Afgelopen week heb ik flink wat persoonlijke artikelen geschreven – eigenlijk alleen maar, en dat terwijl ik dat voorheen niet echt deed. Het merendeel van mijn blogcontent bestaat namelijk uit recensies en artikelen over lezen, omdat ik die gewoon het liefste schrijf. Maar de laatste tijd had ik een beetje last van een blogdip: ik had weinig tijd om stukjes te schrijven en ook weinig tijd om te lezen, waardoor ik niet meer goed wist wat ik moest plaatsen. Tot ik bedacht: laat ik, hoe simpel het ook klinkt, gewoon schrijven over wat me het meest bezighoudt op boekengebied. Laat ik gewoon de onderwerpen kiezen die me op dit moment het meeste aanspreken. En dat bleken vooral persoonlijke onderwerpen te zijn. Is dat erg? Nee toch? Maar hoe persoonlijk mag het eigenlijk worden als je een boekenblog hebt?
Nicheblog en persoonlijkheid
Je vraagt je misschien af: waarom zou mijn boekenblog niet persoonlijk mogen zijn? Het gaat toch over mij? Ja en nee. Een boekenblog is anders dan een persoonlijke blog: een boekenblog is een nicheblog en daarin vergelijkbaar met bijvoorbeeld een travelblog, een foodblog, een beautyblog of een ‘’blogblog’’ (over bloggen). Een nicheblog heeft een specifieke focus in plaats van dat het over van alles en nog wat kan gaan, zoals een persoonlijke blog. Nicheblogs zijn vaak minder persoonlijk omdat de blogger zich richt op een groter publiek. Met tips, reviews, tutorials en inspiratieartikelen komt het meer in de buurt van een online magazine. De bloggers erachter willen hun lezers graag informeren en inspireren, maar ze willen ook graag groeien: het delen van hun persoonlijke leven heeft vaak minder prioriteit omdat bezoekers daar niet per se voor komen.
Expertise
Ik herken het bij mezelf ook: bij een blog over bloggen heb ik er ook geen behoefte aan om persoonlijke stukjes te lezen. Ik volg de blog namelijk juist vanwege de expertise op het gebied van bloggen. Een blog over self improvement volg ik vanwege de handige tips en inzichten, niet omdat ik persoonlijke binding voel met de blogger. En dat is een goed teken: als je jezelf als expert kunt neerzetten, betekent dat dat jouw identiteit en persoonlijke leven er verder niet toe doen, dat je mensen bereikt door je expertise.
Is een boekenblog wel echt een nicheblog?
Eigenlijk is de boekenblogwereld een geval apart: er zijn zoveel verschillende boekenblogs en eigenlijk ook tal van verschillende soorten. Ergens kun je een boekenblog ook als een nicheblog beschouwen: je focust je specifiek op boeken en schrijft reviews waarmee je mensen aan- en afraadt wat ze moeten lezen, je geeft tips en hebt een redelijke invloed op de publieke opinie, zoals dat mooi heet. Je zou kunnen zeggen dat het dan dus gaat om jouw expertise wat betreft boeken, zeker als je – zoals ik doe – ook je mening geeft over boekennieuwtjes en kwesties in de boekenwereld. Maar boekenblogs zijn enorm talrijk. Er zijn er die ook voor een deel persoonlijk zijn of die bijvoorbeeld ook over films of mode gaan. Er zijn boekenblogs die heel specifiek over een bepaald genre of deeltje van de boekenwereld gaan en er zijn boekenblogs die qua blogstijl iets heel unieks doen. Alles is mogelijk.
Een (boeken)blog is sowieso persoonlijk
Iets wat we in gedachten moeten houden als het om bloggen en specifiek om boekenblogs gaat, is dat bloggen eigenlijk hoe dan ook persoonlijk is. Je deelt altijd jouw eigen ervaringen, ook als je je persoonlijke leven daarbij geen rol laat spelen. Je deelt methodes die voor jou werken in je tutorials, je geeft tips die voor jou handig zijn gebleken, je deelt inspiratiebronnen die jij fijn vindt. Het is altijd subjectief, altijd gekleurd en je blog zal altijd jouw persoonlijkheid met zich mee dragen. Ook bij een boekenblog is dat zo: je recenseert en bespreekt immers vanuit jouw ervaring met het boek in kwestie. Wat jij vindt, hoeft een ander niet ook te vinden en omgekeerd. Het gaat juist mis op het moment dat iemand zijn reviews als ‘’de waarheid’’ gaat presenteren.
