Hoe lees ik? | Bestaat ‘’normaal’’ lezen nog wel?

Eerder dit jaar was ik bij de lezing van Lidewijde Paris: zij vertelde over een manier van lezen waarbij je een boek echt uitpluist en op zoek gaat naar wat de auteur precies bedoeld heeft met bepaalde passages en verhaalelementen: op die manier ontdek je veel meer van wat er eigenlijk allemaal in het verhaal zit. Ik vond dat enorm fascinerend, maar het heeft me ook aan het denken gezet: stel dat je, net zoals zij waarschijnlijk doet, elk boek op die manier leest? Betekent dat dan dat je nooit meer ‘’normaal’’ een boek kunt lezen? En als je kijkt naar al onze leesuitdagingen, leesdoelen en boekenblogs van tegenwoordig, lezen wij ‘’moderne lezers’’ dan nog wel eens ‘’gewoon’’ een boek? Bestaat dat eigenlijk nog wel, ‘’normaal’’ lezen? Of geven de aanhalingstekens eigenlijk al aan van niet?

Wat is ‘’normaal lezen’’ dan?

Je kunt je natuurlijk afvragen of er wel zoiets bestaat als ‘’gewoon een boek lezen.’’ Iedereen leest op zijn eigen manier en daar is echt geen goed of fout in. Maar met ik bedoel er vooral mee dat je echt puur gericht bent op het lezen zelf en niet op alles eromheen: je leest een boek zonder je druk te maken om hoe lang je erover doet en je bent tijdens het lezen niet bezig met hoe je het boek gaat recenseren. Als je al iets doet met reading challenges, dan is dat gewoon voor de leuk en voor erbij, maar je maakt je er verder niet druk om als je even wat minder leest of als je aan het eind van een maand of jaar relatief weinig boeken hebt gelezen. Je leest gewoon puur om te lezen en om de mooie boeken, niet omdat het een soort sporthobby is.

Pre-boekenblog

Ik bedenk me wel eens dat ik me bijna niet meer kan herinneren hoe ik las vóór ik mijn boekenblog begon. Ik weet nog wel dat ik veel minder in de boekenwereld zat: boekentips vond ik via Bol.com, boekenblogs volgde ik bijna niet en ik stelde wel reading challenges, maar keek er verder eigenlijk niet naar om. Ik las boek na boek, ging op een gegeven moment Goodreads-reviews bijhouden of maakte lijstjes in een notitieboekje, en verder was ik gewoon gefocust o het lezen van toffe boeken. Maar op zeker moment merkte ik dat ik toch meer wilde: ik wilde méér doen met de boeken die ik las, méér doen met mijn enthousiasme over die boeken, ik wilde méér lezen en méér onthouden van de boeken die ik las. Dus begon ik een boekenblog, en stopte ik eigenlijk met ‘’gewoon lezen.’’

Analytisch lezen

Nu lees ik vooral analytisch: tijdens het lezen noteer ik alles wat me opvalt en wat ik vind, zodat ik dat kan verwerken in mijn recensie. Ik heb een veel completer beeld van de boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen en ik sta veel meer stil bij waarom ik een boek eigenlijk goed vind of niet. Ik pluis niet elk woord uit, zoals Lidewijde de Paris wel doet, en soms komt er weinig bij me op over wat ik van een boek vind en dan laat ik dat lekker zo. Analytisch lezen betekent voor mij ook niet dat ik het boek studerend lees: ik kan nog steeds prima meegesleept worden, maar het betekent gewoon dat ik me veel meer bewust ben van de leeservaring en van wat een boek bij me losmaakt aan gedachten en gevoelens. En dat is tof!

Mooie boeken lezen

Ik zie mezelf overigens niet echt als een hele fanatieke sportlezer. Mijn reading challenge zet ik sneller op een getal dat ik makkelijk kan halen dan op een ambitieus getal, omdat ik mezelf niet wil pushen om een boek snel uit te hebben. Ik hou niet meer bij wat ik in een maand lees en maak ook geen maandelijkse TBR-lijst, omdat ik mezelf geen tijdsdruk wil opleggen. Wat ik graag wil, is boeken lezen die me bijblijven en die ik oprecht mooi vind, die een plekje in mijn hart weten te veroveren. Zeker, soms vind ik het leuk om een boek in korte tijd uit te lezen, maar ik vind het leuker om er een recensie over te schrijven waar ik trots op ben en het maanden later nog over dat boek te hebben op mijn blog of met andere lezers. Kortom: ik wil graag mooie boeken lezen en daarvan genieten.

‘’Normaal lezen’’ voor mij

Mijn blog heeft ervoor gezorgd dat ik veel bewuster mijn boeken uitzoek en bewuster lees en ook bewuster geniet en me laat raken door boeken: ik ga niet meer van boek naar boek, maar laat het echt op me inwerken en zonder mijn blog was ik waarschijnlijk niet op die manier gaan lezen. Dit is ‘’normaal’’ lezen voor mij geworden: ik ben niet superfanatiek en geef mezelf gewoon lekker de tijd om in alle opzichten te genieten van elk boek dat ik lees en om te ontdekken wat ik ervan vind. Voor ik mijn boekenblog had, deed ik dat gewoon op een andere manier dan nu.

‘’Normaal’’ lezen voor jou

En ik denk dat elke lezer dat op zijn eigen manier doet: misschien ben jij wel een lezer die graag een maand over een boek doet of mooie passages markeert bij wijze van liefdesbetuiging aan het boek, of is van boek naar boek gaan jouw manier om intens van het lezen te genieten. Punt is: ik denk niet dat er überhaupt mensen zijn die graag lezen maar niet echt stilstaan bij wat ze lezen: iedereen heeft wel zo zijn manier om uit elke leeservaring te halen wat erin zit. Voor Lidewijde Paris is dat analytisch lezen tot de max, voor mij is dat lezen met mijn hart én hoofd. En zo hebben we allemaal onze eigen manier om te genieten van het magische boekengoed, en het maakt lekker niks uit of dat ‘’normaal’’ is of niet.

Wat vind jij een fijne manier van lezen?