Vivian 
Zie de maan schijnt door de bomen, makker staakt je wild geraas… het heerlijk avondje is gekomen, het avondje van Sinterklaas… och, wat was het vroeger een feest. Elke zaterdagavond vanaf de intocht mijn schoen zetten en dan ’s morgens een rommel van jewelste in de huiskamer aantreffen. Niet kunnen slapen vanwege de nieuwsgierigheid en de spanning om de schoencadeautjes, en op de dag voor pakjesavond was het helemaal een drama… net als met mijn verjaardag overigens, steeds wakker worden en hopen dat het al tijd is. En stiekem, heel stiekem… is dat gevoel er nog steeds. Het is vijf december, pakjesavond, en hoewel we het dit jaar min of meer aan ons voorbij laten gaan (niemand had echt behoefte om het groots te vieren, dus doen we het heel klein met alleen een aardigheidje voor elkaar) moet ik denken aan wat mijn chauffeur van vandaag tegen me zei toen ik vertelde dat we niet echt Sint gingen vieren thuis omdat we het allemaal een beetje ontgroeid zijn: ”Ach, met Sinterklaas is iedereen toch weer kind.”
Het heeft gewoon iets magisch. Ik weet niet precies wat het is, maar het komt denk ik door de nostalgie: december is niet voor niets al sinds vroeger mijn favoriete maand. Kerstcadeaus en de kerstman hebben we nooit aan gedaan, maar wel altijd pakjesavond en de goedheiligman. En die magie van de Sint en zijn Pieten, de stoomboot, het Sinterklaasjournaal, pepernoten (kruidnoten!) schoen zetten, bonzen op de deur, de geur van de zak, liedjes, het schoolbezoek, de Zwarte Pieten in het winkelcentrum, gewoon de magie van alles. Ik denk dat je dat nooit helemaal kwijtraakt, dat gevoel, een bruisend soort iets dat in de lucht hangt. Ook al is het eigenlijk niets meer dan een leugen die we de kinderen vertellen, willen we er stiekem niet ook zelf nog een beetje in geloven?
Zelfs nu heb ik het namelijk nog: ik ben 20, maar toch vind ik het nog een soort van ”spannend” dat we een heel klein pakjesavondje hebben. Toch heb ik voor de grap mijn schoen gezet en toch hoopte ik vandaag op school een sinterklaas of piet tegen te komen, net zoals vorig jaar gebeurde. Komt misschien ook een beetje doordat ik vandaag mijn eigen sinterklaas/kerstcadeautje binnen heb gekregen (toetsenbordje voor mijn iPad Mini) en doordat ik de kleinigheidjes grotendeels zelf heb uitgezocht. Maar ik bedoel, het is gewoon leuk. Ondanks dat ik al meer dan tien jaar niet meer geloof blijft het leuk. Die ene avond per jaar mag ik namelijk nog wél geloven. Die ene avond per jaar, of je nou surprises of gedichten moet maken of er helemaal niets aan doet, die ene avond per jaar heeft toch iets bijzonders. Dan mag je gewoon even kind zijn.
Overigens ben ik ook wel een beetje blij dat het na vanavond weer klaar is, hoor. En dat komt vooral door dat vreselijke gedoe met Zwarte Piet. Ik bedoel, kom op mensen, we zijn er nou al een jaar (of is het al twee jaar?) over aan het zeuren, en waar gaat het nou eigenlijk over? Over een icoon in de Nederlandse cultuur. Een icoon. Een icoon dat nooit ook maar enigszins racistisch bedoeld is, een icoon dat jaarlijks weer miljoenen kinderharten verovert. Kinderharten die er geen zier om geven wat voor kleur hij is. Er zijn zoveel oorlogen en er is zoveel onrecht in de wereld en dan gaan de VERENIGDE NATIES zich hiermee bezighouden? Ik vind het idioot. Láát het. Láát het. Laat Zwarte Piet gewoon Zwarte Piet blijven, want het is gewoon in en intriest dat hier zo’n drama van gemaakt wordt terwijl het gaat om een kinderfeest dat nooit anders is geweest. Het slaat gewoon nergens op.
Zo, en nu wens ik jullie allemaal een heel fijne pakjesavond <3