Persoonlijkheid zorgt voor binding
Een blog die minder persoonlijk is, dus waarin je niet zo vaak schrijft over je eigen leesleven of je dagelijkse dingen, legt misschien meer focus op je expertise en dat is uiteraard positief. Maar als je wél zorgt voor persoonlijkheid op je blog, levert dat meer binding op. Mensen vinden het fijn om te weten wie jij bent als lezer, wat jouw smaak is en wat jouw ideeën zijn. De wereld bestaat uit een enorme groep lezers, en mijn ervaring is dat die zich al snel verbonden met elkaar voelen als ze hetzelfde denken over een boek of op dezelfde manier lezen of op dezelfde dingen afknappen. Het is dus alleen maar tof als je dat soort dingen deelt! Daarnaast zorgt persoonlijkheid er ook voor dat je blog fris en dynamisch blijft: het hoeft allemaal niet zo serieus, lezen is tenslotte leuk!
Maar hoe persoonlijk moet je nou zijn?
Ik denk dat je op twee manieren persoonlijk kunt zijn op een boekenblog. De ene manier is door niet-boekige stukjes te schrijven, bijvoorbeeld over je dagelijks leven of over je andere hobby’s. De andere manier is door lezers een kijkje te gunnen in jouw persoonlijke leesleven, bijvoorbeeld met artikelen over wat je hebt gelezen of wilt lezen, feitjes over jouw leesgedrag, persoonlijke tips, je boekendromen en ga zo maar door. De eerste manier gebruik ik zelf niet, maar dat is puur omdat ik ook nog een persoonlijke blog heb waar ik over dat soort dingen schrijf. De tweede manier ben ik steeds meer gaan waarderen omdat ik het eigenlijk heel leuk vind om te schrijven over hoe ik lees en wat dat voor mij betekent: het zorgt ervoor dat mijn blogstijl relaxed blijft en dat ik het schrijven over lezen net zo leuk blijf vinden als het lezen zelf.
Onderscheid jezelf
Wat voor mij heel belangrijk is bij het boekbloggen, is dat je je kunt onderscheiden. Er zijn zoveel boekenblogs en soms is het heel moeilijk om ze uit elkaar te houden, maar als ze iets unieks hebben blijven mensen sneller hangen. Persoonlijke stukjes kunnen ervoor zorgen dat je meer opvalt, maar het kan ook gebeuren dat je daardoor juist meer opgaat in de massa: het heeft alles te maken met de invalshoeken die je kiest en hoe je schrijft. Wat wel geldt: hoe vaker je iets van jouw persoonlijke (lees)leven laat zien, hoe sneller mensen blijven hangen. Bedenk: een boekenblog móet iets van persoonlijkheid hebben, anders is het net een bundel krantenartikelen. Waar je die persoonlijkheid in stopt – in je onderwerpkeuze, in je persoonlijke aanwezigheid – is aan jou.
Doe je eigen ding
Eigenlijk is er geen juist antwoord. Uiteindelijk gaat het om jou: jij bent de blogger, het is jouw blog, en het is het belangrijkste dat jij je fijn voelt bij wat je schrijft en hoe je dat aanpakt. En juist door te doen wat bij jou past en wat jij fijn vindt, zorg je ervoor dat je blog sterk blijft en dat je er zelf plezier in houdt. Eén tip kan ik nog wel geven: bedenk hoe jij jezelf wil laten zien op je blog. Als lezer, dus inclusief persoonlijke stukjes die met lezen te maken hebben? Als blogger, dus met puur inhoudelijke stukjes? Of als jezelf, met alles wat bij jou hoort (een combinatie van lezer en blogger dus)? Wat vind je zelf fijn bij blogs die je graag leest? Maar vooral: waar voel jij je het beste bij? Zorg dat je jezelf blijft op je blog.
Hoe persoonlijk vind jij dat een (boeken)blog moet zijn?
Ik vind juist de afwisseling tussen persoonlijke artikelen en artikelen over boeken erg leuk!
Ik vind juist de afwisseling tussen persoonlijke artikelen en artikelen over boeken erg leuk!
Ik vind boekenblogs zonder persoonlijkheid niet leuk; ik volg ze niet, ik lees ze niet en ik wil ze niet. Een boekenblog hoort in mijn ogen persoonlijk te zijn; ik volg iemand omdat hij of zij dezelfde smaak heeft (persoonlijk!), omdat ik hem of haar fijn vind schrijven (persoonlijk!) of omdat ik de persoon ken en ik het een leuk iemand vind (persoonlijk!).
Ja precies, het is altijd wel persoonlijk en juist dat persoonlijke maakt een blog de moeite waard om te volgen. Dat is ook waarom krantenrecensies en dergelijke minder aanspreken volgens mij: ze missen persoonlijkheid.
