Het verhaal van Vivians Vocabulaire

Ik blog nu al een jaar of drie: eerst op een andere site, en sinds mijn achttiende verjaardag (27 juni 2012) hier, op Vivians Vocabulaire. Nooit ben ik zo enthousiast geweest over een uitlaatklep als ik nu ben over deze website, mijn website, mijn persoonlijke plekje. Zelfs met Violet Mirror was ik niet zo blij: ik vond het fijn, maar ik was toen nog niet echt thuis in de wereld van het bloggen. Nu, jaar na jaar, ondervind ik er steeds meer voordelen en profijt van. Nu kan ik mezelf een Echte Blogger noemen, omdat ik dat zo voel; ik vind het heerlijk om te bouwen aan mijn website, om dingetjes te veranderen en plannetjes te maken voor artikelen, om foto’s te maken en die zo te bewerken dat ze bij mijn blog passen. En misschien is het voor de meesten van jullie onnodig omdat jullie me al lang volgen of me persoonlijk kennen, toch voelde ik me vandaag geroepen om een wat uitgebreider stukje te schrijven over waarom ik blog en waarom ik het doe op de manier zoals jullie gewend zijn. 

Bloggen is, in tegenstelling tot wat bij sommige mensen het geval is, niet iets wat ik altijd heb willen doen. Ik heb meerdere keren een poging gedaan op van die gratis websites, Puntblog en Blogspot en Blogger, maar het lukte steeds niet. Uiteindelijk ging ik met Violet Mirror aan de slag en kwam ik erachter dat bloggen helemaal niet moeilijk is, dat het kan gaan over alles en dat het gewoon iets is wat uit je hart moet komen en waar je gewoon aandacht en liefde aan moet geven. Violet Mirror was vooral een hobby, maar later werd het ook een uitlaatklep, een manier om mezelf aan de wereld te laten zien – wat niet kan op de ”gewone” manier omdat ik aan huis gekluisterd ben. Toen dat de maatstaf werd voor het bloggen, wilde ik er ook serieuzer mee aan de slag en daardoor werd Vivians Vocabulaire geboren: persoonlijker, opener, volwassener.

De naam Violet Mirror was eigenlijk in een opwelling bedacht omdat ik niet echt iets beters wist: paarse spiegel. Ik hou van paars – goh! – en ik vind spiegels mooi en fascinerend, omdat ze altijd laten zien wie je echt bent. Dat was toen mijn redenering en het klopt nog steeds wel, maar ik werd de naam zat en wilde gewoon een nieuwe start. Vivians Vocabulaire werd bedacht door mijn zus Laura en ik was er meteen gek op. Het zegt zoveel! Mijn naam zit erin, die in het Frans en in het Latijn leven of levenslust betekent, wat ook voor mijn levensfilosofie pleit: genieten, ten volle leven. Het woord vocabulaire staat niet alleen voor alles wat met mij en mijn persoonlijkheid en mijn leven te maken heeft, maar het is ook een woord dat terugvoert naar mijn twee passies: lezen en schrijven en taal.  En dat zie je terug in de lay-out: nog steeds paars, omdat dat mijn lievelingskleur is, maar vooral: een boek en veel vlinders, omdat vlinders voor mij levenslust vertegenwoordigen. Komt ook een beetje doordat ik geloof dat overleden mensen na hun dood in een vlinder veranderen en een onsterfelijke ziel krijgen.

Mijn blog is echt een beetje mijn kindje geworden, al ben ik dan niet echt een goede moeder omdat ik mijn kroost soms wekenlang verwaarloos, maar goed. Het is mijn manier om te laten zien wie ik ben, om mijn ei kwijt te kunnen in mijn schrijven en ook een beetje om andere mensen te bereiken: ik vind het fijn als ik reacties krijg dat mensen mijn blog leuk vinden, omdat ik dan iets heb gedaan waarvan zij blij worden. Ik deel graag mijn meningen met de wereld, ik raad mensen graag boeken en films en tv-series aan waarvan ik heb genoten en ik vind het vooral fijn om mijn ei kwijt te kunnen over wat me bezighoudt. Bovendien verspreid ik graag mijn positieve manier van denken, vind ik het fijn om inspiratie te delen en om mensen wellicht een beetje aan het denken te zetten.

En waarom bloggen jullie?