Vivian Laten we het nog eens over school hebben. Op iedere middelbare school is namelijk sprake van een soort educatieve hiërarchie. Op mijn vorige blog schreef ik daar ook al eens iets over, en ik heb het ontleend aan populaire tienerdrama’s op tv en in films. Natuurlijk gaat het er hier echt niet net zo aan toe als in Gossip Girl, 90210 of One Tree Hill, maar er is toch altijd wel een soort… ranglijst. Op mijn school is dat wel minder omdat we maar met iets van 60 leerlingen zijn, dus iedereen hoort er gewoon bij – er zijn niet echt veel kliekjes. Maar toch heb je ze wel: de populaire meisjes, de whizzkid-jongens, de jongens die een beetje aan het rebelleren zijn, de doorsnee kinderen en.. de bollebozen. Ik hou niet zo van het woord nerd, want dat doet me echt heel erg denken aan zo’n stereotiepe lelijke jongen die alleen maar geïnteresseerd is in sciencefiction en exacte vakken: ik noem het liever bollebozen. En ja, jullie wisten het vast al: ik ben een bolleboos, en ik ben er trots op.
Het begon al in de tweede klas, toen ik samen met een andere leerling een werkstuk maakte voor biologie en onze lerares dat besloot te gebruiken als voorbeeld-werkstuk voor de brugklassers. Natuurlijk was dat niet alleen mijn werk, maar het gaf toch best een beetje een gevoel van trots. Daarna kreeg ik van mijn leraar Nederlands te horen dat ik talent had voor de Nederlandse taal en werden mijn boekverslagen, toetsresultaten en andere opdrachten vaak klassikaal aangeprezen. Niet altijd even leuk, want het geeft je toch wel een soort ongemakkelijk gevoel. Ik bedoel, ik leer graag en ik wil het ook graag goed doen op school, maar het wordt wel pijnlijk duidelijk dat je met kop en schouders boven de rest uitsteekt en dat maakt je niet zo heel erg geliefd bij de rest. Sommige leerlingen zijn jaloers, anderen bewonderen je. Ik heb het nooit belangrijk gevonden om erbij te horen en cool te worden gevonden, maar voorgetrokken worden in de les is ook niet leuk…
Maar toegegeven: vervelend is het ook niet. Leraren zijn aardiger en geduldiger als ze weten dat ze op je goede prestaties kunnen vertrouwen, en als je een keertje wat minder goed scoort, dan blijven ze geduldig en krijg je niet de teleurgestelde blik of de vermanende preek. Dan krijg je gewoon de blik van ”je bent ook maar een mens” en de preek van ”kan gebeuren, maar doe volgende keer wat beter je best.” Op zulke momenten ben ik blij dat een leraar niet fel reageert, want ik ben vaak wel een beetje boos op mezelf als ik een slecht cijfer haal. Zo erg ben ik dus, dat ik mezelf onder druk zet om goed te presteren, haha.
En ach ja, als je uiteindelijk je diploma haalt met alleen maar achten en negens, dan ben je ook gewoon blij dat je een nerd was.
Haha, ik wilde ook altijd achten en negens halen 😉 Toen kwam ik hier… en hier hebben ze een ander systeem voor letteren: 7 is helemaal perfect, bij 8 werk je boven je niveau, een 9 is niet te halen. Dusss, als ik een 7 heb is het eigenlijk al een 8 of een 9, maar het ziet eruit als een 7! Vervelende cijfering 🙁
Tja, iedereen zei bij mij altijd, extra goed leren, maar als ik juist leerde haalde ik geen goede cijfers, m’n examens deed ik met m’n ogen dicht (figuurlijk 😛 )
Ik vond het ook nooit vervelend om goede punten te halen op school.
Ja, daar kun je inderdaad aardig veel voordeel mee doen ^^