Het jaar 2018 in leesfeitjes

De laatste tijd heb ik mijn boekenblog weinig aandacht kunnen geven: mijn studie slurpte eigenlijk al mijn tijd en toewijding op en dus besloot ik het allemaal maar een beetje op zijn beloop te laten en het bloggen weer op te pakken zodra ik er weer energie voor had. Nu het qua scriptie en alles ietsjes rustiger is en ik wat meer fut heb, ben ik weer volop aan het schrijven geslagen: de voorraad nog in te plannen recensies is bijna onuitputtelijk en langzaamaan kriebelt het ook om weer wat boekenwereldstukjes te typen. Maar eerst wilde ik nog graag even terugblikken op alle boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen en welke indruk die hebben achtergelaten, want ja… ik ben een liefhebber van afronding. En dat doe ik graag aan de hand van een feitenlijstje!

2018 in feitjes

… Ik las in 2018 63 boeken.

… 32 boeken van die 63 waren vertaald: de meeste uit het Engels, maar er zat ook een Noorse tussen (Momenten van geluk van Anne Ostby).

… Ik herlas in 2018 6 boeken: allemaal seriedelen en Dit zijn de namen van Tommy Wieringa (moest ik voor school lezen, net als de eerste keer).

… Het dunste boek van 2018 was het prentenboek De droomdag van Beer van de stichting Dream4Kids: 28 bladzijden (gevolgd door de poëziebundel Onbreekbaar van Hans Hagen met 53 bladzijden).

… Het dikste boek van 2018 was Een klein gebaar van Lucy Dillon met 480 bladzijden, nipt gevolgd door Hart-Slag van Joanne Carlton met 475 bladzijden.

… 8 boeken waren van mannelijke auteurs (Derek Otte, Tommy Wieringa, Adam Silvera, E.T.A. Hoffman, Harry Mulisch, Martijn Niemeijer en Gideon Samson): de rest was van vrouwen.

… 6 boeken waren poëziebundels (Regelgeving, TOFLOF, Onbreekbaar, milk and honey, the sun and her flowers en the princess saves herself in this one).

… 4 boeken waren non-fictie: Damm honey, Fuck the quarterlife crisis, Babe you got this en #GIRLBOSS.

… Ik las 5 YA-dystopia’s en 6 YA-fantasy’s.

… Verder las ik vooral veel contemporary: 20 maar liefst.

… Ik las heel weinig New Adult: 2 maar (Onbereikbaar van Rebecca Yarros en Nooit meer van Colleen Hoover).

… En ik las 10 (feelgood)romans.

… Verder las ik nog een paar sciencefictionboeken en thrillers.

… Maar liefst 30 boeken waren recensie-exemplaren. De rest was gekocht of van de bibliotheek.

… Ik gaf 12 boeken vijf sterren.

… De meeste boeken kregen 3-4 sterren en 2 boeken kregen 2 sterren (Dit zijn de namen en De vrouwe van Myrdin).

… Ik schreef over elk boek dat ik las een één-zinrecensie.

… De meeste recensies kwamen in juli online: 8 stuks. In de andere maanden waren het er zo’n 4.

En dit waren mijn favorieten

Ik merk dat ik het heel lastig vind om iets te schrijven over mijn favorieten van dit jaar, want tja… eigenlijk waren alle boeken mooi, behalve dan die twee 2 sterren-gevallen Tuurlijk, ze zullen me niet allemaal even goed bijblijven en als ik door mijn lijst scrol, zie ik dat ik veel boeken alweer compleet vergeten was. Maar ik kan me van bijna elk boek nog herinneren hoe ik me voelde bij het uitlezen en wat ik er nu nog van voel, en sommige boeken hebben wel echt een bijzondere indruk achtergelaten die nu soms nog door mijn hoofd spookt.

Ten eerste milk and honey van Rupi Kaur: ik begon in 2018 met het verslinden van poëziebundels en dat was de eerste Engelstalige urban poetry-collectie die ik las. Samen met haar tweede boek the sun and her flowers vond ik het absoluut prachtig om te lezen over al die verschillende vormen van leed en pijn enerzijds en groei en genezing anderzijds. Ook the princess saves herself in this one van Amanda Lovelace vond ik om die reden prachtig, met extra puntjes voor de sprookjesthema’s. en natuurlijk de bundels van mijn grote held en de stadsdichter van Rotterdam Derek Otte: Regelgeving – zijn beste werk wat mij betreft – en TOFLOF.

Ik weet nog dat ik Alle goede dingen van Clare Fisher erg goed vond vanwege het verhaal over een jonge vrouw die in de gevangenis zit: gedurfd en erg bijzonder. Ook Otis van Martijn Niemeijer veroverde snel een plekje in mijn hart vanwege het mooie portret van een jongen die voor iedereen zorgt terwijl er niemand voor hem zorgt. Ik weet nog dat ik vervolgens omver werd geblazen door de klassieker Twee vrouwen van Harry Mulisch en dat Colleen Hoover ongekende dingen deed met mijn hart – ook nu weer, nu ik eraan terugdenk – met Nooit meer. Ik herinner me dat ik met ingehouden adem en vol verbijstering het ijzersterke De eliminatie van Danielle Bakhuis zat te lezen en dat met volle teugen genoot van De verborgen geschiedenis van ons van Jessi Kirby en De voordelen van onbeantwoorde liefde van Becky Albertalli.

Ik zie nog voor me dat ik tijdens de warme zomeravonden Op het einde gaan ze allebei dood van Adam Silvera las en dat zo waanzinnig goed en bizar vond. De herfst was het jaargetijde waarin ik verliefd werd op het zinderende en epische Hoe groot is de liefde van Anna van Praag, fel op de boekenclubbaricade sprong voor Ash Princess van Laura Sebastian en het meest mindblowing boek van mijn leven las met 13 minuten van Sarah Pinborough.

Ik weet ook nog dat ik tot in mijn tenen genoot van het perfecte slotstuk van de Lara Jean-trilogie van Jenny Han en dat ik dat ik net zo genoot van de boekverfilmingen van Love, Simon en To All the Boys I’ve Loved Before (oké, en dat ik verliefd werd op Noah Cantineo). Ik weet nog dat ik een heerlijke dosis empowerment, motivatie en inspiratie kreeg van de non-fictieboeken die ik las en dat ik tijdens mijn zomervakantie in Italië en Frankrijk het ene na het andere boek verslond, net zoals ik in de winter heerlijk genoot van bijvoorbeeld Van Chanel naar flanel van Marijke Vos. Het was een mooi leesjaar met tal van gouden parels en maar weinig rotte eieren: perfect toch?