Afgelopen week besloot ik eindelijk eens de laatste drie afleveringen van seizoen 5 van Pretty Little Liars te kijken. Ik had er eigenlijk niet eens zoveel zin in, want het voelde eerlijk gezegd alsof ik een beetje klaar was met de serie: sinds seizoen 3 worden de verhaallijnen nogal uitgemolken en begin ik steeds meer de draad kwijt te raken. Maar ja… Marlene King, de producer van de serie, had beloofd dat in het slot van het vijfde seizoen de identiteit van A onthuld zou worden en daar was ik toch wel erg benieuwd naar. Inmiddels heb ik het gezien… en ben ik toch weer een beetje anders naar de serie gaan kijken. Pas op: overduidelijk spoilers aanwezig!
Waarom ik de serie volg
Ik schaam me er niet voor: Pretty Little Liars is een tijdje een van mijn favoriete series geweest. Vooral in het eerste seizoen, toen de persoonlijke drama’s lekker prominent aanwezig waren: Hanna en haar worsteling met haar gewicht, Spencer en de vriendjes van haar zus, Aria en de leraar Engels, Emily en haar homoseksualiteit en natuurlijk de heerlijke bitchiness van Alison. Ik vond het vooral heel boeiend om steeds meer te weten te komen over hun band met Alison. Heel eerlijk gezegd heb ik de serie nooit per se gevolgd vanwege de spanning erin, maar natuurlijk werd ik wel meegesleept door het hele A-gedoe. Maar zelfs in het eerste seizoen had ik af en toe al het gevoel van ”jongens, waar gaat dit in hemelsnaam naartoe.” Zoals ik al zei… de persoonlijke verhalen heb ik altijd interessanter gevonden dan het stalkverhaal. Daarom was ik ook zo blij toen in seizoen 3 Alison nog bleek te leven en weer thuiskwam: meer sappig drama!
Nog iets wat ik moet toegeven: het is zeker geen slechte serie. Ja, het is wel allemaal een beetje vergezocht wat er gebeurt rondom Alisons verdwijning, maar de dingen die de meiden zelf doormaken zijn juist heel realistisch en ik denk ook dat ze een soort rolmodellen zijn voor meisjes die opgroeien en hun weg proberen te vinden in de wereld. Het zijn verhalen over tussen je beide ouders in staan, prestatiedruk, worstelen met conventionaliteit en met de persoon die je bent ten opzichte van anderen. Ik vind het vooral steeds iets magisch hebben hoe Alison eigenlijk bepaalt wie de andere meiden zijn… of in ieder geval tot een bepaald punt.
Klaar of toch niet?
Een paar afleveringen geleden had ik een beetje genoeg van de hele serie: er werd echt teveel doorgezaagd over dat Alison A zou zijn terwijl het overduidelijk niet zo was. Ik bedoel, als we iets hebben geleerd van de serie, dan is het wel dat als iets voor de hand gaat liggen, het eigenlijk heel anders in elkaar zit en het zou er zo dik bovenop liggen dat Alison het was, dat dat gewoon niet kon. De focus kwam echt te liggen op haar en dat hoefde van mij niet zo. Ik hou wel van een beetje spanning, maar dan moet het wel echt spanning zijn. En het feit dat we coninu aan het lijntje worden gehouden over wie A wel en niet is – het wisselt voortdurend, ook zo frustrerend – maakt me niet blij.
Maar… nu ik het slot van het vijfde seizoen heb gezien, ben ik toch van gedachten veranderd. Want we weten nu eindelijk wie A is, en ditmaal is het geen valse A die het stokje van iemand anders heeft overgenomen of die het eigenlijk helemaal niet is (zoals Ezra en Mona). Ditmaal hebben we de echte A gezien, en zijn naam is Charles. Goed, verder weten we nog geen sikkepit, behalve dan dat hij waarschijnlijk familie is van Alison en Jason – en dus ook van Spencer, o god. Heel veel fans zijn boos door het gebrek aan informatie, maar dat vind ik stom… er komen nog twee seizoenen en die zouden er niet kunnen komen als we nu patsboem alle antwoorden zouden hebben gekregen. Mijn theorie? Charles is de tweelingbroer van Jason die Jessica DiLaurentis om de een of andere reden heeft afgestaan. Omdat hij altijd verbolgen is geweest dat Alison, Jason en Ali’s vriendinnnen wel een mooie en liefdevolle jeugd kregen, neemt hij nu wraak door vuile spelletjes met ze te spelen.
Dit is juist waarom ik het nu weer leuk vind: alleen al het drama van het eindbal in de slotaflevering vond ik leuk om naar te kijken, en nu we Charles hebben ontmoet hebben we niet alleen een stukje duidelijkheid maar ook een ingang voor een nieuw verhaal. Logischerwijs gaat seizoen 6 namelijk over wie Charles is en waarom hij A is… met andere woorden, veel persoonlijke drama’s waarschijnlijk. En dat vind ik een stuk interessanter dan een zoektocht naar een A die overduidelijk A niet is.