Ik en plannen: match not made in heaven

Eén van de dingen die gewoon onmisbaar zijn bij het studentenleven, is plannen. Op de middelbare school deed ik dat vrijwel niet: ik begon meestal een week voor een toets met samenvatten, soms eerder. Pas bij de examens zag ik in dat het wel wat meer efficiëntie vereiste om het leren goed aan te pakken en maakte ik dankzij mijn zus kennis met de wondere wereld van de studieplanning. Keurig netjes had ik in schema’s staan welke stof van welk vak ik wanneer en op welke manier zou leren: kon niet misgaan. Is ook niet gebeurd, want ik slaagde met vlag en wimpel. Maar dat plannen op het hbo is toch wel even iets anders. Het gaat dan niet zozeer om een leerplanning – want er zijn vaak maar twee of drie tentamens en dan is het niet zo moeilijk om de tijd in te delen – maar veel meer om een studieplanning. Want die grote ladingen opdrachten, projecten, onderzoeken en dossiers… dat gaat soms wel eens het verstand te boven.

Ik weet nog dat het in de eerste slc-bijeenkomst (studieloopbaancoaching) al werd gezegd tegen ons, die angstige en opgewonden studentjes die net kwamen kijken en letterlijk alles nog moesten leren: plannen en wegwerken. Niet uitstellen, maar ermee aan de slag gaan, de schouders eronder, de koe bij de horens vatten en vooral: afvinken op de to-do-lijst. Geen zorgen meer over maken. Er werd toen ook al gezegd dat er peercoaches ingeschakeld konden worden als je moeite had met plannen. Wij knikten braaf: volgens mij is er maar een handvol geweest die dat echt heeft gedaan. Ook ik heb het nooit serieus overwogen: want plannen, dat moest me toch wel lukken. Gewoon een schemaatje maken, alles op een rijtje zetten en afwerken maar. Piece of cake.

Keek ik even lelijk op mijn neus. Want dat plannen, dat is een heel mooi maar ook een best wel gemeen iets. Je denkt dat het heel makkelijk is, maar als het plannen makkelijker is dan het houden aan je planning, doe je toch iets fout. Ik heb er namelijk en handje van om vol enthousiasme planninkjes te maken en te denken: ja joh, doen we even, komt helemaal goed. Blijkt dat het toch wel ietsje moeilijker is. Want tja, schoolwerk neemt nu eenmaal veel tijd in en vooral veel energie, en dat laatste is wel een beetje een probleempje.  Eigenlijk dom van me, dat ik dacht dat ik na een schooldag van half negen tot vier uur nog wel puf zou hebben om nog even te ploeteren. Mooi niet dus, zei mijn lijf. En groot gelijk heeft het.

Begrijp me niet verkeerd, het lukt allemaal prima: in het weekend en op vrije dagen maak ik gewoon de tijd en neem ik ook echt de energie om alles te doen. Maar dat plannen, daar heb ik een andere manier voor gevonden. Vooral omdat ik niet alleen schoolwerk plan, maar ook andere dingen: werk voor mijn blog bijvoorbeeld. Het probleem is dat ik moeite heb met tijdinschatting: vaak denk ik dat het uitwerken van een onderzoeksopdracht een halfuurtje duurt terwijl ik er in werkelijkheid anderhalf uur mee bezig ben, gewoon omdat het een grote opdracht is die ik goed wil maken. Dan heb ik gewoon minder tijd én minder lepels voor andere taken.

Maar ik weet nu hoe het wel moet: prioriteiten. De taken onderverdelen in categorieën en elke categorie een kleurtje geven (ook omdat het lijstje er best leuk uit mag zien, dat motiveert weer!). Felle kleurtjes voor belangrijke dingen. Belangrijke dingen bovenaan. In volgorde van belangrijkheid. Maar ook: leuke dingen inplannen, bijvoorbeeld een serie kijken of een boek lezen – zelfs als dat boek gelezen moet worden voor school, want hé ik ben een boekenwurm en lezen is lezen. Ik ben niet bang om veel dingen in te plannen want daardoor krijg ik ook een overzicht van wat ik nu eigenlijk allemaal moet en wil doen, maar ik vind het momenteel het belangrijkste dat ik kan inschatten wat het belangrijkste is (haha). Dat zijn dingen voor school: die moeten gewoon af. Het werk voor het vak dat ik als eerste heb, moet ook als eerste af. De opdrachten die de meeste tijd innemen moeten als eerste gedaan worden.  En lukt het niet, dan lukt het niet – gelukkig komt niet alles aan op één dag en zijn docenten heel begripvol.  Dat is best fijn.  Oh ja, en een mooie motiverende quote bovenaan het lijstje helpt ook: het vermindert stress en vermeerdert positiviteit! Zo kom ik er wel, denken jullie ook niet?