Hoe gaat het nu met mij?

Bron

Hebben jullie allemaal een leuke kerst gehad? Ik in ieder geval wel, met heerlijk eten, heel veel gezelligheid en vooral: me goed voelen! Het zijn hele goeie dagen geweest en dat vond ik ontzettend fijn, want nou ja, ik zat er best wel over in of ik me met de kerstdagen wel oké zou voelen. De afgelopen dagen is het gelukkig ook steeds goed gegaan, maar ik merk nog wel steeds heel goed dat mijn lijf niet blij is en dat ik echt een slechte periode doormaak. Vandaag een update over hoe het nou precies met mij is en ook wat meer over het waarom daarvan, en wat een slechte periode inhoudt!

Ik schreef in mijn post over de dagen voor kerst al dat ik deze vakantie graag gewoon lekker wilde doen waar ik zin in had, zonder teveel verplichtingen – niets hoeven, alles mogen, eigenlijk. Inmiddels is mijn vakantie alweer over de helft en ik kan je zeggen dat die insteek heel erg fijn is geweest! Doordat ik mijn studieplanning had ingekrompen tot alleen het allerbelangrijkste en verder per dag gewoon doe waar ik me lekker bij voel, kan ik eindelijk een beetje echt bijtanken. Dat houdt wel in dat mijn dagen wat korter zijn doordat ik pas tussen half elf en elf wakker word en rond het begin van de avond alweer in bed kruip, maar dat vind ik niet erg want het is juist heerlijk om gewoon precies te doen waar mijn lichaam behoefte aan heeft. Ik lig veel op bed, met een zalige historische roman of mijn favoriete spelletjes en ik heb het schrijven herontdekt: ik geniet er intens van om (in bed uiteraard) uren achtereen ondergedompeld te zijn in de Tudor-wereld. Heb ik al een tijdje niet meer echt gedaan en het verbaast me hoe snel ik kan gaan als ik er echt mee bezig ben.Gewoon heel erg fijn dus!

Ik merk ook wel echt dat mijn lichaam er behoefte aan heeft, want hoewel ik me over het algemeen goed voel zijn er ook echt wel mindere dagen. Dat zijn dan dagen waarop ik veel buikpijn heb of me heel erg slap of moe voel, waardoor ik het gevoel heb dat het allemaal tien keer zo traag en veel minder efficiënt gaat, maar dat is dan maar gewoon zo. Op die dagen doe ik ook gewoon precies waar ik zin in heb, want ik weet inmiddels dat dat het beste werkt. Maar ik verkies natuurlijk de dagen dat ik me gewoon lekker voel: het is natuurlijk veel fijner om een dagje min of meer niksend door te brengen als je daar zelf voor kiest dan wanneer je ertoe veroordeeld wordt door je lijf…

Ik heb in het verleden al veel vaker dit soort periodes gehad, al zijn ze wel een hele poos weggebleven en waren ze meestal ook niet zo hevig als nu (op een paar uitzonderingen na, toen was ik wel echt flink ziek). Meestal bleef het gewoon bij kwakkelen, dat ik steeds moe en grieperig was maar nooit echt ziek. Het nare is dat we nooit precies weten waar het aan ligt: er worden wel onderzoeken gedaan, maar uiteindelijk komt het erop neer dat het gewoon een bijkomstigheid van mijn niet-gediagnostiseerde ziekte is. Voor zo’n slechte periode bestaat dan ook geen behandeling: we proberen meestal op basis van hoe mijn bloed eruit ziet mijn voeding en medicijnen zo aan te passen dat ik weer wat fitter word, dat tekorten gecompenseerd worden en dat mijn lijf wat steun krijgt, als het ware. Eigenlijk klungelen we maar wat aan, haha. Heel stom, maar zo gaat het helaas wel. Gelukkig werkt het vaak ook wel als we dat doen: we lijken op dit moment een voedingssamenstelling te hebben gevonden waarbij de verhouding vocht-voeding anders is en het is nog maar een soort experimentje, maar misschien werkt het. Met de vermoeidheid kan ik eigenlijk nog wel leven, het zijn meer de buikklachten waar ik gewoon van af wil. Want uiteindelijk veroorzaken die alles: doordat mijn buik raar doet ben ik steeds zo moe en slap en is mijn temperatuur voortdurend te laag waardoor ik het heel vaak (ijs)koud heb. Gewoon, eh, niet leuk dus.

Ook mentaal, overigens: ik ben wel heel positief ingesteld dus het lukt me altijd wel om hoopvol en optimistisch te blijven, maar als de slechte dagen steeds terugkomen wordt dat op zeker moment ook lastig, want dan worden de goede dagen overschaduwd door de soort van-angst dat het elk moment voorbij kan zijn. Gelukkig is het niet overheersend, maar het is er wel. Eigenlijk des te meer reden om zo positief mogelijk te zijn en zoveel mogelijk te beseffen dat ik me goed voel als ik me goed voel, wat nu gelukkig al een poosje is. Dat is namelijk wel het voordeel van deze slechte periode: ik ben me meer bewust geworden van hoe fijn het voelt om me goed te voelen, al is het niet optimaal! En verder gewoon héél hard hopen dat het snel beter zal gaan…