Hoogtepunten en lessen: dit was 2015

Die dagen tussen kerst en Oud & Nieuw vind ik altijd een beetje raar en ongemakkelijk: je weet dan nooit zo goed wat je moet, je schommelt tussen twee feestdagen en ik heb dan altijd het gevoel dat ik niet zo productief ben. Tegelijkertijd vind ik het wel erg fijn om deze dagen te gebruiken voor een beetje bezinning: er is een jaar voorbij, een hoofdstuk afgesloten, en op hetzelfde moment begint er een gloednieuw jaar en een gloednieuw hoofdstuk. Tijd om eens even terug te kijken op wat 2015 mij gebracht heeft!

Mijn gezondheid kreeg een boost

Het jaar begon niet zo heel erg goed voor mijn lijf. Ik zat nog steeds in een slechte periode waarin ik veel last had van mijn darmen, onwijs moe en slap was en ook nog eens kampte met chronische peesontstekingen die soms behoorlijk heftig konden zijn. in januari skipte ik dan ook een tentamen – dat ik dankzij de fijne flexibiliteit van de hogeschool later gewoon nog mocht maken zonder verlies van hertentamen – om naar het ziekenhuis te gaan voor een darmonderzoek. Daar kwam – verrassing! – niets uit, maar wonderbaarlijk genoeg ging het in februari en maart ineens stukken beter. Ik had veel minder last van mijn buik, kreeg meer energie en kwam ook veel fijner in mijn vel te zitten: het geluk lachte me echt toe. En weet je… tot op de dag van vandaag gaat het nog steeds ‘’prima’’ met mijn gezondheid! Tussen aanhalingstekens, want helemaal goed gaat het natuurlijk nooit, maar ik voel me gewoon heel goed en heb geen echte klachten meer.

Wat het nu precies is geweest? Een combinatie van stressfactoren, oververmoeidheid en het feit dat ik een bepaald deel van mijn voeding niet meer aankon. Inmiddels functioneer ik prima op de voeding zonder dat dat bestanddeel volledig is, krijg ik B12-injecties voor een beetje algemeen onderhoud en gaat het eigenlijk gewoon goed! En daar ben ik ontzettend blij mee en dankbaar voor, want het neemt een stuk onzekerheid weg en het is gewoon fijn om echt het gevoel te hebben dat ik op de top van mijn kunnen kan functioneren wat dat betreft. Ik heb hierdoor wel echt geleerd dat het o zo belangrijk is om goed op mezelf te letten, want ik ben nu eenmaal ziek en hoe moeilijk dat soms ook is, dat mag ik niet vergeten.

Ik ging naar een schrijfworkshop

Begin februari organiseerde Xander Uitgevers een schrijfworkshop omtrent de Coffee Company-schrijfwedstrijd en daar besloot ik heen te gaan. Gewoon, omdat het me ontzettend leuk leek en omdat ik vastbesloten was om echt eens wat meer uit mijn schulp te kruipen. Het wás ook echt heel gezellig, ik heb er dingen van geleerd en het was helemaal niet raar om ‘’het meisje in de rolstoel’’ te zijn bij zoiets. Echt socialer zijn is me dit jaar niet heel erg gelukt, maar nu ik dit schrijf besef ik wel weer dat ik – en dat zeggen meer mensen me – me niet moet laten tegenhouden door mijn onzekerheid op dat gebied, dat ik heus niet buiten de boot zal vallen omdat mijn persoonlijkheid en mijn redenen om er te zijn echt volstaan.

Ik maakte een tijdschrift

Klein, maar o zo fijn hoogtepunt: samen met een medestudent stortte ik me op het maken van een tijdschrift voor de cursus Journalistiek schrijven en dat was zó leuk! Ik voelde me echt helemaal in mijn element bij het schrijven van die artikelen en het leukste is dat we het ook daadwerkelijk hebben laten drukken, met mooie lay-out en al, en daar ben ik echt wel heel trots op.

Ik kreeg meer zelfvertrouwen omtrent het lesgeven

Begin dit jaar had ik een periode van behoorlijke onzekerheid, over mijn gezondheid en mijn capaciteiten, maar daardoor ook over het lesgeven. Kan ik het wel, kan ik het wel aan, ben ik wel goed genoeg, heb ik wel genoeg geleerd, lukt dit me wel, ben ik niet te beperkt enzovoorts. Maar ik heb geleerd dat onzekerheid nooit helemaal verdwijnt: er zullen altijd dingen moeilijk zijn en er zullen ook altijd dingen minder goed of anders gaan dan je wilt. Het belangrijkste is dat ik dat gebruik om me te ontwikkelen en dat ik door blijf gaan omdat het mijn passie is en ik er zo onwijs veel voldoening uit haal: dat heeft me echt geholpen meer zelfvertrouwen te krijgen over het lesgeven en dat voelt ontzettend fijn!

