Okay, dames en heren van het blogpubliek, even een huishoudelijke mededeling voordat wij overgaan tot de blog van de dag. Kuch, haha. Nee, even serieus: ik heb besloten dat ik iets minder met vaste categorieën op vaste dagen ga werken, simpelweg omdat het me niet lukt om elke donderdag inspiratie te vinden voor twee modeposts en omdat ik weer superveel inspiratie heb voor andere categorieën. Op maandag, dinsdag, woensdag, zaterdag en zondag blijven de categorieën hetzelfde maar op donderdag en vrijdag veranderen ze. In plaats van mezelf vast te pinnen op mode en cultuur, ga ik op die dagen gewoon lekker lifestyle-posts online knallen die soms ook met digitale dingen te maken hebben. Hopelijk vinden jullie dat oké. En zoniet, dan eh… doe ik het lekker toch. En nu is het tijd voor… neurotische tics. Want die heb ik.
Iedereen heeft ze wel… van die karaktertrekjes waar je liever vanaf zou willen omdat ze irritant zijn voor anderen en beschamend voor jezelf. Van die dingen die je doet zonder dat je er echt iets aan kunt doen. Het zijn misschien niet altijd tics, maar wel een soort… nou ja, een soort tics. Lees en huiver.
- Tandenknarsen. Dit komt omdat ik tot mijn negende verjaardag een zuigspeen heb gehad – ik was daar echt aan verslaafd en stopte er pas negen jaar geleden mee. Daardoor is er niet alleen een gat tussen mijn tanden ontstaan (dat ondertussen gelukkig allang gedicht is door een beugel) maar maak ik ook nog een beweging met mijn tanden door ze op elkaar te slaan. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat op de één of andere manier lekker haha, net zoals ik mijn speen lekker vond. In het openbaar probeer ik het wel te minderen, want ik heb me laten vertellen dat het geen fijn geluid is.
- IK WIL ORDE. Tja. In mijn kamer moeten de dingen zijn zoals ik wil. De afstandsbedieningen moeten recht liggen op precies die plek waar ik erbij kan, het zeepbakje moet recht staan, mijn iPad moet altijd binnen handbereik liggen, er moet precies genoeg suiker in mijn thee zitten, er moet precies genoeg tandpasta op mijn tandenborstel zitten, de kussens op mijn bed moeten goed geschikt zijn… tja, misschien toch wel een beetje neurotisch?
- Ik hou niet van vieze dingen. Dat komt waarschijnlijk doordat ik vroeger heel snel misselijk was en al moest overgeven bij lijm of geknoeid eten. Nu is dat gelukkig wel minder en vind ik het niet erg om een beetje lijm op mijn vinger te hebben of om wat gemorst eten gewoon op te likken. Maar ik vind het nog wel smerig om gelikt te worden door mijn kat (ahhh, zielig eigenlijk haha) of om mijn neus te snuiten en dan snotterige handen te hebben, haha. Dan was ik ze toch maar even.
- Ik haast me niet. Nee, ik vind het fijn om op mijn gemakje te doen wat ik moet doen. ’s Morgens zorg ik er gewoon voor dat ik op tijd opsta zodat ik tijd heb om rustig aan te kleden, mijn tanden te poetsen en te besluiten welke accessoires ik wil dragen. Natuurlijk, als ik echt haast heb kan ik best snel zijn, maar ik doe liever rustig aan. Haastige spoed… is zelden goed.
- Ik ben een perfectionist. Ja, dat is echt heel erg. Ik lever geen half werk. Bij fysiotherapie zet ik me altijd voor honderd procent in, zelfs al heb ik eigenlijk geen zin of puf – ik ben dan zelfs geneigd om meer te doen dan ik eigenlijk aankan. Wat schoolwerk betreft, wil ik altijd hard werken en doen wat van me verwacht wordt, al werkt mijn gezondheid niet altijd mee. En op het gebied van schrijven… ben ik pas tevreden als ik genoeg heb geschrapt tot het perfect is in mijn ogen. Bovendien wil ik altijd alles doen zoals het hoort, maar soms doe ik dat niet omdat ik me daar niet goed bij voel. Niets mis mee, maar dat geeft me af en toe wel het gevoel dat het eindresultaat niet perfect kan zijn, haha.
Hebben jullie nog (rare) tics?
Hoeveel wil je er horen? 🙂 Ik ben ook een echte perfectionist, vooral met mijn studies. En ik sta altijd op tijd op, en ga altijd veel te vroeg weg. Mijn kastdeuren blijven altijd openstaan. Ik bijt op de velletjes naast mijn nagels. Sowieso zijn korstjes of velletjes of pleisters of verbandjes geen lang leven beschoren. Nog meer? 😛
Oooh, die van die velletjes herken ik, dat heb ik ook! Echt erg, ik probeer er altijd mee te stoppen omdat het heel lelijk staat, maar blijf er maar aan peuteren haha..
Ik ben echt een stresskip. Dat is mijn meest vervelende eigenschap. Ik kan over van alles in paniek raken. Verder moet van mij de deur naar de kamer waar ik me in bevind altijd dicht zijn. Ik heb geen idee waar die noodzaak vandaan komt. Oh, en ik pulk altijd aan wondjes. Ook niet echt aan te raden.