Vivian 
Ik heb spelletjes spelen altijd leuk gevonden: op de middelbare school besteedde ik een blauwe maandag aan FarmVille en zo gauw ik een iPad kocht, laadde ik de opslagruimte vol met spelletjes. Tegenwoordig is dat wel minder: ik speel eigenlijk alleen nog Kim Kardashian: Hollywood omdat al het andere op zeker moment saai of te moeilijk wordt én te veel tijd opslokt, tijd die ik liever zou besteden aan lezen of bloggen. Maar er is nog een andere tak van het gamen: casual gaming. Relatief eenvoudige spelletjes die je online downloadt of koopt, binnen verschillende genres – timemanagement, hidden object, kaart – opgebouwd uit levels en uitdagingen én met prikkelende verhaallijnen. Ik speelde dit soort spelletjes als kind al en de laatste tijd heb ik ze weer helemaal opnieuw ontdekt!
Tijdverdrijf
Hoe het is begonnen, weet ik niet eens meer, maar ik denk dat ik een jaar of twaalf was toen ik op Zylom de timemanagementspellen ontdekte. En dan vooral de Delicious-serie, waarin je een jonge vrouw genaamd Emily volgt in haar carrière als diner-eigenaresse. Ik speelde de eerste spelletjes in het Nederlands, maar toen de formule zo’n succes bleek en er meer soortgelijke games kwamen, met meer verhaallijnen, ging ik ze ook in het Engels spelen – met als gevolg dat ik flink wat woorden heb geleerd dankzij die spellen. Maar het was vooral een heel fijn tijdverdrijf als ik met vermoeidheid thuis zat, me ziek voelde of even geen zin had in alleen maar lezen of schrijven of voor school werken. Gedurende mijn hele middelbare schooltijd speelde ik de Emily-spelletjes, maar ook de talloze andere spelletjes waarin je een winkel, restaurant, hotel, café, salon of ziekenhuis moet runnen.
Herontdekt
Ik ben heel lang groot fan geweest van de spelletjes en keek altijd reikhalzend uit naar het nieuwe Delicious-spel. Tot ik met mijn studie begon en er weinig tijd meer voor had… toen begon het allemaal een beetje langs me heen te gaan. Maar dit jaar besloot ik in een opwelling een FunPass aan te schaffen – een game-abonnement waarbij je voor een tientje per maand alles van Zylom onbeperkt mag spelen – en begon ik weer te spelen. Want de term casual gaming dekt het perfect: de spelletjes zijn heerlijk om je zinnen even te verzetten, om mee te ontspannen en gewoon als leuk tijdverdrijf. Je kunt er elke dag wel even tijd voor vrijmaken, maar als je dat niet doet is het ook prima. Er is ontzettend veel keus, er zijn talloze sites waar je ze kunt downloaden en geen enkel spel is echt moeilijk. Maar ze zijn wel allemaal heel erg leuk!
GameHouse Original Stories
Toen ik net begon met spelen, had je naast de Emily-games ook de Dash-franchise: Diner Dash is nog steeds mateloos populair en ook ik speelde de Flo-spelletjes graag. Tegenwoordig zijn er nog steeds heel erg veel timemanagementspellen online te vinden, maar ik speel eigenlijk alleen nog maar de GameHouse Original Stories. Dit zijn spellen die eigenlijk allemaal spin-offs zijn van de Delicious-reeks: Emily’s games spelen zich af in Snuggford en daar wonen natuurlijk nog meer mensen, en die hebben dan ook een eigen spel. Zo is er dierenarts Amy (Dr. Cares – Pet Rescue 911) dokter Allison (Heart’s Medicine), kokkin Mary (Mary le Chef – Cooking Passion) filmmaker Maggie (Maggie’s Movies), knutselmeisje Cathy (Cathy’s Crafts) schoonheidsspecialiste Sally (Sally’s Salon – Beauty Secrets) en natuurlijk Emily’s zus en fashionista Angela (Fabulous Angela). Allemaal hebben ze hun eigen zaak of some sorts en dus ook hun eigen gameverhaal!
Graphics
En oh jongens, die spellen zijn zo leuk! Oké, het moet wel echt je ding zijn en ja oké, het wordt soms een beetje repetitief en het is echt heel erg cheesy, maar zó ontzettend leuk om te spelen! Het grappige is dat de spellen voor een groot deel vanuit Nederland worden gemaakt: het is voor ons big business in de game-industrie en heel vaak zie je ook Nederlandse namen bij de credits. Maar de spellen worden duidelijk met zoveel zorg en aandacht gemaakt: de graphics zijn altijd heel erg leuk, lekker kleurrijk en met heel verschillende settings, en de gamepersonages hebben echt iets eigens. Ook al volgen ze allemaal dezelfde formule – klanten bedienen met spullen en producten – er zijn geen twee games hetzelfde en de kans is groot dat je iets vindt wat bij je interesses past. En dat maakt het zo leuk!
