Het to-do-lijstje: oh, ik ben zo consequent. Maar niet heus.

Als je een chronische ziekte hebt waardoor je snel uitgeput bent en weinig kan hebben, is het wel een lastig om dan toch iets van je dag te maken. Op dagen dat het je echt even aan genoeg lepels ontbreekt, wil je eigenlijk weinig meer dan lezen, televisie kijken en spelletjes doen – niet erg nuttig natuurlijk. Dat is één van de redenen dat ik blij ben om op het speciaal onderwijs te zitten, want daar krijgen we nauwelijks huiswerk en mogen we lekker relaxed in ons eigen tempo werken. Maar sinds dit schooljaar zijn de regels op school toch wat strenger geworden. Toetsen mogen niet meer zo gemakkelijk uitgesteld worden (tenzij er echt een goede reden voor is) en de teugels worden aangetrokken wat huiswerk en deadlines betreft. Waarom? Omdat school ons voorbereidt op en vervolgopleiding, in mijn geval het HBO en daarna de universiteit, en daar zijn de regels ook veel strenger – dan moeten we daar ook mee om kunnen gaan. Oké, ik heb daar niet echt problemen mee want ik heb best zelfdiscipline en kan goed zelfstandig werken als ik eenmaal bezig ben. Maar eh… toch is het zo gemakkelijk nog niet.

Van vroeger, een paar klassen terug, weet ik nog wat een voldoening het altijd gaf om voor mezelf op te schrijven welk schoolwerk ik voor de dag wilde doen en om dat dan af te mogen strepen. Ik zette krulletjes en plakte stickers, zodat het er leuk uitzag. Dat hielp ook echt, want het zorgde dat ik iets had om naar te streven voor die dag en dat ik echt iets nuttigs kon doen. Dat besloot ik dus weer opnieuw te gaan doen: werken met to do-lijstjes. En dan mezelf niet belonen met stickers van de Disney Princesses of zo sierlijk mogelijke krulletjes, maar met leuke dingen. Als ik een taak van school af heb, mag ik bijvoorbeeld een blog schrijven of een hoofdstuk lezen. of een spelletje doen. Maar daar moet ik dan eigenlijk wel meteen mee beginnen zodra ik opsta (op een vrije dag) of zodra ik uit school kom, want anders blijft er niet genoeg tijd over voor alle taken en alle beloningen.

Maar eh… tja, er is meer nodig dan alleen een handvol beloningen om er echt een productieve dag van te maken. Zelfdiscipline, bijvoorbeeld. En dat heb ik wel hoor, maar niet elke dag en ook niet de hele dag. Het gemiddelde to-do-lijstje ziet er bij mij meestal als volgt uit (ik maak een voorbeeld):

• Geschiedenis 2 paragrafen samenvatten. Beloning: ChefVille spelen. 
• MAW 3 paragrafen maken.Beloning: 2 blogs schrijven.
• 5 hoofdstukken Duits boekje lezen. Beloning: een stuk schijven aan verhaal.

Snappen jullie een beetje wat ik bedoel? Ik neem meestal gewoon teveel hooi op mijn vork en dan moet ik halverwege stoppen en de helft verschuiven naar de volgende dag. Hoe leuk de beloning dan misschien ook is, het zorgt wel voor een fijne pauze maar niet echt voor tussentijdse rust. Vaak begin ik er heel enthousiast mee, en dan beloof ik mezelf dat ik gewoon lekker veel ga doen. Maar het draait er meestal op uit dat ik alleen doe wat echt belangrijk is en de rest verschuif ik naar de volgende dag. Misschien moet ik wat strenger zijn voor mezelf en tussendoor niet ook Twitter en Facebook en e-mail blijven checken…