boeken ga ik ook echt herlezen als ik door de serie heen ben (sterker nog, mijn doel is om dit jaar de serie uit te krijgen en de Witches-novels te herlezen). Ook een aantal klassiekers zijn voor mij echte herlezers: boeken van Charles Dickens en Jane Austen, en de Brontë-zusjes.
Veel andere boeken, juist veel YA-boeken, vind ik leuk om één keer te lezen, en dan vind ik het ook wel weer mooi geweest.
Ik herlees best vaak boeken, haha!