Ik kreeg de PowerPen

Iets wat ook absoluut bijdroeg aan het krijgen van meer zelfvertrouwen was dat ik de PowerPen kreeg. Dit is een award van het PowerPlatform van de hogeschool (steunpunt voor studenten met een beperking) uitgereikt aan een student die te maken heeft gehad met obstakels en zich daar niet door uit het veld heeft laten slaan. En die hebben ze aan mij gegeven, omdat docenten mij hadden genomineerd en omdat iedereen vond en vindt dat ik zo goed bezig ben. Ik had echt geen idee en het was dan ook een enorme kick, het voelde zo ontzettend goed! Echt gewoon onbeschrijflijk hoe bijzonder dat was en nou ja, toen steeg mijn zelfvertrouwen ook echt de lucht in!

Ik nam mijn kamer onder handen…

Omdat ik wel echt een beetje toe was aan een volwassenere kamer, besloot ik in het voorjaar dat het tijd was voor een nieuw likje verf en nieuwe meubels. Ik bivakkeerde een paar nachten in de woonkamer en ik ben nog steeds superblij met het frisse, mooie interieur waar ik maar wat graag in woon!

… en vervolgens mijn haar

Dit is echt een hoogtepunt, want het voelde zó goed om mijn haar na jaren van opsparen af te knippen en te doneren aan Stichting Haarwensen! Ik ben zelf kaal geweest en weet dus hoe het voelt om geen haar te hebben zonder dat dat komt door kanker. Daar kwam nog eens bij dat mijn korte kapsel me heel goed bleek te staan en me meteen een stuk meer uitstraling gaf. Het is nog steeds kort, en hoewel ik het wel weer wat langer wil laten groeien, ben ik van plan het wel wat meer te onderhouden.

Ik haalde mijn propedeuse

Yes, over iets dat goed voelt gesproken! Ik mocht eindelijk mijn propedeuse in ontvangst nemen met een vet mooie cijferlijst erbij. Blij toe, want het zorgde best een beetje voor stress met al die eerstejaarsvakken die ik nog moest inhalen… maar het is gelukt, yay!

Ik ontmoette Frits Sissing en Lucille Werner

Jaaa, dat was leuk! Frits ontmoette ik toen ik met mijn ouders naar de opnames ging van Tussen Kunst & Kitsch en hoewel het allemaal een beetje tegenviel was het wel een leuke dag. En op mijn verjaardag waren de opnames voor het programma Pointless waar Laura en Jouke (mijn zus en zwager) aan meededen en mocht ik na de opnames even blijven voor een fotomomentje met de onwijs inspirerende en toffe Lucille!

Ik kreeg een achterneefje

Een nicht met wie we voorheen helemaal niet zoveel contact hadden, is in het voorjaar moeder geworden van een allerliefst jongetje dat ik dus vol trots mijn achterneefje mag noemen. We zijn nu twee keer daar geweest, de eerste keer toen hij nog maar een week oud was en de tweede keer toen hij een half jaar was, en hij is zó lief. Ik vind het zó leuk.

Ik begon met een nieuwe stage

En dat was best wel spannend, want het Recon College is en compleet nieuwe school waar ze me echt zouden beoordelen op wat ik waard ben en niet, zoals bij de mytylschool, op het feit dat ik een oud-leerling ben. Maar het gaat goed! Ik leer echt waar mijn verbeterpunten liggen en het voelt ook echt heel goed om deel te zijn van een team. De contacten blijven nog een beetje uit (ga ik in het nieuwe jaar aan werken) maar ik voel wat ik ook al voelde tijdens het teamuitje van de mytylschool: dat ik er gewoon bij hoor en dat ik daar ook heus van mag genieten, en dat is zo fijn!

Ik genoot van Spanje, Brussel en Parijs

In de zomervakantie ging ik voor het eerst naar Spanje, de Costa Brava om precies te zijn, en het was heerlijk! Het strandje waar we vlakbij zaten, de mooie stadjes en dorpjes, Barcelona, het heerlijke eten… superfijn. Daarnaast gingen we ook nog een weekend naar Brussel en een weekend naar Parijs en ik vind het gewoon heerlijk om in die korte tijd zoveel mogelijk toffe dingen te doen en te zien, even helemaal weg en helemaal bezig met die mooie steden.

