Ik ben Vivian en ik ben chronisch gelukkig.

 Al een tijdje was ik op zoek naar een manier om mezelf nu écht te beschrijven. Ik ben namelijk heel veel dingen: boekenwurm, blogger, alfa, levensgenieter, kattenmeisje, seriesverslaafde, schrijver, student, paardenmeisje… maar dat zijn allemaal stukjes van mijn persoonlijkheid. Als ik twee dingen zou moeten kiezen die mij echt beschrijven, dan zou ik zeggen: mijn chronische ziekte omdat die me heeft gemaakt tot wie ik ben, en het feit dat ik gelukkig ben. Maar… chronisch ziek en gelukkig klinkt niet zo. Ik hield het eerst op levensgenieter en daarna op het motto my life is not perfect but it does have perfect moments maar dat was het allemaal nét niet… tot ik het vorige week ineens had. Het Eureka-gevoel. Want weten jullie wat ik nou eigenlijk écht ben? Chronisch gelukkig.

Het klinkt misschien een beetje gek, maar het is wel precies wat ik ben. Die twee dingen die het belangrijkste zijn aan mij, wat ik hierboven noemde, die zitten er allebei in; chronisch ziek en gelukkig. Chronisch gelukkig. Het betekent niet dat ik manisch ben en me altijd gelukkig voel, juist niet. Chronisch betekent langdurig en in termen van ziektes vaak ook ongeneeslijk. Langdurig gelukkig. Ongeneeslijk gelukkig. Dat is wat ik ben.

Jullie weten inmiddels vast wel dat het altijd mijn belangrijkst uitgangspunt is geweest: genieten en gelukkig zijn, ondanks alles wat niet kan en niet goed gaat. Dankzij mijn ouders heb ik mezelf kunnen leren om zo positief mogelijk naar de dingen te kijken, dankbaar te zijn, te kijken naar wat ik wel heb en wel kan in plaats van naar wat niet lukt. Ik heb mezelf ontwikkeld zoals ik ben, enerzijds zoals ik van nature ben en anderzijds zoals ik ben door mijn ziekte, met alle goede en minder goede karaktertrekjes die eruit voortgekomen zijn. Door de ziekte ben ik wie ik ben en dat is ook precies waarom ik mezelf niet gezond zou wensen als dat kon. Dan zou ik namelijk niet meer de ik zijn waarop ik juist trots ben.

Ik kan er wel heel lang over doorgaan, maar dan zou ik het alleen maar hebben over dingen die jullie allang weten. Waar het om gaat, is dit: ik ben gelukkig. Ik kan niet precies zeggen sinds wanneer ik me daar zo bewust van ben, ik denk dat het er ergens altijd al wel is geweest, dat het is voortgevloeid uit mijn positiviteit en het genieten. Maar ik kan het nu vol zelfbewustzijn zeggen: ik ben gelukkig. Ondanks dat het niet altijd goed gaat, ondanks dat er dingen zijn die niet kunnen of die ik niet heb, ben ik wel gelukkig. Ik ben trots op mezelf om de dingen die ik bereikt heb, ik ben heel erg blij met de dingen waaruit mijn leven nu bestaat – mijn drie blogs, de studie waar ik enorm van geniet, alles wat ik in mijn vrije tijd doe, de mensen om me heen – en ik voel me lekker in mijn vel en in mijn leven. Ik denk dat chronisch gelukkig daarom ook zo’n goede beschrijving is van wie ik ben: ondanks alles probeer ik altijd positief te zijn en te genieten en hoewel dat niet altijd lukt, lukt het goed en vaak genoeg om gelukkig te zijn en dat ook te blijven met wie ik ben en met hoe mijn leven is. Ik ben chronisch ziek, ik ben mezelf en ik ben gelukkig. Chronisch gelukkig.