Ik vind boekenblogs zonder persoonlijkheid niet leuk; ik volg ze niet, ik lees ze niet en ik wil ze niet. Een boekenblog hoort in mijn ogen persoonlijk te zijn; ik volg iemand omdat hij of zij dezelfde smaak heeft (persoonlijk!), omdat ik hem of haar fijn vind schrijven (persoonlijk!) of omdat ik de persoon ken en ik het een leuk iemand vind (persoonlijk!).
Ja precies, het is altijd wel persoonlijk en juist dat persoonlijke maakt een blog de moeite waard om te volgen. Dat is ook waarom krantenrecensies en dergelijke minder aanspreken volgens mij: ze missen persoonlijkheid.
Ik sluit me wat dit betreft aan bij Emmy. Een boekenblog waar enkel recensies verschijnen en ik de persoon achter de blog niet wat beter leer kennen spreekt me minder aan. Ik hou er van wanneer persoonlijke boekbesprekingen worden afgewisseld met tags, creatieve stukken, opinie blogposts, …
Ik sluit me wat dit betreft aan bij Emmy. Een boekenblog waar enkel recensies verschijnen en ik de persoon achter de blog niet wat beter leer kennen spreekt me minder aan. Ik hou er van wanneer persoonlijke boekbesprekingen worden afgewisseld met tags, creatieve stukken, opinie blogposts, …
Ik vind het zelf ook erg leuk en belangrijk de persoon achter de blog te leren kennen, maar ik lees zelf nauwelijks niet-boekgerelateerde persoonlijke artikelen op een boekenblog. Wat je zegt: een boekenblog volg je voor de boeken. De artikelen waarmee ik de blogger beter wil leren kennen zijn dan ook boekgerelateerd, zoals inderdaad over hun leesgedrag en voorkeuren. Dat vind ik zelf ook stiekem de leukste artikelen.
Ik vind het zelf ook erg leuk en belangrijk de persoon achter de blog te leren kennen, maar ik lees zelf nauwelijks niet-boekgerelateerde persoonlijke artikelen op een boekenblog. Wat je zegt: een boekenblog volg je voor de boeken. De artikelen waarmee ik de blogger beter wil leren kennen zijn dan ook boekgerelateerd, zoals inderdaad over hun leesgedrag en voorkeuren. Dat vind ik zelf ook stiekem de leukste artikelen.
Ik ook inderdaad! Er zijn uitzonderingen, maar niet-boekige persoonlijke stukjes vind ik vaak ook gewoon niet zo interessant. Juist de persoonlijkheid an iemand als lezer is leuk om over te lezen!
Ik hou wel van de combinatie van lezer en blogger. Een idee hebben van wie de persoon achter de blog is. Want zoals je zegt, dat creëert binding. En dan merk ik momenteel ook wel met mijn eigen blog. Er zit meer van mijzelf in dan dat er misschien in het begin in zat. En daardoor blijf je ook beter bij mensen hangen.
Ik hou wel van de combinatie van lezer en blogger. Een idee hebben van wie de persoon achter de blog is. Want zoals je zegt, dat creëert binding. En dan merk ik momenteel ook wel met mijn eigen blog. Er zit meer van mijzelf in dan dat er misschien in het begin in zat. En daardoor blijf je ook beter bij mensen hangen.
Juist die groei is ook leuk, hè! Het kost ook wel wat lef om – ook op een boekenblog – open en persoonlijk te zijn, maar als het lukt is dat wel echt leuk.
Ik ben net begonnen met boeken recenseren, en weet nog niet zo goed hoe mijn blog vorm te geven. Ik houd van koken, (kook)boeken lezen en recenseren en gooi er ook wat persoonlijke dingen tussendoor. Eigenlijk ben ik bang dat het een beetje een rommeltje is, wat niet aantrekkelijk is voor mijn lezers. Maar alleen recensies plaatsen lijkt me dan weer niet zo leuk om te doen. Ik zou graag je commentaar horen.
Ik denk dat het een beetje moet groeien! Hoe langer je bezig bent, hoe beter je ontdekt wat je tof vindt om over te schrijven. Je schrijft over koken, dus dan kun je ook heel makkelijk persoonlijke dingen erdoor gooien: een kookdagboek, je go to-favoriete recepten, lievelingsgerechten, favoriete keukens, snacks die je graag maakt… als lezers op jouw blog komen omdat ze geïnteresseerd zijn in je reviews van kookboeken, zullen ze ook vast geïnteresseerd zijn in andere dingen die in jouw leven met koken te maken hebben 🙂
[…] THE BOOK REVIEW >> Hoe persoonlijk ‘mag’ een boekenblog zijn? […]