Ik begon met The Book Review en Profielen

In augustus startte ik The Book Review: mijn kritisch-persoonlijke boekenblog waar ik nog altijd heel veel plezier aan beleef. Het is gewoon enorm fijn om te kunnen schrijven over boeken en lezen op een blog die daar volledig om draait, en wat nog veel fijner is: ik krijg regelmatig heel veel reacties van andere boekbloggers én er zijn steeds meer uitgevers die me op de perslijst hebben staan en voor wie ik boeken mag recenseren. Daarnaast begon ik in september ook met het bloggen voor Profielen, het magazine van de hogeschool: ik schrijf over het studeren met een functiebeperking en dat bevalt heel goed, ik krijg er ook echt positieve reacties op en nou ja, het is gewoon zo leuk!

Ik mocht spreken voor publiek

Voor de tweede keer werd ik door mijn behandelend arts gevraagd om een gastcollege te geven: vorig jaar vertelde ik voor het eerst het verhaal over mijn ziekte en mijn leven aan een publiek van 4000 studenten geneeskunde (2000 in de zaal waar ik stond en nog eens 2000 in een andere zaal waar ik op groot scherm werd vertoond) en dat gaf ook nu weer zo’n kick! Het voelt goed om echt iets van mezelf te delen met mensen die daar heel veel aan kunnen hebben en alle vragen en positieve reacties die ik na afloop kreeg… gewoon echt heel bijzonder en heel fijn.

Ik begon met trainen

Sinds een aantal weken ben ik begonnen met wekelijkse fysiotherapie en het gaat nu al zo goed! We begonnen met een beetje conditietraining en zijn nu vooral bezig met spier- en evenwichtstraining en wow… ik kan gewoon echt al zelfstandig staan en ik merk ook echt dat mijn benen sterker worden, dat het lopen makkelijker gaat en dat ik mijn gewicht echt kan verplaatsen. Ik denk dat dit me nog heel ver kan gaan brengen!

Ik werd gevraagd als getuige

Jaja, daar is-ie dan: mijn zus gaat trouwen! Op Hemelvaartsdag heeft ze zich verloofd en alsof dat op zich nog niet geweldig genoeg is, heeft ze mij ook nog eens gevraagd om haar getuige te zijn. Absoluut een hoogtepunt! Net als het meehelpen met het uitzoeken van dé perfecte trouwjurk, dat was echt een hele leuke dag! Ik vind het ontzettend leuk dat ze het aan mij heeft gevraagd en enorm bijzonder en ik ben heel erg trots op haar.

Ik was gelukkig

En dat ben ik natuurlijk nog steeds! Maar serieus, als ik op het afgelopen jaar terugkijk realiseer ik me dat het gewoon een heel mooi jaar is geweest. Met struggles, zeker weten, maar ook met heel veel mooie momenten. Ik heb heel veel genoten van grote hoogtepunten en van kleine fijnheden, ik heb geleerd dat ik lief voor mezelf moet zijn en moet doen wat goed voelt maar ook eens wat vaker écht voor mezelf moet kiezen, op allerlei gebieden. Ik heb geleerd dat ik op allerlei manieren kan groeien en dat ik op heel veel manieren gewoon gelukkig kan zijn. Ik heb geleerd dat ik trots mag zijn op mezelf en dat ik dat ook daadwerkelijk ben, ik heb geleerd dat ik soms niet alles zo serieus moet nemen en dat ik soms ook juist wél weer wat serieuzer moet zijn. Het was een mooi jaar.

Hoe zit het met de voornemens?

Ik heb voor de grap eventjes gekeken naar de voornemens die ik had voor 2015 en daar heb ik er best wel wat van gehaald. Mijn leven beter documenteren is niet echt gelukt, maar dat wordt absoluut een doel voor het komende jaar! Datzelfde geldt voor het blij maken van mensen en socialer worden: ik heb er wel aan gewerkt, maar ik ben nog niet echt tevreden. Elke dag schrijven is ‘m ook niet geworden, maar ik vind dat niet erg want dat hoeft ook helemaal niet. En verder… mijn kamer is veranderd, mijn propedeuse is gehaald, de 70 boeken zijn gelezen (78 zelfs) en ik heb zeker weten geleefd. Mooie score, toch?

Wat waren jouw hoogtepunten van 2015?