Verhaallijnen
Maar waarom deze spellen het vooral zo goed doen, heeft te maken met de verhaallijnen. De mensen van GameHouse hanteren een soort soapserie-benadering: elke game heeft één hoofdpersoon die je ook echt leert kennen en door de interactie met andere personages komen er allerlei thema’s en verhaallijnen voorbij: over carrière maken, liefde vinden, je eigen pad kiezen, een gezin stichten en een leven opbouwen, offers brengen, het juiste doen… echt hoor, het is zeker niet simpel wat er voorbij komt. Veel verhaallijnen zijn echt heel boeiend, zeker omdat er ook allerlei subplots zijn rondom klanten en patiënten en collega’s.
Interactief
En de spelletjes worden ook echt steeds beter! De eerste Emily-spellen hadden nauwelijks een verhaallijn, maar nu is het met elk spelletje echt net alsof je een serie kijkt of een soort blog leest of zo. Veel spellen zijn ook interactief, met minigames, keuzes die je voor je personage kunt maken, kamers die je kunt inrichten, outfits die je kunt kiezen… en dan heb ik het nog niet over de extra uitdagingen en trofeeën, de muis die je in elk level van elk spel moet vinden, de muziek die vaak speciaal voor de game geschreven wordt en die verrassend goed is, de humor die gebruikt wordt door de personages… het is zó levendig en zó leuk!
Makkelijk
En oké, de gameplay heeft ook wel voordelen. In elk spel bevind je je in een setting en je moet mensen bedienen. Dat wordt af en toe wel afgewisseld met minigames, maar in principe is dat de formule. Je kunt het saai noemen, maar het is ook fijn om te weten wat je kunt verwachten: de levels worden maar heel langzaamaan moeilijker en op de ‘’normaal’’-moeilijkheidsgraad is alles prima te spelen. Het is makkelijk spelen: ik speel de spellen vooral voor de verhaallijnen, maar ook omdat het heerlijk is om levels te voltooien met drie stellen én een behaalde challenge. Zeker als je je dag niet hebt!
Ik ben een gamer
Ik vind het altijd een beetje gek om te zeggen dat ik een gamer ben, omdat ik dan iemand voor me zie die heel veel ingewikkelde actie- en schietspellen speelt, maar hé, ook bij casual gaming kun je gewoon zeggen dat je een gamer bent. En daar ben ik trots op, want het is heerlijk tijdverdrijf dat echt niet per se nutteloos is: het verbetert je taalvermogen, maar zeker ook je fijne motoriek, je reflexen, je geduld en doorzettingsvermogen, je zicht… en het leert je misschien ook nog wel iets nieuws. Misschien verbetert het zelfs wel je inlevingsvermogen én het boost je zelfvertrouwen. Verstrooiing én vermaak met een vleugje verrijking!
Speel jij graag dit soort spelletjes?
Credits beeld: GameHouse
Ik speel heeeeel graag dit soort spelletje! Echter gun ik mezelf er geen tijd meer voor. Heb het zo druk met andere dingen.. dochtertje, blog, verhuizing etc.. Misschien als het straks allemaal weer in wat rustiger vaarwater komt dat ik weer een spel download. Deze spellen zijn namelijk TE verslavend haha
Sylvia onlangs geplaatst…Persoonlijk: Even bijkletsen over de verhuizing naar Portugal!
Ze zijn absoluut verslavend! Ik speel soms ook gerust een paar dagen of weken niet, maar ik probeer er altijd weer even een keertje tijd voor te maken, gewoon op een vrije (mid)dag of avond.
Nee, ik speel eigenlijk nooit van dit soort spelletjes. Leuk dat jij er zo blij van wordt!
Zo simpel is dan geluk onlangs geplaatst…Op mezelf wonen, kan ik dat wel?
Het is zo leuk dat er steeds meer mensen zijn die zich als gamer identificeren en dat er ook een steeds breder aanbod is aan spelletjes! En er is echt voor iedereen een game, net als met boeken, eigenlijk. Zelf speel ik (natuurlijk) The Sims (4 ondertussen). Maar ook een game als Banished vind ik geweldig. Is misschien net een stapje te ver uit jouw voorkeur, maar misschien ook net genoeg management en bouw-opties. Je bouwt namelijk een dorp voor mensjes. Met gebouwen als gewone huisjes, maar ook stukken land om gewassen op te verbouwen, en een handelspost om nieuwe producten te kopen, en een brouwerij. En een jagershut. Vissershutten. Je het geen geld nodig, maar je mensjes moeten wel boompjes kappen en stenen stukslaan om je gebouwen te bouwen. En als ze in een huisje wonen, komen er spontaan kinderen.
Daarnaast heb ik ook spellen gespeeld als Dragon Age, Guild wars (2) en Lord of the Rings Online. En bijna alle Dune games 🙂
Dat spel dat je beschrijft klinkt als een aantal soortgelijke spelletjes die ik wel eens op de iPad speel, zoals Township en zo. Het idee vind ik leuk, maar vaak gaat het toch vervelen haha.